Zangeres Simone White staat bekend om haar milieubewuste levensstijl. Haar doorbraak heeft ze echter te danken aan een reclamedeal met een autofabrikant.
Zangeres Simone White staat bekend om haar politiek getinte songteksten, milieubewuste levensstijl en alternatieve imago. Dat ze haar doorbraak in Europa te danken heeft aan een reclamedeal met een autofabrikant mag dan ook opmerkelijk genoemd worden. “Ik woon in LA, ik moet wel autorijden”, zegt ze schuldbewust. “Ik maak deel uit van het probleem. Maar ik ben me ervan bewust en probeer zoveel mogelijk te fietsen.”
Hoewel haar naam bij veel mensen vraagtekens oproept, is haar ‘Beep beep song’ alom bekend. Het aanstekelijke liedje begeleidde vorig jaar een televisiereclame van autofabrikant Audi. “Ik heb een paar andere bedrijven afgewezen, maar met deze had ik niet zoveel problemen”, legt ze uit, om daar lachend aan toe te voegen: “Ik weet niet wat ik zou hebben gedaan als het een SUV was geweest.”
Een van de bedrijven die interesse toonde, kon op minder sympathie rekenen. “Er was een bedrijf dat het wilde gebruiken voor ontbijtgranen en ik zei nee, ik was er tegen. Ze zeiden dat het een gezond product was, maar dat was echt niet zo, ik heb de ingrediënten bekeken.”
Inmiddels heeft haar ‘Beep beep song’ in Europa zijn vruchten afgeworpen. Zo haalde het liedje in Nederland begin dit jaar de top 40. In haar thuisland Amerika is White echter nog een van de vele artiesten die wachten op hun doorbraak. “Dat heeft gewoon tijd nodig”, vertelt de 38-jarige artieste, die voorheen haar geld verdiende door in restaurants te werken. “Een paar jaar geleden heb ik een beslissing genomen: Ik wil koken voor mensen van wie ik houd en ik wil geld verdienen met mijn kunst.”
Haar afkeer van commercie heeft haar lange tijd tegengewerkt. “Ik denk dat ik vele jaren heb geleefd als de ‘pauvre artiste'”, zegt ze. “Het idee dat je jezelf verkoopt als je geld probeert te verdienen met je kunst. Een soort schaamte, denk ik. De notie dat als je er geld mee verdient, dat het dan nooit goed kan zijn, omdat het mainstream is. Als iemand het leuk vindt, moet het wel troep zijn.”
Met haar album ‘I am the man’, dat ze vorig jaar uitbracht, lijkt White een compromis te hebben gesloten. Toegankelijke en lieflijke melodieën combineert ze met poëtische, maar maatschappijkritische teksten. Zo bezingt ze in ‘Great imperialist state’ de economische suprematie van het westen. “Dat begon met de volgende vraag: wat zou er gebeuren als hier alles zou instorten en alle mensen die ons onderhouden daarmee zouden stoppen en bij ons zouden aankloppen? Niemand weet hier hoe hij voedsel moet verbouwen.”
De albumtitel ‘I am the man’ is een roep om eigen verantwoordelijkheid. “Je hebt macht als individu, met alle keuzen die je in het dagelijkse leven maakt”, vertelt ze. “Ik voer mijn strijd op kleine schaal. Ik stem met mijn dollar, het is belangrijk wat je koopt en wat je besluit om niet te kopen. Soms besef je dat je al die spullen helemaal niet nodig hebt.”
Zo bevlogen als White is, zo realistisch is ze over het effect dat haar liedjes hebben op de luisteraar. “Misschien weten sommige songs hier en daar wat uit te halen”, zegt ze. “Wat mijn ervaring is met vrienden en vriendjes: je kunt mensen niet vertellen wat ze moeten doen. Het is het beste om het goede voorbeeld te geven.”
Simone White staat op zaterdagavond op het muziekfestival Motel Mozaïque in Rotterdam.
[Novum]
