Afgelopen weekend was de VS jarig. En dat mag gevierd worden. Overal zijn er parades en je kunt niet door een woonwijk rijden zonder BBQ te ruiken. Maar het belangrijkste onderdeel van het Independence Day weekend is toch wel het vuurwerk. De afgelopen jaren heb ik dat in Washington DC bekeken op de Mall, ofwel de nationale achtertuin tussen het Congress, het Witte Huis, het beroemde Lincoln monument en niet te vergeten (in het midden) het Washington momument. Die grote paal, je kent hem wel.
Je kunt zeggen wat je wilt, maar Amerikaanser kan het bijna niet: Het nationale monument steekt midden uit de nationale achtertuin recht omhoog als een grote dikke … euh … nou ja, dat dus.
Terug naar het vuurwerk. Dat wordt in DC altijd afgeschoten van naast die paal. En dat is natuurlijk een prachtig gezicht. Maar dit jaar zat dat er niet in, omdat ik tegenwoordig in Columbus woon. En ja, dan verwacht je niet veel. We hebben hier geen grote monumenten, het staatskapitool hier is een van de kleinste in de VS, dus ik had er de smoor in, als vuurwerkfan. Tot ik ontdekte dat er zoiets als ‘Red White & BOOM’ georganiseerd werd hier.
Als sombere calvinist was ik weer vergeten dat Amerikanen heel goed zijn in het organiseren van strakke feestjes. Stom stom stom. Zeker als het op de verjaardag van hun land aankomt. [Historisch paradoxje: de VS zijn ouder dan ons koninkrijkje, en toch waren wij het eerste land te wereld dat de onafhankelijkheid van de VS erkende].
Een slordige half miljoen mensen (da’s grofweg de halve stad) hadden zich naar de binnenstad van Columbus begeven, en daar werd na een festival van een hele dag het vuurwerk strak om 10 uur des avonds afgestoken.
Je begrijpt op dit soort dagen ook weer waarom de familie nog steeds de hoeksteen is van de Amerikaanse samenleving. Hele families met opa’s, oma’s, ooms, tantes en de rest verzamelen zich samen op de beste plekjes, en natuurlijk is iedereen van een zijn nat en droog voorzien (geen ‘natjes en droogjes’; alles is hier groter).
Je vraagt je als lezer nu af wat de link is met media en deze site. Nou, dat zal ik je vertellen. Op het lokale popstation WNCI werd namelijk een begeleidende ‘soundtrack’ uitgezonden. En dat benieuwde mij wel, omdat ik daar een hard hoofd ik had. Een radiouitzending en een vuurwerk perfect synchroon leek met wat overdreven. Weer had ik het mis.
Iedereen had dus ook keurig zijn draagbare stereo set bij zich. Het begon exact om klokslag tien uur, netjes afgeteld door de radio en het aanwezige publiek. De opening was natuurlijk met het Amerikaanse volkslied, gevolgd door een paar fragmenten van liedjes die de nationale kleurtjes van de VS (dezelfde als de onze trouwens, als je oranje niet meetelt) noemden, en natuurlijk was het vuurwerk op dat moment rood-wit-blauw gekleurd. Heel aardig. Vervolgens een paar dancedeuntjes om door te knallen.
Natuurlijk heel veel liedjes die de VS of Amerika noemden, zoals ‘Born in the USA’ van the Boss en het overbekende ‘Living in America’. Er zijn ook verassend veel nummers die ’the fourth of July’ zelfs bij naam noemen. Hoeveel liedjes over Koninginnedag ken jij? En uiteraard veel quotes van presidenten. Mij treft altijd het ‘Don’t ask your country what it can do for you, ask yourself what you can do for your country’. Die instelling kom je niet veel tegen in Nederland, waar de overheid altijd alles maar moet oplossen.
In het middenstuk was een ‘Armed Forces Tribute’. Dat knalde wat harder. En was wat aangrijpender qua muziek. Vergeet niet dat er inmiddels ook Ohians gesneuveld zijn in Irak. En ook zie je hier ook de zwarte ‘POW/MIA’ (prisoner of war / missing in action) vlag regelmatig onder de Amerikaanse vlag geknoopt. Ook kwam de beruchte ‘plegde of allegiance‘ voorbij, net als ‘God bless the USA’. Opmerkelijk is het dan dat het vuurwerk ook door het leger gesponsord werd 😉
Het meest onder de indruk was ik van het stukje vlak voor de finale, waarbij ‘What a wonderfull world’ van Louis Armstrong gespeeld werd. Ik had me nooit gerealiseerd hoeveel kleuren de man in de tekst noemt, maar het vuurwerk liep nog perfect synchroon met de muziek. Even een stukje tekst erbij pakken:
(donkere lucht)
I see trees of green (groen vuurwerk), red roses too (rood vuurwerk)
I see them bloom for me and you (groene en rode bollen)
And I think to myself what a wonderful world.
I see skies of blue (blauw vuurwerk) and clouds of white (wit spul)
The bright blessed day (fel vuurwerk), the dark sacred night (ff niks)
And I think to myself what a wonderful world.
The colors of the rainbow so pretty in the sky
(drie keer raden, alle kleuren van de regenboog natuurlijk)
Are also on the faces of people going by (gezichtjesvuurwerk, ofwel smileys)
enzovoort…..
En bedenk je dat dit ongeveer 25 minuten na het begin van het vuurwerk was. Perfect synchroon. Heul gaaf.
Tot slot volgde nog de finale, waarin een knap stukje ‘hoeveel vuurwerk kan ik tegelijk afschieten’ werd opgevoerd.
Oh ja, nog een saillant detail: de enige buitenlandse muziek die ik kon ontdekken kwam natuurlijk uit Nederland. Leer mij de ‘Tribal Dance’ van Ray en Anita herkennen. Dat deuntje zit dank zij de Magic Friends [Sjors en Peter dus, niet de ‘Tragic Friends’ Rob&Rob ;-)] voor eeuwig in mijn geheugen gegrift. En natuurlijk zat het deuntje van ‘Get ready for this’ er ook in. Al zou het ook ‘No limit’ geweest kunnen zijn. Die haal ik altijd door elkaar. Deze liedjes hoor je trouwens ook veel tijdens sportwedstrijden in stadions hier. [Als je wilt lachen moet je eens de discography sinds 1998 van 2 Unlimited checken op hun site.]
Helaas werd mijn blijdschap in de laatste minuten aan diggelen geslagen, want ook Jet’s ‘Are you gonna be my girl’ uit Australie kwam nog ff voorbij. Maar goed, dat is dan ook wel een erg tof liedje om wat vuurpijlen bij af te schieten.
De (onvolledige) soundtrack van het vuurwerk kun je nalezen op de site van het lokale NBC station.
Enfin, ik heb me vermaakt en ontdekt dat je vuurwerk en erg toffe muziek naadloos op mekaar kunt laten aansluiten. Een voordeel van lokale radio, want dit zou natuurlijk nooit in Nederland kunnen waar je eigenlijk alleen maar nationale en provinciale radio van enig belang hebt.
Vriendelijke groet,
ik ga BBQen,
Jasper
Uw Vliegende Radiowereldreporter
