Het is weer eens tijd voor een nieuwe kolom. Er wordt nog steeds oorlogje gespeeld onder het motto ‘Infinite Justice’. Oh nee, Allah heeft het woord ‘oneindig’ gedeponeerd als handelsmerk dus het is Enduring Freedom geworden. Welnu, ik ga het een beetje over Freedom hebben.
Want daar gaat het allemaal om heb ik gehoord. Sterker nog, de televisienetwerken rammen het erin. Amerika staat voor vrijheid. Welnu, ik heb er eens een paar voorbeeldjes van opgezocht zodat dubieuze types ervan kunnen leren. Amerikaanse vrijheid, dat is onder andere het volgende:
Zo waren er eens twee journalisten in Texas die voor een lokale krant werkten. En die zich in hun stukjes afvroegen of de acties van Amerika nu wel gerechtvaardigd waren. Ten slotte bemoeien ze zich nu met de interne politiek van een ander land. En zo was er ook een juffrouw op een school ergens. Ze gaf geen eenduidige antwoorden op vragen van leerlingen (of wist ze gewoon niet). Erg goed, zou je denken. Leerlingen moeten zelfstandig en kritisch leren denken. Maar nee. Vrijheid in dit land betekent dat je om dergelijk gedrag ontslagen kunt worden. De KKK kan hier bestaan vanwege de vrijheid van meningsuiting, maar in een krant of voor de klas mag je dergelijke dingen niet zeggen.
Een ander voorbeeldje van democrazy herinneren we ons nog van de verkiezingen hier. De kandidaat met de minste stemmen mag zich nu o.a. bevelhebber van de Amerikaanse strijdkrachten noemen. Al moet ik zeggen dat er erg goeie voor het kiesmannensysteem zijn. George double U kent ze allemaal.
Over democrazy gesproken, ik werk in Washington DC, de hoofdstad van dit fijne land. Ook hier gebeuren rare dingen in de lokale democratie. Zo hebben bewoners van het district (DC = dictrict of Columbia) geen stemrecht voor het congress – de Amerikaanse regering, dat nota bene hier zetelt. Hoe dat komt? Nou, heel eenvoudig, het congress (de verzamelnaam voor het Huis van Afgevaardigden en de Senaat) wordt gekozen door alle inwoners van de Verenigde Staten van Amerika. En het Dictrict of Columbia is geen staat, noch is het onderdeel van een staat. Dat klinkt en is raar. Maar als je de oorsprong van dit rare stukje land kent, dan is het een stuk logischer.
DC is namelijk na de onafhankelijkheid gesticht op een plek die wel handig uitkwam voor de belangrijke mannen van die tijd. Zo woonde George Washinton hier een stukje verderop. En Thomas Jefferson woonde een paar uur naar het zuiden, in de buurt van Charottesville in Virginia. Zijn huis, het Monticello, staat trouwens nog steeds op de achterkant van iedere nickel (5 dollarcent) en is een bijzonder aardige toeristische attractie als je in de buurt bent, maar dat ter zijde. Bovendien wilden ze een stukje land hebben dat onafhankelijk zou zijn van de staten EN dat niet tot het Noorden of het Zuiden zou behoren. Want hoewel het nog best ff zou duren voordat de burgeroorlog zou uitbarsten, was er al een duidelijk onderscheid tussen de noordelijke, meer geindustrialiseerde staten en de zuidelijke, meer agrarische staten, die dus afhankelijk waren van slavernij.
En zo viel hun oog op het punt waar de Potomac rivier in de Chesapeake Bay stroomt. Er werd een Fransman gehuurd om de stad te ontwerpen en hij trok een ruitje van 16 bij 16 mijl (geloof ik, ik kan er wat naast zitten) op de kaart, denkend dat dat wel genoeg zou zijn voor een hoofdstad. De staten Maryland en Virginia waren zo vriendelijk het ieder een stukje land af te staan voor het district. Om te voorkomen dat de hoofdstad ooit onderwerp zou worden van discussie omdat er heibel tussen de verschillende staten zou ontstaan, werd dat lapje grond het District of Columbia genoemd en onder directe supervisie van de Senaat geplaatst.
Ondertussen werd vergeten stemrecht te regelen voor de bewoners en dat hebben ze nog steeds niet. Dat wil zeggen, sinds een paar keer mogen ze stemmen voor de president, en ze mogen natuurlijk stemmen voor hun burgermeester. Maar aangezien een van de vorige snuivend op een toilet werd aangetroffen, is het respect voor die functie niet zo groot. En er zijn inmiddels een paar niet-stemmende afgevaardigen in het Huis van Afgevaardigden.
En dat terwijl er toch in de grondwet staat er de overheid geen belasting mag heffen zonder dat er stemrecht is geregeld: ‘No taxation without representation’. Dat was indertijd wel handig om te regelen, want er werden toen nog steeds nieuwe staten gesticht en iemand was toch wel op het idee gekomen dat je minstens wat de verkiezen moest hebben voordat er belasting betaald moest worden. Maar goed, een groot deel van de autobezitters heeft hier wel de slogan ‘Taxation without Representation’ op zijn nummerplaat staan. Een nummerplaat verstrekt door de overheids overigens.
Misschien denk je nog dat zon klein stukje land toch niet genoeg inwoners kan hebben om een fatsoenlijke staat te zijn, maar ook dat is niet zo. In DC wonen volgens de volkstelling van vorige jaar 572.059 mensen (afgezien van alle mensen die hier NIET wonen zoals een hoop politici en lobbyisten, die nog gewoon in hun thuisstaat wonen). Dat klinkt als niet zoveel, maar de staat Wyoming heeft er maar 493.782. En Vermont, Alaska (de grootste staat), Noord en Zuid Dakota, Delaware en Montana zitten allemaal onder het miljoen. En die hebben allemaal WEL vertegenwoordiging in het Congress. En zeker in de Senaat telt dat, want daar zitten gewoon twee senatoren per staat in, ongeacht het inwoneraantal. Ter vergelijk: De grootste staten, Californie, Texas en New York hebben respectievelijk zo’n 33, 20 en 19 miljoen inwoners.
Overigens hebben zowel Maryland als Virginia al meermalen duidelijk aangegeven geen enkele interesse te hebben in terugnemen van het district in hun staat. Het is hier politiek en financieel gezien een te grote puinhoop.
Een laatste voorbeeld dan. Ik werk hier op een universiteit met een slordige 7000 studenten. Ik weet niet hoeveel medewerkers er zijn, maar dat zijn er ook nog wel een paar duizend. En er is hier geen metrostop in de buurt te bekennen. Waarom niet? Niet omdat het niet had gekund. Maar wel omdat de bewoners van Georgetown, waaronder vroeger de Kennedy’s het niet willen. Ze zijn bang dat er zwervers op de metrostop zouden afkomen. En dus houden ze iedere zoveel jaar een referendumpje om te checken of iedereen het er nog mee eens is. Wie er dan mogen stemmen? Nou, zoals altijd hier, de belastingbetalende inwoners van Georgetown. Dus niet de 7000 studenten, want die betalen geen belasting. En ook de medewerkers van de universiteit niet, want die wonen voor het grootste gedeelte iets verder weg, waar de woningen wel te betalen zijn (voor studenten maakt dat minder uit, ze betalen toch al $38000 per jaar collegegeld, en een wat duurdere huur maakt dan ook niet meer uit). Met andere woorden, iedereen die belang heeft bij de metrolijn, die mag niet meestemmen. Viola, echte democrazy in actie.
Oh ja, als geslaagd columnist (ik probeer het te worden, een hopeloze taak) moet je aan het einde van je stukje ook nog ff terugkomen op je titel of begin. Want je vraagt je misschien af wat dit nu allemaal met Freedom te maken heeft. Dat weet ik ook niet precies. Ik heb nooit gezegd dat ik een slimme Radiowereld Verslaggever was. Sterker nog, ik kwalificeer eerder voor de categorie vrij dom op het gebied van de Freedom.
Jasper.
vrr@radiowereld.net
