Een reality televisie update. American Idol is weer bezig en Amerika schuift de grens weer een stapje verder met ’the Swan’: een reality tv show over lelijke eendjes. Je weet wel, dat sprookje van Hans Christian Andersen dat je oma vroeger voorlas.
Eerst American Idol. Wat is dat een geraffineerd programma hier. Je zit hier twee dagen aan de bui gekluisterd (al valt dat geloof ik mee in vergelijking met Nederland).
Dankzij de verschillende tijdzones is het hier niet mogelijk om de uitslag van de uitzending dezelfde avond te doen. Hawaii heeft geen zomertijd en loopt nu dus zes uur achter de oostkust aan. En dus gooit FOX er een dag later een tweede programma tegenaan. En dat programma is bijna geheel gevuld met …. jawel reclame. De reclameregels zijn hier een stuk makkelijker dan in Nederland. Geen minimumlengte, geen minimum tussen twee reclames en meer van dat soort onzin. Ik geloof dat er wel een maximum is, daar merk je tijdens programma’s als Idols weinig van.
De uitslaguitzending duurt deze week een uur, en wordt gevuld met een terugblik, een liedje van de nummer 4 van vorig jaar die een album uit heeft (nazorg dus), een mini interviewtje met haar door de nieuw kandidaten en hup het eerste half uur zit erop. Dan worden de 9 overgebleven kandidaten in drie groepjes van drie gedeeld, waarvan er twee veilig zijn. Het derde groepje bevat de verliezer. Maarrrrr, we delen de groepjes willekeurig in, dus weet nog niemand in welk groepje de afvaller is. Na de reclame vlug terug. Dan vertellen we welke groepjes er veilig zijn. Reclame. Dan halen we een iemand uit die veilig is. Reclame. Dan mogen de twee overgebleven kandidaten hun liedje van gisteren nog een keer zingen. Reclame. En EIN-DE-LIJK maken we de verliezer bekend en zijn we van het gedoe af.
FOX balanceert op het randje met het irriteren van haar kijkers met de hoeveelheid reclame. Maar dit is niks. Vorig jaar flikten ze het om de finale uitzending van Joe Millionair botweg een week uit te stellen en dat pas te vertellen na een uur lekker maken (deel 24b).
Gelukkig heeft Amerika wel wijs gestemd deze week en Camile voor een verdere afgang behoed. De komende weken zal het ook niet spannend worden. Na een keer kijken kan ik al zien wie er nog af moeten vallen en wie de top 3 zijn. Net als vorig jaar steken de een aantal zwarte kandidaten weer met kop en schouders boven de rest uit. Maar Amerika is grillig. Je weet het nooit.
Wat ik wel geleerd heb is dat Elton John een betere zanger is dan ik dacht. Zijn liedjes blijken erg moeilijk na te zingen door het grote bereik aan toonhoogtes dat erin zit.
Oh ja, nog wat cijfers: 22,7 miljoen kijkers naar de zanguitzending (van Idols), 24 miljoen stemmen, en de kosten per telefoontje en SMSje: nul komma nada. ‘Texting’ zoals SMS’sen hier heet is hier nog niet zo populair als in Nederland, en raar genoeg mogen alleen AT&T abonnees SMS’sen.
Dan ’the Swan’: het verhaal van het lelijke eendje dat in een lekker wijf verandert. Zeventien onzekere en weinig aantrekkelijke mutsen krijgen een complete make-over inclusief plastische chirurgie, therapeutische hulp voor het nodige zelfvertrouwen en een zwaar trainingsprogramma. Iedere week nemen twee kandidaten het tegen mekaar op en slechts een van de twee mag naar de finale uitzending waarin een echt miss verkiezing ’the Swan’ gekozen. De totale tijd van thuis opgepikt worden tot de finale uitzending is drie maanden en die worden dus iedere week in een uurtje gepropt.
Ik zit te typen tijdens het kijken, en wat een stel ON-GE-LO-FE-LE-KE MUTSEN hebben ze uitgekozen. Tot nu hebben de dames alleen nog maar een fikse (nodige) tandartsbeurt en een klap aan plastische chirurgie gehad, maar ik heb ze alleen nog maar zien janken en zeuren. De tandarts deed zo’n pijn en de operatie ook al. Alsof het voor niks kan. Doe dan niet mee aan een reality show. Kom nou zeg. Denk eens positief.
Oh, en schreeuwen op hun vriendjes/echtgenotes door de telefoon, alsof die er iets aan kunnen doen. Eentje klaagde dat ze in de afgelopen drie jaar maar een keer of 7 a 8 met haar man naar bed was geweest. Maar haar vriendje zei dat vooral kwam omdat ze zich altijd zo onzeker en lelijk voelde, waardoor ze niet graag uit de kleren ging.
Overigens denk ik niet dat er echt mirakels verricht worden. Een leuk stel kleren, een goeie kappersbeurt en een beetje beter voor zichzelf zorgen zou ook al een boel doen. Ik bedoel, laten we eerlijk zijn, niemand ziet er op zijn lekkerst uit in een slobberig trainingspak na een dag lang ongelukkig zijn. Een goeie jurk en een berg make-up helpt dan ook nog vaak wel wat (zeker op tv). En ja, als je afvalbeurt dan alvast gekickstart wordt door een flinke liposuctie, dan is het moeilijk om er niet een berg slanker beter uit te zien. Al moesten beide dames toch nog een pond of 30-40 afvallen in drie maanden (euh, oh ja, da’s een kilo of 15).
De metamorfoses zijn aanzienlijk. Ook omdat de plastische chirurgen toen ze toch aan het liposucken waren gelijk even de gezichten van de dames onder handen genomen hebben. Beetje dikkere lippen, pukkels, wratten en vlekken weg. En als toetje natuurlijk en boob job, niet zozeer voor de grootte, maar wel ff de boel rechtzetten en omhoog zetten.
Aan het einde van de uitzending mogen de dames zich voor het eerst in drie maanden weer in een spiegel bekijken. Natuurlijk worden ze in een prachtige baljurk gestopt en mooi opgemaakt. Ik kan me voorstellen dat ze ff schrokken.
Ik vraag me af hoe ze er na de transformatie uit zouden zien zonder make-up en strakke jurk, en in die hobbezak waarin ze opgepikt werden thuis. Opvallend was ook dat er weinig te zien was van het hele trainingsprogramma. Daar zit toch en leuk stukje educatie in zou je zeggen.
En ja hoor natuurlijk is ter promotie van het programma er een heerlijke discussie in de diverse talk shows uitgebroken over de ethiek van deze show. Maar die discussie is zoooooooooo voorspelbaar dat ik jullie er niet mee wil vermoeien. De uitzending gaf me het gevoel dat de kandidaten wel degelijk begeleid werden, maar wel door middel van een behoorlijke shock procedure: hier is je make-over, niet zeuren en afvallen! Heel Amerikaans. Aanpakken die kans en niet zeuren over de nadelen.
MTV schijnt inmiddels te twijfelen over het voortzetten van haar show ‘I want a famous face’…..
Ik vraag me vooral af hoe het verder gaat met deze dames. Zakken ze na deze show weer weg in hun onzekere verwaarlozing, of gaan ze gewoon eens een beetje voor zichzelf zorgen. Ik hoop het wel, want dat zou een positief punt aan deze show zijn. Uiterlijke schoonheid bestaat namelijk voor een groot gedeelte uit innerlijke schoonheid en wat zelfvertrouwen.
Tot zover een poging tot een kortere column. De prijs is een walgelijk moraliserend einde.
Vriendelijke groet,
Jasper,
Uw Vliegende Radiowereldreporter
vanuit Columbus, Ohio
Binnenkort: reclamemogelijkheden op je auto……
