Vandaag is de laatste dag dat in Amerika gestemd kan worden. In sommige staten kan dat al grofweg twee weken, maar vandaag is echt de laatste dag. Je hebt waarschijnlijk allerlei nieuws gehoord over districten, ponskaarten en potentiële drama’s.
We laten het je eens zien vanuit het perspectief van mijn woonplaats, Columbus in Ohio. Het doel van deze column is om te laten zien dat stemmen hier niet zo makkelijk is als in Nederland, waar je maar voor drie organen kunt kiezen: de gemeenteraad, de provinciale staten en de tweede kamer.
Hier is het veel lastiger. En bij mij valt het nog mee; het stemfolmulier bestaat maar uit twee pagina’s (1 / 2). In Florida bestaan ze bijna niet meer, maar hier in Ohio moet nog 70% van de kiezers stemmen door middel van de ponskaart. Dat kan niet goed gaan!
Kijk ff mee waar mijn buren zoal voor moeten stemmen. Ik mag als buitenlander natuurlijk niet stemmen. Linksbovenaan staan de mannen die de buurt hier hebben platgelopen: de presidentskandidaten. Bush-Cheney, en Kerry-Edwards verwachtte je al, maar de volgende kandidaat is onmiddellijk een verrassing: Ralph Nader. Huh? Op zijn eigen website staat dat hij er niet op staat! Nogal verwarrend.
Zijn website vertelt je echter dat je wel weer op hem stemmen door zijn naam als ‘write-in’ op te schrijven. Dwz dat je gewoon naam van jouw favoriete, maar niet voorgedrukte kandidaat in het daarvoor bedoelde vakje zet.
Mocht je denken je op die manier nooit een verkiezing kunt winnen, dan moet je even met burgermeester Williams van Washington, DC gaan praten, want hij is al ‘write-in’ kandidaat herkozen met 80% van de stemmen in de laatste burgermeesters verkiezingen in Washington. Het gaat te ver om dat verhaal hier uit de doeken te doen, maar het had ermee te maken dat de handtekeningen van Donald Duck en Bugs Bunny opdoken. Echt waar!
Terug naar het stembiljet. Onder Ralph’s naam vinden we nog twee kanslozen koppeltjes voor het presidentschap. Beiden zijn ‘other-party’ kandidaten. Dat zullen wel de Green Party en de Libertarian Party zijn.
Onder de presidentskandidaten vinden we nog een belangrijke post, namelijk die van US senator. In de federale senaat in Washington zitten honderd senatoren, waarvan er iedere twee jaar 33 gekozen worden, waarbij nooit allebei de senatoren van een staat tegelijk gekozen worden. Dit is een slim trucje om de continuïteit van de overheid te garanderen. De republikein George Voinovich zit al in de senaat en zal daar waarschijnlijk blijven zitten. Voor zover ik het kan volgen heeft de democraat Eric Fingerhut geen schijn van kans. Merk trouwens bij hun naam niet hun partij staat.
We kijken verder. Ohio heeft een stuk of 18 leden in het Huis van Afgevaardigden in Washington, en om die te verkiezen wordt Ohio in 18 districten gehakt, en in ieder district wordt dat een kandidaat gekozen. Je zou denken dat die districten handig samenvallen met gemeenstegrenzen of zo, maar niets is minder het geval. Dit kaartje laat zien hoe die distrciten over Ohio verdeeld zijn. De gekleurde vlakken zijn de districten en de dunne lijntjes geven de county-grenzen aan. Enfin, ik woon dus blijkbaar in district 15 en ik heb geen flauw idee wie die Pryce en Brown zijn.
Allebei de politieke partijen doen bij het herindelen van de districten altijd goed hun best om bepaalde districten zo in te delen dat de kandidaat van hun partij er de meeste kans heeft. De oppositiepartij schreeuwt dan altijd moord en brand, maar feit is dat beide partijen er even hard aan meedoen. Dat herindelen van die districten moet overigens omdat in ieder district vrijwel evenveel mensen moeten wonen.
Vorig jaar liep het in Texas nog zo uit de hand dat de hele oppositie de staat uitvluchtte zodat het parlement niet kon stemmen omdat door de afwezigheid van de oppositie het quorum voor een geldige stemming niet gehaald werd. Ze moesten de staat ontvluchten omdat de republikeinse meerderheid gedreigd had om de nationale garde (het leger van iedere staat) in te zetten om de oppositieleden te dwingen aanwezig te zijn bij de stemming.
Mijn buren moeten trouwens niet alleen voor het nationale congres een senator en een afgevaardigde kiezen, maar ook voor het parlement van Ohio zelf moet een afgevaardigde gekozen worden. Ohio is weer in een berg districten gedeeld, die overigens niets te maken hebben met de districten die voor het nationale congres. U begrijpt: de democratie is hier niet makkelijk.
We kijken verder en komen terecht in de tweede kolom. Daar staan een paar functies voor de county waar ik in woon. De VS bestaat uit 50 staten, en al die staten zijn weer opgedeeld in counties, die je dus als provincies zou kunnen zien, al zijn ze vaak kleiner dan de Nederlandse provincies. Er moeten twee county commisionars gekozen worden, en ik gok erop dat dat zeg maar je vertegenwoordigers in de county zijn. Waarom het er twee zijn, in plaats van de gebruikelijke enkele kandidaat per functie zou ik niet weten.
Vervolgens zijn er een aantal mensen in de uitvoerende tak van mijn county aan de beurt. Zeg maar de ‘ministers’ van Franklin county. De prosecuting attorney is de openbaar aanklager, de sheriff is het hoofd van de politie, de county treasurer zal wel op het geld letten, de county engineer zorgt voor de infrastructuur en van de anderen heb ik weer geen flauw idee wat ze zijn.
De derde column. Bovenaan staan de kandidaten die voor het schoolbestuur gekozen moeten worden. In de VS is het onderwijs per gemeente of county geregeld en dus niet nationaal. Dit leidt er toe dat er geen nationale standaarden zijn, en dus dat je niet weet wat een schooldiploma waard is. En daarom doen Amerikaanse universiteiten weer al die toelatingstesten. De ‘board of education’ is zeg maar de gemeentelijke versie van ons ministerie van onderwijs. En ook daar moet je voor stemmen.
Daaronder komen we aan bij het rechtsprekende deel van de democratie. Er moet een voorzitter, en een paar leden van de hoge raad van Ohio gekozen worden, en nog wat beroepsrechters. Op het tweede formulier gaat de rits rechters verder.
En tot slot volgen dan nog de referenda. Twaalf om precies te zijn.
De eerste is het belangrijkst. ‘Issue one’ gaat over het homo-huwelijk. Er wordt gevraagd of de grondwet van de staat Ohio aangevuld moet worden met een amendement waarin staat dat ‘alleen de unie tussen een man en een vrouw een geldig huwelijk kan zijn zoals dat wordt erkend door de staat Ohio en alle daaronder vallende overheden.’
Maar da’s nog niet alles. Ohio wil ook geen geregistreerd partnerschap of ook maar iets wat daarop lijkt, en daarom gaat de tekst verder met de opmerking dat ‘de staat en alle daaronder vallende overheden ook geen legale status zullen creëren of erkennen die ongetrouwde koppels rechten geeft die lijken op het huwelijk’. Tja…..
Daaronder staan nog een aantal voorstellen door de gemeente Columbus. Maar de complete tekst moet je maar zelf opzoeken. Ik heb geen flauw idee waar ze over gaan.
Issue 12 gaat over de rookvrij maken van iedere ruimte in de gemeente Columbus die ook maar in de verste verte lijkt op een openbare ruimte. Lijkt mij een goeie zaak. Weg met die brandende kankerstokken! Merk trouwens op dat als dit voorstel wordt aangenomen dat het vrijwel direct ingaat, en de horeca geen eindeloze overgangsperiode krijgt bij de invoering. Het volk heeft gesproken, en dus dient daarna te worden geluisterd!
Issue 97 gaat over een belastingverhoging ten bate van de openbare scholen in Columbus. Ik merkte al op dat het schoolsysteem hier in Ohio per county geregeld is, en dus moet er ook per county belasting voor geheven worden.
Tot slot is er om het schattig af te sluiten nog het dierentuinreferendum. De vraag is of er 0.00075% van bepaalde belastingopbrengsten gebruikt mag worden voor het in stand houden van de lokale dierentuin.
Er zitten twee moralen in dit verhaal.
De eerste is dat stemmen hier heel wat moeilijker is dan in Nederland omdat je voor zoveel verschillende zaken moet stemmen. Ik doe mijn best om hier op te letten en te leren hoe alles werkt, maar desondanks heb ik eigenlijk alleen over de presidentskandidaten een gefundeerde mening. De eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat als ik hier als kiezer geregistreerd zou zijn, ik wel een hele berg post gekregen zou hebben over al die verkiezingen, want alle kandidaten mogen je bestoken met hun foldertjes. Maar als die van hetzelfde kaliber zijn als de campagnespotjes voor de presidentsverkiezingen (zie
mijn vorige columns) dan weet ik nog niet of ik er veel aan zou hebben.
De tweede moraal is dat je moet uitkijken als je denkt dat referenda en gekozen burgermeesters goed zijn voor de democratie. Vraag jezelf eens af wat je hebt aan een democratie waarin je mening gevraagd wordt over allerlei dingen waar je echt geen verstand van hebt. In plaats van democratie zou je wel eens een echte democraZy kunnen krijgen.
Ik beloof trouwens dat mijn volgende column weer netjes over een mediaonderwerp gaat, zoals het hoort hier op de Radiowereld. Het onderwerp zal ongetwijfeld de verslaggeving over de verkiezingen hier zijn. Al is de kans groter dat het over de verslaggeving gaat over de ellende die daarna is ontstaan. Zowel in Florida als in Ohio lopen al verschillende rechtzaken.
Of misschien schrijf ik wel iets over de verkiezingsnachtuitzending van Radio 1, want daarin zal ik met een beetje mats te horen zijn zo ergens tussen 2 en 5 uur.
Vriendelijke groet,
Jasper
Uw Vliegende Radiowereldreporter in Columbus, Ohio
