Emmer modder te veel voor Dick ter Hark. Gevoel voor publiciteit kun je hoofdredacteur Dick ter Hark van de Stadsomroep Arnhem (STA) niet ontzeggen. “We kunnen ook de foto voor de deur maken. Bij het bord waar op staat dat we de beste lokale omroep in 1997 waren”, zegt hij tegen de fotograaf. Pront hangt die mededeling bij de deur van het gebouw in de Dullertstraat, pal tegen de rosse buurt aan, waar een enkeling ’s ochtends vroeg zijn rondje draait. De Stadsomroep staat midden in het leven. De omroep is met haar pieken en dalen ook net als het echte leven. Meerdere malen met prijzen overladen wegens de beste omroep of het beste programma en vanaf het begin tumult vanwege financiële problemen en publiekelijk gesmijt met modder van medewerkers naar hoofdredacteur Ter Hark. Hij houdt het nu voor gezien, omdat er net één emmer modder te veel over hem is uitgekieperd. Ter Hark trekt zich terug als hoofdredacteur, maar zal de deur niet helemaal dicht doen. Lopende zaken wikkelt hij af en zijn twee programma’s Guitars and Cadilacs en Bijeen Geharkt blijft hij presenteren. Die modder kwam er in de vorm van een anonieme brief, bezorgd bij STA-medewerkers en de redactie van De Gelderlander. De strekking was dat Ter Hark samen met het dagelijks bestuur over de medewerkers heen walst en geen tegenspraak duldt. ‘Wetende hoe onze hoofdredacteur omgaat met medewerkers die het niet met hem eens zijn, heb ik er voor gekozen om anoniem te blijven’, staat in de brief. De sfeer is rot, zo blijkt uit de brief. Er wordt gerept van ‘bekvechtende redactieleden, technici die op de vuist gaan en presentatoren die elkaar afzeiken’. Plaatsvervangend hoofdredacteur Francine Tammeling maakte Ter Hark in De Gelderlander voor leugenaar uit. Bovendien zou hij een bevriende relatie aan een betaalde baan bij de STA hebben geholpen. Al eerder werd de leiding minachting voor de werknemers verweten. De hoofdredacteur oogt onaangedaan als alle ellende nog eens de revue passeert. “Uiterlijk ben ik inderdaad altijd onbewogen en dat irriteert anderen misschien wel”, zegt hij. Die onbewogenheid liet hij vorige week varen. In zijn toespraak tijdens een kerstbijeenkomst, waarin hij zijn vertrek als hoofdredacteur aankondigde, veegt hij de vloer aan met zijn criticasters. “Sinds juli van dit jaar ben ik bestookt met allerlei brieven en telefoontjes. Van de inhoud van al die brieven word je erger dan kotsmisselijk: het is een aaneenschakeling van scheldpartijen, verdachtmakingen, halve waarheden, pertinente leugens, dreigementen en valse beschuldigingen. Die brieven komen voornamelijk van een aantal mensen die hier niet meer werken en die door sommigen inmiddels min of meer heilig zijn verklaard.” Ook De Gelderlander, die meer dan eens over de problemen bij de Stadsomroep berichtte en door Dick Ter Hark smalend de ‘gestencilde dorpsbode’ wordt genoemd, krijgt een veeg uit de pan. De krant zou ‘welwillend’ meegedaan hebben aan de actie ‘laten we eens op een lagere dan de Telegraafmanier iemand publiekelijk kapot maken’, aldus Ter Hark. (Eelco van den Heuvel)
