Een halve eeuw geleden luisterde een gezelschap uit de muziekindustrie in Atlantic City naar een nieuwe uitvinding. En men was zeer verrast over de geweldige kwaliteit van de opname van Tsjaikofsky’s Notenkrakersuite, die werd afgespeeld op een 33 centimeter grammofoonplaat van vinyl. In de Drentse Courant vonden we over deze materie een mooi verhaal. Die plaat van vinyl maakt nu een come-back. Er worden nog tienduizenden elpee’s verkocht (vergeleken met de cd-verkoop is het maar 0,6 procent). De groep liefhebbers van de oude elpee groeit nog steeds. Ook onder dj’s is men verzot op het vynil, omdat ze in tegenstelling tot de cd zo nauwkeurig kunnen worden gestart. Een Britse platenmaatschappij is begonnen om klassieke platen onder licentie van EMI weer op vinyl op te nemen. De hoezen zijn een soort kunstvorm geworden, omdat het formaat van het cd-doosje nauwelijks mogelijkheden biedt voor uitingen in grafische vorm. Kortom het gaat goed met de aloude elpee en vooral onder verzamelaars worden voor speciale opnamen gigantische prijzen betaald. Het verhaal wordt opgesierd met de volgende kop: VIJFTIG JAAR OUDE ELPEE GELIEFD BIJ VERZAMELAARS EN DJ’S