Kruiwagen

Je zult maar beschikken over een perfecte stem, een representatief voorkomen, zeer creatieve programma-ideeën en een enorme dosis humor, maar je kent niemand in “het wereldje”. Dan kom je dus gewoon niet aan de bak bij de landelijke radio of tv. Het zijn niet mijn woorden, maar die van een zeer bevlogen radiomaker die zich al zo’n 25 jaar in “het wereldje” begeeft. Hij kent heel wat bekende radiomakers persoonlijk en heeft veelvuldig met hen mogen werken. Dus hij weet zo’n beetje hoe het er aan toe gaat in “het wereldje”.

We horen het wel vaker. Zonder kruiwagen kom je niet binnen in medialand. Maar we denken dan toch steeds weer dat het met het nodige talent toch wel zou moeten lukken om ergens aan de bak te komen. Bovenstaand citaat boort het laatste sprankje hoop voor die mensen, die het zonder hulp van binnenuit moeten stellen, volledig de grond in. Of toch niet helemaal? De verhalen van bekende deejays, die wekenlang bandjes stuurden voordat iemand de moeite nam er serieus op te reageren, zijn toch ook legio?

En hoe staat het dan met de vele talentenjachten, open sollicitaties, oproepen tot het insturen van demomateriaal, enzovoort? Zijn die zaken dan niet meer dan luchtballonnetjes die er slechts toe dienen de schone schijn op te houden? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Immers, als ik programmabaas zou zijn en ik weet een talent te scouten, dan zou ik trots zijn op “mijn” ontdekking en dan zou ik dat talent graag in “mijn” etalage willen exposeren. Klinkt logisch, toch?

En dan is er ook nog de vraag wat precies de definitie is van een goede kruiwagen. Moet het een invloedrijke persoon zijn? Of is elke medewerker van een omroep in principe geschikt om als kruiwagen te dienen? Hoe goed moet je hem of haar kennen? Mag het een vage kennis zijn, of bijvoorbeeld een buurman? Of moet het een bloedverwante zijn? Misschien heb ik zelf wel een aantal kruiwagens, zonder het me voldoende te realiseren. Zoals de prime-time presentator van het jongerenstation of de verbindingstechnicus van het NOB…

Mensen, die ik al kende, voordat ze hun huidige functie aanvaardden. Mensen, die zelf het geluk hebben gehad op het juiste moment de juiste mensen tegen gekomen te zijn en daar nu de vruchten van plukken. Als ik er eens goed over nadenk, ken ik nog wel meer mensen in de landelijke omroepscene. En sinds kort weet ik dat mijn naam ook inmiddels dankzij deze columns bij heel wat mensen bekend is. Ach, misschien moet ik toch eens een oud plannetje dat ik ooit bedacht uitvoeren. Gewoon een advertentie in de krant met: gezocht – kruiwagen (m/v).

Raimond Bos