Phil Collins vindt dat muzikanten hun horizon moeten verbreden. “Ik trek de grens bij country-and-western, maar verder wil ik me in alle genres verdiepen.”
Phil Collins vindt het maar vreemd dat fans en critici niet begrijpen waarom hij de laatste jaren muziek maakt voor films en musicals. De Engelse zanger, die eind deze maand 56 wordt en wereldroem vergaarde als zanger en drummer van de rockgroep Genesis, vindt juist dat een songschrijver regelmatig zijn horizon moet verbreden, zegt hij tegen Novum Nieuws. “Ik trek de grens bij country-and-western, maar verder wil ik me in alle genres verdiepen.”
Collins is deze week in Nederland voor de voorbereidingen en repetities van de Nederlandse versie van de musical ‘Tarzan’. Vier jaar geleden werd de zanger door Disney benaderd om aan het theaterstuk mee te werken. Eerder maakte hij de soundtrack voor de tekenfilmversie van het verhaal van Edgar Rice Burroughs.
In 1999 werd hij met een Oscar onderscheiden voor de titelsong ‘You’ll be in my heart’. “Het leek me erg leuk om ook voor de musical de muziek te maken, hoewel ik aanvankelijk een beetje huiverig was”, vertelt Collins. “Ik voelde me wat klein bij de mensen van Disney die talloze prijzen voor hun werk hebben gewonnen.”
Toch besloot Collins de uitdaging aan te gaan. En daar heeft hij nog geen seconde spijt van gehad. “Je wilt in dit werk elke dag 110 procent je best doen en je grenzen verleggen. Ik ervaar het als erg opwindend, een heel goede werkmotivatie. Elke popmuzikant zou eigenlijk eens wat vaker om zich heen moeten kijken. Het helpt je in je eigen muziek als je bijvoorbeeld de structuur van jazz of klassiek begrijpt. Een coureur moet toch ook begrijpen wat er onder de motorkap van zijn auto zit?”
Het werk voor ‘Tarzan’ betekende voor Collins een terugkeer naar de musicalwereld. Als 14-jarige jongen speelde hij in 1964 de rol van The Artful Dodger in ‘Oliver!’. “Ik wilde dolgraag drummer worden, maar ik was nog te jong om er mijn geld mee te verdienen”, vertelt hij. “Mijn moeder had toen geregeld dat ik in ‘Oliver!’ kon spelen. Na wat andere rolletjes en weer een ‘Oliver!’-productie ben ik toch muzikant geworden. Toen ik regisseur Bob Crowley voor het eerst ontmoette voor ‘Tarzan’, bleek dat hij ooit ook in ‘Oliver!’ had gespeeld. Daardoor bouwden we direct een band op en was ik minder angstig om aan dit project te beginnen.”
[Novum]
