Zo’n tweehonderd besmeurde en kaalgeschoren jongens zitten in 1962 dicht opeengepakt op zolder van de studentensociëteit van het Amsterdams Studenten Corps. Een traditie volgens de studenten, zo meldt de NTR, maar het tafereel krijgt een nare lading als iemand roept: “en nu gaan we Dachautje spelen”
Andere Tijden blikt zaterdag terug op een omstreden ontgroening van het Amsterdams Studenten Corps in 1962. Aanwezige feuten waren toen onder andere Gerrit Jan Wolffensperger en Edwin Rutten.
Andere Tijden is zaterdagavond 16 september te zien om 21.20 uur op NPO2 bij de NTR.
De uitspraak zou niet antisemitisch bedoeld zijn, maar een slechte studentengrap. Een grap waar na die avond niemand meer over diende te spreken. Maar de altijd zo gesloten corpscultuur wordt opengescheurd als het tafereel in de publiciteit komt. Andere Tijden over een omstreden ontgroening, met o.a. Gerrit Jan Wolffensperger en Edwin Rutten, feuten van toen.
“Het was een stupiditeit. Gewoon een stupiditeit.” Edwin Rutten is toch een beetje geschrokken als hij de foto van de zogenaamde ‘NIA nacht’ voor zich ziet. Rutten heeft het destijds allemaal ondergaan en heeft niet geprotesteerd. Ook Gerrit Jan Wolffensperger deed niets.
“Het effect ontstond pas daarna, toen de publiciteit er iets heel groots van maakte. Ik denk ook niet dat men zich de dagen na die uitspraak gerealiseerd heeft hoe stupide de uitspraak was, pas na publiciteit werd erover gesproken.”
Andere Tijden blikt met vijf eerstejaars en de voormalig rector van de senaat terug op een omstreden ontgroening die destijds zelfs werd bekritiseerd in de New York Times. Met ontzetting en verbazing werd gereageerd op alle incidenten die naar buiten kwamen in het jaar 1962, zoals de foto van de uitgeputte groenen, gebukt op de zolder.
De ontgroeningscommissie die hoog boven ze uittorent en met plastic zeilen de muren van het pand beschermt tegen de emmers verf die over de eerstejaars worden uitgestort. Een biggetje volgepompt met laxeermiddel maakt de traditie compleet, vlak voor de inauguratie als nieuw lid van het corps worden de feuten nog even flink vies gemaakt.
Als één van de ouderejaars roept dat het tijd is om Dachautje te spelen blijft de stemming gelaten. Michiel Cohen de Lara weet 55 jaar later niet meer zeker of hij is opgestaan om te zeggen dat hij zijn ouders in een kamp heeft verloren, maar het verbaast hem nog altijd dat bijna niemand protesteerde. De groentijd was bijna afgelopen, nog even doorzetten en je werd lid van het corps.
Niemand buiten het corps had ooit iets van dit incident geweten als er niet één van de groenen uit de linies was gestapt. De latere VPRO journalist Wim Noordhoek was die nacht ook aanwezig maar besloot alsnog om geen lid te worden. Zijn vader hoort het verhaal en besluit een boze brief te schrijven in NRC.
Een publiciteitsstorm is geboren, een onderzoek naar de groentijd wordt ingesteld. Nieuwe incidenten komen aan het licht en kleine straffen worden uitgedeeld, zowel aan de daders, als aan de corpsleden die lekken naar de pers. De groentijd komt onder een vergrootglas te liggen tot in de Tweede Kamer aan toe. [Radiowereld.NL]
