Column Patrick Kicken: Waarom in Godsnaam gasten in je radioshow?

Het vult lekker makkelijk zo’n gast. Je laat je producer wat vraagjes uittypen, maakt een leuke selfie voor Instagram en je kan de hele uitzending lang roepen ‘weet je wie er straks bij ons langskomt!!’. Ook staat het natuurlijk stoer als je ‘s avonds aan de warme prak zit om te zeggen welke CN’er jou nou weer bezocht heeft.

Ik heb er altijd een broertje dood aan gehad, gasten in mijn radioshows. Ze brengen hun eigen sfeer mee, zijn vaak totaal niet gemotiveerd of komen met zoveel mensen tegelijk dat ze de hele boel platleggen en alleen nog maar wat onderling zitten te geinen. Als je dan toch niet onder gasten uit kan, zorg dan dat je je luisteraar er vanaf het eerste moment bij betrekt, zelfs als de gast er nog niet is. En dan niet ‘wat wil jij hem of haar vragen’ maar maak er iets creatiefs van.

Toen ik nog op vrijdagavond zat bij Veronica, jaren geleden, maakte ik er de ‘mystery guest’ van. Want raden vinden luisteraars leuk. Duizenden smsjes kwamen er binnen met wie het zou kunnen zijn. Iets wat Frank Dane trouwens klakkeloos gekopieerd heeft in zijn vrijdagavondshow bij 538, maar goed, dat is normaal in radioland. Beter goed gejat dan zelf bedacht. En het fenomeen ‘mystery guest’ is natuurlijk zo oud als de weg naar Rome.

Met gasten wordt het ook zo gauw een ‘ons kent ons en onderons’ feestje, een beetje laten zien hoe goed je kan opschieten met bekend Nederland in je ochtend- of middagshow. Als je er nou slim mee omgaat zorg je dat het altijd pers oplevert. Hengel naar een primeur, doe een gekke stunt met dito beeldmateriaal of ensceneer een ruzie. Watdanook. Daar kun je echt van tevoren over nadenken hoor!

Maar wij jocks zijn lui en denken dus dat het draaiboek lekker gevuld is voor morgen, want Ali B komt toch langs? En die zegt vast wat interessants. En anders lachen we er toch wel om. Kan me nog een keer herinneren dat Najib Amhali langskwam ‘s ochtends bij me. Aardige vent verder, maar hij leek wel in coma. Geen één grappige opmerking. Niet zijn schuld, mijn schuld. Had ik maar wat leuks moeten voorbereiden om met hem te doen. Wedstrijdje wie het hardst pepernoten kan gooien ofzo.

Ik vind het ook zeer discutabel om bij een nieuw radioprogramma meteen in de bus te blazen met een stoot aan bekende figuren die één keer langskomen. Luisteraars moeten al aan jou en je nieuwe show wennen. Geef ze daar de kans toe. Ja het is lastiger om een goed nieuw eigen item te verzinnen en dat dan vol te houden tot het aanslaat, maar een radioluisteraar wil die voorspelbaarheid.

Wat schiet je er mee op als het de ene dag superleuk is met Clown Bassie in de studio die z’n broek laat zakken voor de webcam en de dag erna Jort Kelder die z’n nieuwe stropdassenlijn zit te verkopen? Juist, niks.

Ook snap ik de relevantie van sommige gasten totaal niet. Als je nu Georgina Verbaan langs laat komen om te vertellen wat zij van die hele #metoo hype vindt, ja, dat snap ik. Maar wat doet een oud voetballer die niet in het nieuws is eigenlijk in jouw programma, buiten het voetbalseizoen om?

Ik blijf toch altijd maar Somertijd als voorbeeld noemen hoe het hoort. In Radio 10’s middagshow zijn zelden gasten en dat doet het programma en de luisteraar goed. Iedere dag hetzelfde, op dezelfde manier, met dezelfde mensen en rubrieken. Misschien als radiomaker niet altijd even spannend, maar voor je luisteraar heerlijk. Voetbal Inside heeft ook dezelfde opstelling, met een vast clubje mensen die aanschuiven.

Heel af en toe een gast, maar dan wel eentje die er écht toe doet. Waarom luisteren wij radiomensen toch niet naar een paar simpele radioregels en proberen we altijd het wiel opnieuw uit te vinden? Of denken we dat we groter zijn dan het station en de mensen toch wel luisteren, hoe het programma ook klinkt vandaag. Zolang we maar keihard lachen en het gezellig hebben in de studio komt het wel over en scoort het.