Dat de Nederlandse overheid geld wil zien voor het gebruik van etherfrequenties door comerciële radiostations, is begrijpelijk. De manier waarop roept echter de nodige vragen op.
Toen de zeezender Radio Veronica in 1974 de ether uit moest was er geen plaats voor commerciële radiostations in de ether, aldus de overheid. Toen eind jaren tachtig zenders als Sky Radio en Radio 10 via de kabel begonnen was er ook geen ruimte in de ether, aldus de overheid. De jaren darna zagen we een juridisch slagveld, waar in de eerste plaats de legaliteit van deze zenders werd bepaald. Vervolgens moesten zij ook een plek in de ether bevechten.
Toen de overheid niet meer kon volhouden dat er geen ruimte was werden de beschikbare frequenties toegewezen, maar vielen de populaire zenders buiten de boot, waaronder Sky Radio. Een nieuwe gang naar de rechter zorgde ervoor dat de door de overheid afgekeurde zenders in de ether kwamen. Wederom konden de zenders aantonen dat er nog meer ruimte in de ether was.
De afgelopen jaren zijn door technische esperimenten er nog meer frequenties vrijgekomen zodat Nederland nu een heel scala aan landelijke, regionale en lokale commerciële zenders kent. Dit in weerwil van het beleid van de overheid.
Nu commerciële radio door de overheid niet meer weg te halen is, is er wat nieuws bedacht – een veling van de etherfrequenties. Het heeft er alle schijn van dat de veiling nu gebruikt wordt om de “brutale jongens” van weleer af te straffen. Dit lijkt me niet direct een uitgangspunt voor de creatie van een veelzijdig radio aanbod. En het is al helemaal niet een brug naar de toekomst van de radio, die digitaal heet. (Veronica Magazine – Robert Briel/RadioNieuws)
