Jan Kooijman heeft zichzelf flink blootgegeven voor het Prinses Beatrix Spierfonds. “Ik ben verder gegaan dan ooit”, zegt de 33-jarige acteur.
Jan Kooijman heeft zichzelf flink blootgegeven voor het Prinses Beatrix Spierfonds. “In de campagne heb ik weinig kleren aan. Niet dat ik het hele klokkenspel in de aanbieding gooi, maar ik ben wel verder gegaan dan ooit”, zegt de acteur vrijdag in De Telegraaf.
“Ik doe dat soort fotoshoots eigenlijk nooit”, vult de 33-jarige Kooijman, die ambassadeur is van het fonds, aan. “Er zijn bladen geweest die me met ontbloot bovenlijf op hun cover wilden zetten. Daar heb ik altijd ‘nee’ tegen gezegd omdat ik er het nut niet van inzag. Nu wel. Als het ervoor kan zorgen dat er meer aandacht komt voor spierziekten en er geld kan worden ingezameld voor wetenschappelijk onderzoek… gráág!”
Kooijman stond in zijn vorige carrière als danser wel vaker met weinig verhullende kleding op het podium. “Veel mensen denken dat ik een klassiek balletdanser ben geweest en Het Zwanenmeer heb gedanst, maar ik deed moderne dans”, vertelt hij. “Ik heb dus nooit in een witte maillot een ‘zwaan’ hoeven liften. Ik stond eerder op metalmuziek in een spijkerbroek een meisje op te tillen.”
Sinds hij is gestopt met dansen, is zijn lichaam wel veranderd, weet Kooijman. “Ik ben breder geworden. Ik train ook anders, fitness veel met mijn personal trainer Roberto Elan.”
Ondanks zijn sixpack en sterrenstatus is Kooijman zich niet bewust van extra aandacht van vrouwen. “Geen idee, daar ben ik helemaal niet mee bezig. Ik ben er wel een stuk introverter door geworden. Als ik een ruimte binnenloop, kijk ik niet rond maar richt ik me op waar ik moet zijn en een tafeltje waar ik zo veel mogelijk uit het zicht ben. Natuurlijk wordt er vaak naar me gekeken, maar ik weet niet waarom. Omdat ze me kennen van tv? Omdat ze een hekel aan me hebben? Omdat ze me knap vinden? Geen idee.”
En dat soort aandacht is lang niet altijd even fijn, zeker niet voor de mensen om Kooijman heen. “Zoals voor mijn vriendin Henna. Niet uit jaloezie, maar omdat er altijd wel drie mensen naar ons tafeltje komen om een foto of handtekening te vragen. Dat heeft zijn weerslag op haar, op ons, op ons gesprek en onze stemming. Vandaar dat we liever de rust opzoeken. Maar het is niet zo dat ik aandacht helemaal niet leuk vind; het is toch een blijk van waardering.”
[NOVUM]
