Recent mocht ik wat gave nieuwe radiostudio’s bezoeken in den lande. Leuk om te zien hoeveel verschil er is, mede dankzij budgetten natuurlijk. Maar ook of het er gelikt genoeg uitziet voor (potentiële) adverteerders en natuurlijk op beeld, voor visual radio (jeukterm).
Ook staat er een rookmachine in de studio! Voor de momenten dat er nog niet zoveel gedanst wordt denk ik dan. Maar wel geinig, zulke effecten. Dit alles mede om de dienstdoende deejay in de juiste feel te krijgen die je als station wil uitstralen. Jong. Snel. Wild. Onbezonnen. Alles is mogelijk. Swingen met die hap.
Veel radiostudio’s ervaar ik als klinisch. Alsof je bang moet zijn om te niezen of een propje op de grond te laten vallen. Het doet iets met je geest natuurlijk, op het moment dat ik bij mensen over de vloer kom waar het heel strak en stijlvol is van binnen, met veel wit, strakke lijnen en een kaarsrecht interieur dan ga ik automatisch ook rechtop zitten en ben ik bang om het verkeerde te zeggen, in zo’n chique omgeving. Misschien ben ik de enige die er last van heeft. Maar ik verlang terug naar de oude Tros studio, bovenin het gebouw als zolderkamertje. Met een halve poster van Pamela Anderson aan de muur, stickers van artiesten die langskwamen, de geur van oud bier, het gammele koffer van Rob van Someren in de hoek en een rode bank waarop Jurre Bosman zijn eerste orgasme beleefde.
Je wordt oud Kicken! De tijden zijn veranderd. Ja dat hoor ik wel vaker, maar het leverde wel leuke radio op, die onbezonnen omgeving! Ben op zolder thuis ook een soortgelijke studio aan het bouwen. Iedere hoek waar ik kijk zie ik iets waar ik blij van word. Wat maakt het uit dat ik geen digitale mengtafel heb en of de camera wel helemaal waterpas hangt. De studio moet ten dienste staan van de discjockey, niet andersom. Anders ga ik er me niet thuis voelen en gedraag ik me ook op de radio als een gast, iemand die op visite is, bij zijn eigen radioprogramma en station.
Het uitzicht van een radiostudio is ook belangrijk. Als ik hier op mijn zolder naar buiten kijk zie ik nog af en toe een lekker wijf voorbij fietsen. Word ik blij van. Zeker nu het weer lekker weer wordt. En let jij maar eens op hoe enthousiast ik daarna Imagine Dragons aankondig! Een man die zijn hond uitlaat in de regen terwijl zijn paraplu omklapt kan de inspiratie opleveren om het weerbericht net wat leuker en origineler te brengen. Zo werkt dat met inspiratie, je zal het toch ergens vandaan moeten halen. Er zijn deejays die tijdens hun shift dan maar even een rondje gaan lopen door het pand om inspiratie op te doen. Begrijpelijk, maar eigenlijk de wereld op zijn kop!
Lieve studiobouwers van Nederland: geef ons discjockeys de mogelijkheid ons thuis te voelen in een radiostudio. Dus genoeg mogelijkheden het licht te dimmen, naar buiten te kijken, oogcontact met onze sidekick(s) te maken en het liefst dichtbij ze te zitten. Zodat we elkaar kunnen aanvoelen! Of voer jij thuis ook mooie gesprekken met iemand aan de andere kant van een lange tafel? Je gaat er onbewust harder van praten en zelfs schreeuwen als je sidekick twee meter verderop zit.
Mensen die me kennen weten dat ik vaak een plastic tas met frutseltjes en spullen van thuis meenam en die omkiepte in de studio. Die rommel inspireerde me om op de radio nieuwe dingen uit te proberen. Of ik vroeg vrienden om tijdens de show langs te komen. Niet omdat ik me anders verveelde. Maar voor inspiratie!
Merkte zelfs dat ik er meer mijn best van ging doen, want je wil toch even laten horen wat je kan als er iemand bij zit waar je een band mee hebt. Wijlen Wim Rigter trok altijd zijn schoenen uit in de studio, voor dat thuisgevoel. Idem voor Rob Stenders een tijd lang. Totdat de geur echt niet meer te harden was en Fred Siebelink een paar sloffen voor hem kocht.
Misschien is het nog wel een idee om een virtual reality bril op te zetten tijdens je talks! Dat je je op een mooi strand begeeft tussen de topless dames en heerlijke cocktails. Oké ik sla door nu maar je snapt m’n punt. Ik zet de film ‘The Boat That Rocked’ nog maar eens op en ga een flesje bier kapot gooien tegen de muur op zolder, omdat m’n filler te kort was.
Patrick Kicken
Ben jij werkzaam in de (lokale / regionale / landelijk) tv- of radiowereld en wil je ook één keer een gastcolumn schrijven voor deze website?
Mail ons even!
