Vol weemoed las ik het bericht op Radio.NL dat het precies 21 jaar geleden is dat Veronica’s Call TV niet meer te zien was in de late avond en nachtelijke uren. Wat heb ik toch zitten genieten als 19 jarige jongen van Mike Starink, Jasper Faber, Jessica Broekhuis, een jonge Carlo Boszhard en nog vele andere talenten.
Maar dan niet zoals nu, dat wij radioluisteraars toevallig ook een kijkje in de keuken mogen nemen, nee rechtstreeks, een op een.
Je voelde je direct aangesproken door de presentatoren, die allerlei fratsen uithaalden. Zo speelde Mike Starink graag met de camera, door er steeds naar toe en dan weer weg te lopen. Beetje zoals een goeie radiodeejay ook zijn intonatie en volume van zijn stem aanpast.
Later kregen we natuurlijk het ook al ter ziele gegane TMF, The Music Factory, waarbij je je als kijker ook vaak betrokken voelde bij wat de veejay tegen je zei. Sterker nog, ver daarvoor was Jeroen van Inkel, zittend achter een bureau, te zien terwijl hij de nieuwste clips uit de Top 40 aankondigde. Ook prachtig om te zien. Niet in zichzelf starend zoals menig radiodeejay, nee in de camera.
Als radio de komende 20 jaar nog wil overleven en jonge luisteraars aan zich zal willen binden, dan zou het geen gek idee zijn nog eens een paar oude uitzendingen van TMF, Call TV en de Top 40 met Van Inkel, Nieuwenhuize en De Zwart terug te kijken. Die directe communicatie van de veejay met de kijker is nu vaak ver te zoeken als we radio op TV zien. Waarom niet eens experimenteren met een programma waarbij we de rollen omdraaien; de jock staat in een TV studio, voor een groen scherm waarop mooie achtergronden te zien zijn of foto’s die bij het onderwerp passen.
Hij of zij praat rechtstreeks tegen de kijker in plaats van schuin kijkend naar zijn sidekick en is simultaan op TV / YouTube of een ander liveplatform te zien én op de radio te horen. Het dwingt een jock ook na te denken vantevoren wat hij/zij gaat zeggen, niks voor te lezen van een blaadje maar gewoon spontaan, in de camera, zijn enthousiasme te laten blijken over de muziek die hij draait of het onderwerp dat hij behandelt. Ook met (live) bellers zou dit geen probleem moeten zijn. Waarschijnlijk ga je er ook nog natuurlijker en echter van klinken, want geen koptelefoon op, geen vrolijk muziekje op de achtergrond, geen vette soundprocessing, nee gewoon als mens boeiend proberen te zijn en je punt te maken.
Het doet me een beetje denken aan de gekke Duitser die ’s nachts altijd te zien was bij de WDR, met zo’n headset op. Damian of Domian heet ie. Ook op radio en tv tegelijk te horen, in de nacht, met een hele intieme manier van presenteren en vol goede adviezen voor zijn bellers.
Andersom zou het geen gek idee zijn om het programma Voetbal Inside gewoon ook uit te zenden op de radio. Zou met Jinek of Pauw ook kunnen. RTL Late Night idem. Dát is crossmediaal denken. Luisteraars snakken naar goede, nu nog ontbrekende talk radio.
We denken nu nog te vaak andersom; hoe maken we radio interessant genoeg om ook naar te kijken. Visual radio. Nog zo’n uitgekauwde, nietszeggende term. Maak interessante TV die ook leuk is om naar te luisteren! Bij een station als SLAM! zou het een goed idee zijn om dit eens te introduceren. Igmar, sta op uit die luie stoel, zet je koptelefoon af, laat de techniek aan iemand anders over en kijk IN de camera in plaats van naar je monitor of sidekick! Moet je eens kijken wat er met je carriëre en following gaat gebeuren.
Ik ben een oude, te dikke radiodeejay zonder swag, swing en hippe kleren, mij moet je dat niet meer laten doen. Jij hebt alles in je om bij de jeugd een superster te worden. Maar dan moet je wel uit je veilige rol van deejay kruipen. Je krijgt gewoon een beetje visagie vantevoren, een mooi gesponsord klokkie, gaat staan in een mooi uitgelicht decor en je bent tegelijk op FM, DAB+, YouTube, Twitch, Facebook, Instagram én Slam TV te zien en te horen. Jij kunt een hele nieuwe generatie luisterkijkers aan je binden! Je bent onze laatste hoop Igmar, laat ons niet in de steek!
Conclusie: spreek je luisteraars niet alleen aan, kijk ze ook aan! Met in je achterhoofd Mike Starink, die het in de jaren 90 al deed. Wij luisteraars zijn het zat maar gewoon voor lief genomen te worden zonder dat we ons écht aangesproken voelen.
Patrick Kicken
Ben jij werkzaam in de (lokale / regionale / landelijk) tv- of radiowereld en wil je ook één keer een gastcolumn schrijven voor deze website?
Mail ons even!
