De Turken in Nederland krijgen een eigen omroep. De Turks Nederlandse Radio Televisie (TNRT) wil oktober volgend jaar als publieke omroep beginnen met uitzenden. Het aantal benodigde leden voor acht uur televisie vijftigduizend is volgens de initiatiefnemers Stephan Mastenbroek en Riza Seref geen enkel probleem.
”De Turkse gemeenschap is hecht. We hebben nu al meer leden dan BNN in de eerste week.” TNRT wil amusement, talkshows, discussieprogramma’s en infotainment uitzenden. Seref tot voor kort hoofd presentatie bij de Vara wil felle discussies over euthanasie, de pil, homoseksualiteit. Nog wat ideetjes: een ‘dagboek’ van Gümüs, een Turkse soap, laat Turken garnalen pellen en Nederlanders olieworstelen. Seref is nog op zoek naar ‘een Turkse Paul de Leeuw’.
TNRT wil de integratie van Turkse Nederlanders bevorderen en tevens aantrekkelijke programma’s maken voor Nederlanders. De zender richt zich op Turkse Nederlanders van de tweede en derde generatie. ”We gaan geen enkel onderwerp uit de weg,” zegt algemeen directeur Mastenbroek. ”Wij zijn geen religieuze, fundamentalistische zender. Dat soort mensen mogen wel hun zegje komen doen, maar ze krijgen geen eigen programma’s.” Nederlands is de voertaal van de zender. Het logo is een tulp, die in de zeventiende eeuw door Nederlanders uit Turkije werd geïmporteerd. Alle programma’s worden ondertiteld, hetzij in het Nederlands, hetzij in het Turks. TNRT denkt in een behoefte te voorzien. ”Voor Turkse mensen is er momenteel weinig te kiezen. Ze zijn voor het nieuws afhankelijk van een paar Turkse satellietzenders van de staat,” aldus Mastenbroek. Staatssecretaris R. van der Ploeg (Media) juicht de komst van de zender toe, maar waarschuwt dat het station een algemeen karakter moet hebben. De zender moet iets nieuws toevoegen en zich niet alleen richten op de doelgroep. De televisieprogramma’s voor migranten die nu worden uitgezonden via de NPS, zijn volgens Mastenbroek niet veel soeps. ”Dat zijn programma’s over Turkse mensen voor Nederlanders. Tijdens gesprekken met de NPS hebben we hierover conflicten gehad. Dat sterkt ons in de overtuiging dat we op de goede weg zijn. We bespeuren dat er behoefte is aan een ander soort programma’s.” (Parool)
