De stoelendans in radioland is in volle gang. De groten der ether touwtrekken met de publieken en commerciële om de beste uren. Yorin wil Stenders, 538 wil Ruud de Wild terug, en Jeroen van Inkel is blij weer op het Veronica-kraaiennest terug te zijn. Of moet ik knarren-nest zeggen? Al heeft het een vermogen gekost. Alleen Edwin Evers en zijn typetjes blijven gezellig bij hun oude werkgever programma’s maken voor jong Nederland.
De best-betaalde radio dj’s maken zich weinig zorgen, verdienen bedragen uit de voetbalwereld en hoeven zich geeneens in het zweet te werken.
De sub-top heeft het moeilijker. Denk aan Gordon bij Noordzee en Eddo in de ochtend bij Yorin FM. Er wordt voortdurend op hun plekkie ge-aast. Vooral Patty Brards en Martijn Krabbes zijn gevaarlijk. Zij hebben er van alles voor over om hun carrière nieuw leven in blazen. De spits-uren zijn schaars, duur en daarom gewild.
Wat ik niet helemaal begrijp is het verschijnsel dat ineens allerlei bekende Nederlanders radioprogramma’s willen maken. Als radioman weet ik dat radio inderdaad leuker is… Echt overal komen ze vandaan; uit de sportwereld, van de teevee, uit de roddelshows. Van Toine v. Peperstraten en Beau van Erven Dorens kan ik het wel begrijpen, Toine was al heel lang disc-jockey en Beau babbelde brutaal mee bij Business Nieuws Radio. Maar om Gordon ineens tot discjockey te bombarderen…? En Patty Brard achter een mengtafel vind ik eveneens een onlogische combinatie. Niks ten nadele van mevr. Brard hoor, ik vond haar super naast Ralph Inbar in Bananasplit.
De juwelen schitterden van het scherm, ruitjeshemden-Ralph verbleekte geheel bij bruisende Patty.
Ik heb zelfs een singletje van haar gekocht! Geen Luv maar een echt soloplaatje. “Red Light” heette het disco-deuntje. Ik hoop niet dat de titel autobiografisch gekozen is.
Ik weet dat het een het ander niet uitsluit en dat je als mediapopje overal inzetbaar moet kunnen zijn, maar als radiomaken niet je ab-solute passie is dan valt een dagelijks programma zwaar.
De concurrentie is bikkelhard en (jong)talent staat te trappelen om door te breken. Radiomaken alleen omdat je een bekende kop hebt zal geen doorslaand succes blijven. Andersom schijnt het trouwens wel te kunnen!
Praatjesmaker Robert Jensen is leuk op de radio en op tv. Ruud de Wild snapt het ook allebei. En met Jeroen Kijk in de Vegte komt het ook wel goed.
Desondanks blijft het ’schoenmaker blijf bij je leest’-principe sterk van kracht. Radiomakers blijven radiomakers en tv-makers blijven tv-makers. En af en toe even snoepen van het andere ambacht wordt oogluikend toegestaan. Af en toe dan…
