Ik meen ooit ergens te hebben gelezen dat nergens ter wereld zoveel koffie wordt gedronken dan hier in Nederland. Op zich niet zo vreemd, want wij Nederlanders staan wel vaker vooraan waar het de meeste, de grootste of de beste betreft. Kijk alleen maar naar de snelheid waarmee de Euro werd ingevoerd. En heel wat van die Euro’s zullen dezer dagen verdwijnen in duizenden koffie-automaten.
En soms lijkt het erop dat niets nog behoorlijk kan worden gedaan zonder koffie. Soms irriteert me dat. Aan de andere kant weet ik ook meteen weer te profiteren van de hang naar het dagelijkse bakkie troost. Sinds enige tijd presenteer ik namelijk zelf via de lokale zender alhier het programma “Koffieradio”. Elke werkdag tussen 10:00 en 12:00 uur een vers gezet radioprogramma met de hits van toen en het nieuws van nu.
De eerlijkheid gebiedt mij te melden dat het concept weliswaar door mij is uitgewerkt, maar dat de titel “Koffieradio” bepaald niet nieuw is. Waar de programmanaam zijn oorsprong vindt, is mij niet bekend. Feit is echter dat wijlen Joost Verhoeven op dezelfde tijd acht jaar geleden al “Koffieradio” presenteerde via onze zender. Voor zover ik weet was de titel ook daarvoor al door hem in gebruik bij een ander station.
Joost overleed halverwege de jaren ’90 aan een hartstilstand en daarmee ging een radiolegende van ons heen. Want het was dezelfde Joost Verhoeven die in de tweede helft van de jaren ’90 een goed beluisterd programma presenteerde op een van de grote zendschepen, te weten Radio Noordzee Internationaal. Joost was eigenlijk het voorbeeld van een radioman: kalm, eigenwijs, gedreven en bij vlagen onvoorspelbaar.
Tegenwoordig doe ik een heel ander soort “Koffieradio” met een heel nieuwe opzet. Maar het meest opvallende van het hele verhaal is misschien wel, dat ik zelf geen druppel koffie drink. Vroeger, en dan praat ik over zo’n 13 jaar geleden, dronk ik elke zondagochtend twee kopjes koffie. Niet omdat ik dat per se wilde, maar meer omdat ze mij gewoon werden voorgezet door de assistente van het programma waaraan ik destijds meewerkte.
Ja, ik ben iemand die al snel de neiging heeft zichzelf te verwaarlozen als niet iemand op gezette tijden helpt herinneren aan het nemen van een drankje of een hapje. Maar goed, die koffie. Ik vond de wekelijkse beker bruine massa destijds bepaald geen verrijking van mijn leven. Door toevoeging van veel suiker wist ik de smaak dusdanig aan te passen dat het geheel een voor mij acceptabele waarde had bereikt, maar toch… Dat kon toch ook niet de bedoeling zijn?
Om kort te gaan: ik presenteer “Koffieradio”, maar drink zelf vooral thee. Echter, “Theeradio” is weer geen lekker klinkende programmatitel. Bovendien stel ik mijzelf op het standpunt dat het verder niet uitmaakt wat de presentator wel of niet doet, zolang de luisteraar maar geniet van het eindproduct. Maar er moet mij toch even iets van het hart. Ook al drink ik thee (of iets anders), er gaan soms dagen voorbij met radioprogramma’s zonder tussenkomst van welke drank dan ook.
En daarmee ben ik terug bij de irritatie waarvan ik sprak in het begin van deze tekst. Want naast het presenteren van programma’s ben ik ook verantwoordelijk voor het beheer van de voorraden in onze studio. En het is me in de loop der jaren al enkele malen gebeurd dat iemand me belde met het verzoek direct langs te komen om de koffie bij te vullen! Slecht voorraadbeheer? Ja, wellicht. Maar het feit dat men geen programma denkt te kunnen maken zonder koffie, vind ik diep triest. Je gaat je dan toch acht afvragen: waarvoor komen we nou eigenlijk in de studio?
Raimond Bos
Raimond@radiowereld.nl
