Search
Close this search box.

Column: Zo zet je een publieke omroep op

Uw columnisten Michiel en Jasper (uw Vliegende Radiowereld Reporter) chatten regelmatig. Wat nou, een kwart aarde ertussen? Dat maakt toch niet meer uit tegenwoordig?

Het gewauwel kan dan alle kanten opgaan. En zo kwamen we op het idee om eens te kijken wat er zoals nodig is om een publieke omroep op te zetten. En dan denken we niet aan hoe je leden verzamelt, maar aan wat er moet gebeuren om daadwerkelijk een programma te maken.

Onze omroep gaat 1 (een) dagelijks radioprogramma maken van twee uur. We beginnen per slot van rekening pas. Dit programma gaan we dan uitzenden op Radio 2, natuurlijk op prime time. Daar hebben we uiteraard een organisatie voor nodig. Die organisatie zetten we op volgens Hilversumse snit.

Het programma heeft natuurlijk een presentator nodig. Uiteraard nemen we als omroep geen genoegen met een doorsnee presentator: we willen een echte topper! Immers, ook voor de publieke omroepen is marktaandeel Heilig – en de simpele radiowetten zeggen dat bekende presentatoren scoren. Als nieuwe omroep hebben we nog geen talentenvijver, dus moeten we wel iemand overnemen. Die topper kost, laten we zeggen, vijf ton per jaar. En ach, slechts 1 presentator is zo kaal … dus we nemen er direct twee side-kicks bij. Lekker gezellig op de radio. Kosten ook een ton per stuk.

We hebben natuurlijk ook een redactie nodig, want we kunnen niet van die top-DJ en z’n twee zijschoppen vragen dat ze buiten de twee uurtjes radio verder nog werken. De rest van de tijd zijn ze druk bezig snabbelen. Van zo’n ondermaats omroepsalaris kan namelijk niemand leven. En zo trekken we vier man redactie aan. Weer geen onervaren mensen, dus dat kost ook €50K per jaar per persoon.

Zo, we hebben al zeven man personeel. Dat zijn dus ook zeven computers. En dus hebben we een IT’er nodig. Iedereen weet namelijk dat er geen ervaren (en dus oude) nieuwslui zijn die met een computer kunnen gaan. We willen immers niet dat onze medewerkers niet kunnen Freecellen in onze tijd! En die IT’er zal een hele drukke agenda krijgen. Zo druk, dat hij een secretaresse nodig heeft! En een assistent. Die assistent heeft natuurlijk ook een secretaresse nodig. En zodoende heeft onze IT’er vier man personeel onder zich, waardoor we hem ‘manager’ moeten noemen. En dat kost wat. We negeren vervolgens compleet dat de IT markt is ingestort en dat er veel IT’ers zonder WW thuis zitten en betalen onze computer-man een top salaris. En een mobiele telefoon en een leasebak van de zaak. En je geeft je IT-manager natuurlijk geen Suzuki. Een Rolls Royce komt eerder in de buurt. En we kunnen de IT-assistent natuurlijk ook niet met lege handen laten staat. Een Mercedes voor hem dus.

We hebben inmiddels al elf man personeel. Dus hebben we een kantoor nodig. Een beetje statig pand graag, want het oog wil ook wat. Aangezien we zo even niets kunnen vinden in de drukke Hilversumse verhuismarkt, dat aan onze wensen voldoet, besluiten we maar om zelf even een pandje in Amsterdam te laten bouwen. Dat kost ons dan ongeveer 30.000 euro per werkplek. Hey, we hebben marmeren vloeren nodig. Oh en dan rekenen we de bouwfraude nog niet mee. Maar er maar 40.000 euro per werkplek van dan.
 
OK, we hebben een kantoor. Wat hebben we dan nodig? Een office manager! Iemand moet immers een team van mensen aansturen dat de boel een beetje schoon houdt (twee schoonmakers) – en uiteraard moeten er ook office supplies – pennen en papier dus – worden besteld (nog een persoon), moeten de ramen van ons statige pand schoongehouden worden (twee man en een paar steigers, we moeten immers aan de EU wetten voldoen en dus zijn ladders uit den boze) en we hebben uiteraard ook twee dames voor de catering nodig. Een met zoveel mensen onder zich, moet onze Office Manager ook een secretaresse hebben.

En wat is ons statige pand zonder twee representatieve (duur woord voor ‘lekkere’)  full-time receptionistes? Aangezien het oog ook wat wil verzorgen wij de kleding voor de dames wel. Dat wordt dus merkkleding; we kunnen onze representatieve dames natuurlijk niet in de eerste de beste loopzak hijsen!

Wij stellen onszelf uiteraard als Algemeen Directeur van onze omroep aan. Heel modern: een duobaan. Dat betekent dubbel salaris en slechts het halve werk. Als de EO het kan, kunnen wij het ook. En wij moeten ook eten  dus wij geven ons zelf een salaris van twee ton per jaar, exclusief onkostenvergoeding. We krijgen alle twee een erg drukke (halve) baan, dus hebben we twee secretaresses nodig. En met zo’n drukke baan mag de omroep ons ook wel op andere wijzen compenseren – we schaffen dus allerlei aandelen in andere bedrijven aan van het overheidsgeld dat we voorgeschoten gekregen hebben voor ons hele radioseizoen. En tja, we hebben een representatieve auto nodig, een tweetal smartphones (met een abonnement) en omdat die smartphones ook niet alles zijn moeten we ook twee laptops hebben. Daarmee hebben we inmiddels al zoveel computerapparatuur dat we nog een IT’er nodig hebben! En een vierde IT’er omdat de digitale telefooncentrale (die we inmiddels ook hebben) ook onderhouden moet worden. Plus nog een secretaresse voor de Assistent-IT-manager (onze assistent IT’er is inmiddels gepromoveerd).

Met zoveel secretaresses hebben we natuurlijk ook een manager nodig voor al die medewerkers. Iemand moet immers het overzicht houden op al het zwangerschapsverlof. En met al die managers (en dus al die leaseauto’s) moeten we ook iemand aannemen die het wagenpark in de gaten houdt.

We nemen natuurlijk ook twee P&O functionarissen aan, of zouden we ze Human resources managers noemen? Die hebben we inmiddels wel nodig. Die P&O functionarissen adviseren ons ook om onze DJ met zijn team ook te voorzien van een manager. Die manager kan dan meteen aan alle omroepbrede overleggen meedoen om te kijken of ons programma nog binnen het format van Radio 2  past en om te kijken of ons programma voldoende reclameinkomsten binnentrekt. En we moeten opletten dat er niemand op een andere zender een soortgelijk programma maakt, dus benoemen we hem tot Hoofd Radio. Aangezien al die vergaderingen gigantisch veel tijd innemen, besluiten we nog maar twee man personeel aan te nemen om dat allemaal te kunnen behappen. We weten allemaal dat het venijn in de notulen zit. En drie secretaresses. Dus ook een assistent manager voor de secretaresses. En twee extra schoonmakers. We hebben inmiddels ook een extra inkoper en een extra P&O functionaris nodig.

We denken nog even aan een Hoofd tv, maar dat lijkt ons overdreven. We maken nog helemaal geen tv. Alhoewel, dat gaat volgend seizoen wel gebeuren. Nah, dat zou geldverspilling zijn. We leven per slot van rekening wel van belastinggeld, en met onze top salarissen weten we hoe het voelt als je al die belasting moet betalen, dus willen we geen geld verspillen. We zullen zelf nog een extra tandje erbij harder moeten werken. Maar we hebben het er graag voor over.

Ondertussen komen wij, de Directie dus, erachter dat we de inrichting van de directiekamers niet leuk vinden. We laten de boel verbouwen omdat marmeren vloeren alleen niet genoeg zijn – we willen ook diamanten deurknoppen, gouden WC-brillen en een paar dure kunstwerkjes in het pand. Bovendien is dat witte marmer veel te fel. Daar kan Jasper niet lekker bij wegdoezelen tijdens saaie vergaderingen. Groen marmer dus! Aangezien dat weer leuk is voor het dievengilde, nemen we ook zes man bewaking aan plus een manager voor de bewakers.

Dan hebben we nog een afdeling Internet nodig. Let wel, die eerder genoemde IT’ers doen alleen maar het interne e-mailnetwerk en de printers. Deze afdeling gaat de interactieve website bouwen. Twee mensen die goed zijn in het maken en onderhouden van websites, vier man redactie, een extra IT’er, een manager en iemand die contacten onderhoudt met de andere afdelingen Internet binnen de publieke omroepen. We hebben daarnaast nog iemand nodig die bepaalt welke provider wij gaan gebruiken en de hardware inkoopt. Dat geld verdienen we vast terug door de kortingen die hij zal bedingen bij de leveranciers.

We hadden al leden, maar die moeten minutieus geadministreerd worden. Anders krijgen we het CvdM achter onze broek. Bovendien kunnen er altijd meer bij. Je weet maar nooit met die wispelturige 1e kamer. Twee marketeers, drie man voor de ledenadministratie, twintig part-timers voor op het callcenter, twee man extra bij de internetafdeling en nog iemand die leuke acties bedenkt voor onze leden. Dat callcenter heeft uiteraard nog een IT’er nodig, vier man leidinggevend personeel en een manager (plus secretaresses, vijf stuks). En dan nog een inkoper voor het callcenter en uiteraard nog een technisch inkoper voor alle systemen van het callcenter. De complete afdeling ‘ledenwerving’ heeft uiteraard ook nog een manager nodig (plus secretaresse, leasebak en mobiele telefoon).

Voor de directie wordt het inmiddels wat veel om dit allemaal te behappen. We hebben geen tijd meer om in Den Haag te lobbyen en dus zetten we een afdeling ‘relationship management’ op. Een manager en vier mensen die in Den Haag lobbyen. En daar ook zetelen. Maar weer zijn we zuinig, we bouwen niks, we kopen niks, we huren gewoon. Een paar suites in Hotel des Indes is wel genoeg.

En laten we de afdeling voorlichting niet vergeten. Drie persvoorlichters, een manager, een secretaresse en nog iemand die alle persberichten en andere uitingen controleert op spelfouten.

Dan hebben we nog iemand nodig die de promo’s maakt voor ons radioprogramma. En iemand anders die de jingles verzorgt. En nu vergeten we onze studio’s nog! We hebben uiteraard een supermoderne uitzendstudio nodig en twee productiestudio’s. Ook hier komt weer wat bouwfraude bij kijken natuurlijk. Voor het onderhoud hebben we een Dr. Snuggles (technisch figuurtje nodig). En uiteraard willen we ook een mobiele studio hebben voor locatie-uitzendingen. Nog een technische medewerker. En dus ook een ‘manager apparatuur’. En een inkoper voor al die techniek.

Nog twee P&O medewerkers, drie schoonmakers, drie bewakers en een inkoper verder zijn we bijna klaar. Maar nog niet helemaal. We hebben namelijk nog een fraudeafdeling nodig, voor het geval al die inkopers het op akkoordjes gaan gooien met bedrijven. En die bouwfraude. Voor je het weet betaal je de verkeerde ‘knopen’. Een ex-politieagent is dus altijd handig. Die agent benoemen we gelijk tot manager en geven we dus ook direct weer een leasebak, een secretaresse, een mobiele telefoon etcetera.

De intere communicatie begint overigens een probleem te worden. Met al die medewerkers en al dat gereis tussen Amsterdam, Hilversum en Den Haag, pfff. We geven dus iedere medewerker een smartphone van 700 euro, een abonnementje van 30 euro per maand (gratis, uiteraard) en een laptop. En een fikse kilometervergoeding. Want de trein, daar hoor je nooit wat goeds over. Dat noemen we dan secundaire arbeidsvoorwaarden.

Uiteraard zorgen we ervoor dat iedereen een goed salaris heeft. We zijn een publieke omroep (geld is niet zo belangrijk), dus hoeven we ook geen marktconforme salarissen te betalen. Gewoon iedereen dertig procent meer!

Wij, als directie, realiseren ons inmiddels dat we 129 personeelsleden onder ons hebben werken. Dat is erg veel. Dus weet je wat? We maken ons leven wat leefbaarder door onder ons nog een complete managementlaag te creëren. Vijf managers. En vijf secretaresses. En nog een extra Human resources manager (of was het nu P&O functionaris?) voor al die secretaresses. En we hebben inmiddels ook nog twee extra cateraars en twee extra schoonmakers nodig.

Zo, we hebben nu een omroep. Een omroep die maar liefst 146 banen heeft gecreëerd! Dat is nou nog eens een prestatie in deze economische tijden! Voor zo’n prestatie op ons CV moeten we zo voor de PvdA in de regering gekozen kunnen worden. Of misschien is het EU parlement beter. Daar schijnen de onkostenvergoedingen wel aardig te zijn.

We beseffen ook dat het wat veel begint te worden. We besluiten dat we een extern bureau nodig hebben om te kijken hoe we het doen als organisatie. Is alles wel efficiënt georganiseerd? Staan alles neuzen dezelfde kant op? Budgettair is begint het echter te wringen. Dus:

Den Haag, mogen we even vangen?

Groeten uit
Mestreech (of hoe je het ook spelt) en Columbus, OH.

Michiel & Jasper,
die maar mooi bewijzen dat internet afstanden verkleint

PS De naam van onze omroep? De GVO natuurlijk: de Geld Verspillende Omroep.

Gerelateerde berichten