Sfeer van onvrede heerste al een tijdje bij AVRO-p…

Sfeer van onvrede heerste al een tijdje bij AVRO-personeel De crisis bij de AVRO, ontstaan na het vertrek van Kees van Twist, hoofd cultuur en amusement, dreigt te ontaarden in een motie van wantrouwen van de ondernemingsraad. Woensdag eiste de OR snelle openheid van de directie over het conflict, anders zegt het merendeel van het personeel het vertrouwen op. In het voorjaar van 1998 maakte het voltallige personeel van de Algemene Omroepvereniging AVRO tijdens een bedrijfslunch in Studio 1 in Hilversum kennis met Irene Jongbloet, een vrouw van 36, in het bezit van een vaste partner, twee bloedjes van kinderen en een parttime baan. Een bevoorrecht mens kortom, met maar één nadeel: ze bestond niet. Irene Jongbloet was bedacht om de AVRO-kijker een gezicht te geven. Ze was een ‘ijkpersoon’. Dat dit woord in de AVRO-wandelgangen al snel werd verbasterd tot ‘zeikpersoon’, gaf méér aan dan dat het personeel van een grapje hield; het kenmerkte de sfeer van onvrede die bij de omroep al een tijdje heerste en die deze week tot een uitbarsting kwam. Tijdens een door de ondernemingsraad bijeengeroepen vergadering dreigde een meerderheid van het personeel afgelopen dinsdag het vertrouwen op te zeggen in de hele AVRO-top. Directe aanleiding daarvoor was het vertrek van Kees van Twist, hoofd cultuur en amusement en volgens veel programmamakers het enige inspirerende, initiërende en motiverende lid van het AVRO-management. Van de twee andere directieleden vertrekt er één, Boudewijn Klap, wegens hartklachten per 1 oktober aanstaande. In de tweede, algemeen directeur Frans Maréchal, bestaat weinig vertrouwen. Maréchal, van huis uit geen programmamaker maar registeraccountant, is algemeen directeur bij de AVRO sinds 1 januari 1997. Daarvóór was hij er financieel directeur, een functie die hij combineerde met het directeurschap van de stichting AKN. In de zomer van 1997 kwam het managementteam van de AVRO bij elkaar om te praten over het karakter van de omroep, die zich, na de komst van de commerciële zenders, niet langer kon profileren door alleen maar ‘de algemene’ te zijn. Om duidelijk te maken waar de AVRO voor stond, moesten specifieke doelgroepen worden gekozen en een identiteit worden bepaald. Er volgde een conferentie in het Veluwse Nulde, waar werkgroepen werden geformeerd en de eerste aanzetten voor het profiel van Irene Jongbloet werden gegeven. Bij de AVRO heerste het gevoel dat er een frisse wind door de burelen woei, een gevoel dat werd versterkt toen de directie een nota schreef onder de titel Afspraak is afspraak. Maar de ondernemingsraad constateerde dat de directie zich niet aan de gemaakte afspraken hield, en al snel werd ook de nota in de AVRO-kantoren van een andere naam voorzien: Decreet is decreet. Woensdagavond ontving de directie van de ondernemingsraad een brief over de vertrouwenscrisis. De OR eist dat de directie het personeel te woord staat over het gebrek aan openheid waaraan ze zich volgens de raad schuldig maakt. Ook over de exacte hoogte van eerder voorgenomen bezuinigingen wenst de OR uitsluitsel. Onder de medewerkers gaan daarover wilde verhalen: de bezuinigingen zouden in de miljoenen lopen. Andere ‘indianenverhalen’, namelijk over de mate waarin het management zich laat leiden door een adviseur – sommigen spreken zelfs van een goeroe – berusten volgens OR-voorzitter Justine Paauw gedeeltelijk op waarheid. ‘Het managementteam heeft inderdaad een adviseur, maar die heeft de ondernemingsraad ook. Ook conflictbeheersing komt daarin aan de orde, bijvoorbeeld in rollenspellen waarin we gesprekken met de directie naspelen.’ Het management van de AVRO wil nog niet reageren. Het bestuur van de AVRO heeft bij monde van voorzitter M. Sanders, die geen commentaar wil geven, inmiddels om een gesprek met de ondernemingsraad verzocht. Dat gesprek zal begin volgende week plaatshebben. (Uit de Volkskrant van 25 maart)