Search
Close this search box.

In gesprek met: Stefan Stasse [Radio 2]

Stefan Stasse wordt op 28 oktober 1960 geboren in Amsterdam. Na zijn middelbare school wordt hij toegelaten tot de toneelschool in Maastricht. Daar studeert hij in 1984 af als docent drama. Daarna heeft hij vele baantjes gehad. Zo staat hij op de planken in België, geeft hij toneellessen op basisscholen en aan brugklassen en zingt hij in de muziek-theatergroep ‘Pasklaar’. Na acteren en zingen krijgt hij de regie over diverse amateur-projecten in Zuid-Limburg. Na het theater maakt hij een uitstapje naar de wereld van de film. Zo regisseert hij een videospeelfilm (‘De open tuindeuren’) en een aantal voorlichtingsfilms.

In 1986 maakt Stefan de stap naar televisie. Ook komt hij in dienst bij de KRO op de afdeling radio. Daar word hij programmamaker bij de afdeling jeugd. Zo werkt hij aan een hoorspelreeks. Daarna is hij betrokken bij vele radioprogramma’s op de publieke netten. Tussen 1995 en 1998 is hij eindredacteur van de radioprogramma’s ‘Country Time’, ‘Niemandsland’, ‘Adres onbekend’ en ‘Goudmijn’. Naast presentaties is Stefan ook nog als acteur bezig. Zo is hij de bedenker van de KRO jeugdserie ‘Valkennest’. Hij speelt ook een rol in deze serie. Stefan presenteert samen met Hansje Bunschoten drie seizoenen de televisiereeks ’Ik hou van jou’ voor de KRO. Momenteel is hij afgewisseld met Marc Stakenburg de presentator van het programma ‘Theater van het Sentiment’ op Radio 2.

– Hoe ben je bij de KRO terecht gekomen?
Ik kwam van de toneelschool. Daar heb ik één jaar gespeeld in een groep, daarna ben ik gestopt. Mijn vader las vlak daarna een advertentie van de KRO in de krant. Hij heeft vervolgens uit mijn naam een fantastische brief geschreven. Er bleken 400 mensen gereageerd te hebben en daarvan werden er vijf uitgekozen. Gelukkig was ik daar bij.

– Je hebt het ‘Theater van het Sentiment’ en ‘Goudmijn’ bedacht. Ben je zo’n creatief iemand?
Ja, dat zit wel in me. Ik ben altijd bezig met het bedenken van nieuwe dingen.

– Wie is eigenlijk jouw held op het gebied van radio en in het algemeen?
Peter van Bruggen en Frits Spits. In het algemeen heb ik geen held eigenlijk.

– Op Radio 2 ben je te horen met het ‘Theater van het Sentiment’. Qua presentatie wissel je met Marc Stakenburg. Waarom is dat?
Ik vond het teveel om vier avonden in de week te presenteren. In het verleden heb ik dat wel eens gedaan, maar toen haalde ik allerlei data door elkaar. Ook word je op den duur gek van dat verleden.

– Er is ook een televisievariant geweest van het ‘Theater van het Sentiment’, maar die is volgens mij inmiddels weer gestopt. Waarom?
Geen idee. Ik heb alleen maar dingen ingesproken voor dat programma. Voor de rest heb ik me niet bemoeid met de uitzending.

– In hoeverre vind jij dat er sprake is van samenwerking op Radio 2? Vind je het station een echte eenheid?
Ja, best wel eigenlijk. De omroepen werken tegenwoordig heel erg goed samen. Ze blijven wel hun eigen verhaal bewaken en dat vind ik ook goed. Zo houd je elkaar scherp.

– Hoe zie jij de toekomst van Radio 2?
Heel rooskleurig. Uiteraard moeten we wel alert blijven. We bedienen een heel breed publiek en dat is geen gemakkelijke zaak. Er luisteren momenteel heel veel mensen naar ons en die willen we absoluut niet kwijt. Het nadeel daarvan is wel dat het ten koste gaan van nieuwe avonturen. Je moet geen slaaf worden van je eigen publiek. Je moet ze niet alleen op hun wenken bedienen, maar soms moeten ze ook geprikkeld worden.

– Je bent ook nog acteur. Wat heb je in het verleden allemaal gedaan en wat doe je nu op het gebied van acteren?
Ik heb gespeeld in België en Limburg. Daar heb ik vijf jaar gespeeld in een muziektheatergroep. Voor de rest ben ik te zien geweest in diverse series en commercials. Ik heb bijvoorbeeld reclame gemaakt voor Knorr. Ook heb ik meegedaan aan de comedyserie Fit en een tv-film voor de NPS. Momenteel speel ik niet, behalve de rol van presentator in ons eigen radiotheater!

– Wat vind je leuker: acteren of radio maken?
Acteren, maar ik vind vooral de combinatie heel erg leuk. Ik doe nu al een jaar een hoorspel op Radio 747 en dat is het allerleukste.

– Wat maakt radio voor jou zo leuk?
Het spelen met geluid. Ik vind het leuk om te luisteren naar vreemde mensen en naar muziek. Het is fijn om als het ware ín het nummer te kruipen en te vertellen wat ik heb ervaren.

– Wat zijn jouw favoriete platen?
Dat zijn er nogal wat. “Songs In The Key Of Life” van Stevie Wonder. “White Album” van The Beatles. “Can’t Buy A Thrill Steely Dan” van The Beatles. “Berlin” van Lou Reed. “Second Honeymoon” van Deaf School. James Last en Tom Waits. “Hunky Dory” van David Bowie en vrijwel alles van Paul McCartney.

– De KRO heeft een internetzender genaamd ‘De Vrije KRO’. Hoe is dat idee ontstaan en wat vind jij ervan?
We hebben gemerkt dat elk programma van de KRO in vorm en inhoud met elkaar te maken heeft. Het zijn echte KRO-programma’s, maar die boodschap kunnen we niet altijd op de zenders kwijt. Daarnaast hebben wij hele goede KRO-programmamakers. We hebben allemaal zin in het maken van nog meer mooie radio. In principe kunnen we alles doen op ‘De Vrije KRO’. Heerlijk hoor, onze eigen zender. Lekker doen wat we willen!

– Er is momenteel weer veel ophef rond de Publieke Omroep. Wat vind jij van de kwestie?
Het wordt steeds enger en ondoorzichtiger. Het moet niet zo worden dat twee of drie mensen straks een compleet net gaan vullen. Ik hou zelf heel erg van de verzuiling, terug naar de jaren ’70 zeg maar. Dat kan nu niet meer. Momenteel zitten we in een tussenfase. Binnen vijf jaar schijnt het dat je naast KRO ook KPN TV, Perry Sport TV en Ajax TV kunt ontvangen. De omroepen moeten nu gaan bewijzen dat ze meer zijn dan productiehuizen, dat ze er nog altijd zin in hebben. Ik denk dat dan iedereen ons kan volgen in het oerwoud van beeld en geluid. Het wordt een avontuurlijke tijd.

– Wat wil je in de toekomst nog bereiken?
Dat ik minder met die toekomst bezig ben.