De directie van het radiostation 100% heeft presentatrice Patricia van Liemt op non-actief gesteld nadat zij de regels van het format heeft overtreden. Een plaat van Jan Smit draaien is taboe op deze zender, want hoewel het Nederlands product nadrukkelijk naar voren wordt geschoven bij het jonge radiostation, beperkt zich deze beleidskeuze slechts tot pop, rock en urban.
Aangezien de muziek van Jan Smit tot een iets ander genre behoort, valt de sympathieke Volendammer buiten de boot. Behalve dan bij Patricia, die uit protest tegen dit beleid besloot om met opzet buiten haar boekje te gaan. Jan was dus op 100%NL te horen, Patricia vervolgens niet meer. Vermoedelijk heeft Herbert Visser hiermee snel duidelijk willen maken dat er met de regels niet te sollen valt. En dat is op zich goed. Immers, regels zijn er juist om bepaalde dingen een beetje ordelijk te laten verlopen. Wat dat betreft kan ik me helemaal vinden in de genomen maatregel.
Wat wel opvalt, is dat dit de tweede keer in relatief korte tijd is, dat een medewerker van 100%NL de wacht wordt aangezegd. Een paar maanden geleden werd Bert van Lent per direct aan de kant gezet, nadat hij zijn luisteraars had aangespoord om een vrouwelijke collega van hem telefonisch lastig te vallen. Het GSM-nummer van de presentatrice werd hierbij enkele malen duidelijk genoemd. Herbert Visser was not amused en nam direct maatregelen. Jammer is natuurlijk wel dat een radiostation per definitie een openbare aangelegenheid is. Van alles wat op de zender gebeurt, is de luisteraar direct deelgenoot. Waarschijnlijk komen dit soort relletjes in elk bedrijf wel voor, alleen weet de buitenwereld daar dan meestal verder niets van. Het is immers niet in het belang van het bedrijf om dergelijke informatie naar buiten te communiceren. Doorgaans heb je een reputatie hoog te houden en het duurt lang voordat mensen negatieve publicaties weer vergeten zijn.
Het probleem dat bij 100%NL speelt is volgens mij nog iets complexer. Toen de etherfrequenties in de verkoop gingen, diende Herbert Visser zich aan. Hij had een droom en die droom bestond simpelweg uit het opzetten van een eigen radiostation. Hij had een duidelijke visie over hoe die zender uiteindelijk moeten gaan klinken. In het format zouden pop, rock en urban uit eigen land een belangrijke plaats innemen. Ook over de invulling van de medewerkers had hij bij voorbaat zijn plan al uitgestippeld. Er moesten vooral veel vrouwen achter de microfoon plaatsnemen, zo vond hij. En dus begon hij, met de toewijzing van een frequentiepakket in het zich, als een architect te bouwen aan zijn radiostation. Diverse mensen uit de wereld van de media werden door hem persoonlijk benaderd. Lang niet alle potentiële presentatoren hadden de benodigde ervaring en routine, maar dat viel te leren. En al met al lijkt Herbert aardig te zijn geslaagd in zijn opzet.
Maar er is wel een belangrijk aspect dat hier een rol speelt. Je zou kunnen zeggen dat er meer sprake is van een ideële club dan van een bedrijf. Vaak levert dit de mooiste radioprogramma’s op, maar dergelijke constructies zijn ook hét recept voor onenigheid of ruzie. In het geval van Patricia van Liemt is het simpel. Wat zij heeft gedaan, is niet acceptabel. Wel voor de luisteraars natuurlijk, want die smullen van een relletje als dit. Maar afspraken zijn afspraken en als het format je niet bevalt, dan stap je zelf gewoon op. Net zoals Carel van Kooten dat destijds deed bij de Tros, waar hij Frans Bauer niet mocht draaien. Nu kun je je natuurlijk afvragen in hoeverre de regels bij 100%NL intern duidelijk worden gecommuniceerd, maar die vraag lijkt me in dit voorval niet meer relevant. Als de luisteraars, door middel van een slogan, voortdurend worden geïnformeerd over de te varen koers van het station, kan dit de presentatoren niet zijn ontgaan. Maar Patricia is gewoon een dwars typje.
Een andere vraag is natuurlijk of Herbert Visser wel geschikt is voor de rol die hij nu heeft. Hij is opeens baas van een radiostation, een situatie die voor hem toch weer even wennen moet zijn. Persoonlijk ken ik hem niet, hoewel ik hem in 1989 eens aan het werk heb gezien. Hij was toen nieuwslezer bij Radio 10 en ik bezocht de studio tijdens de programma’s van Ferry Maat en Eddy Keur. Maar ik ken wat mensen die regelmatig met hem omgaan en allemaal vertellen ze me dat hij zo aardig is. Kijk, daar ligt dus de fout. Bazen moeten bij voorkeur niet aardig zijn. Althans, niet té aardig. Ze moeten zich hard en zakelijk kunnen opstellen. Daarom ben ik ook geen goede baas. Maar voor een omroep lijkt het wel te werken. Een te amicale opstelling, die je nu juist in dit wereldje bent geneigd te hanteren, kan je dan wel eens opspelen. Misschien is dit het probleem van 100%NL. Alhoewel de oplossing misschien ook zou kunnen liggen in een koerswijziging qua format. Maar da’s meer persoonlijk…
Raimond Bos
