Dutroux-film een afknapper

De persvoorstelling van Rob Van Eycks Dutroux-film Blue Belgium was een hoogdag voor de Vlaamse film. Als de buitenlandse belangstelling als graadmeter wordt genomen. Kwalitatief werd het, in de reinste Rob Van Eyck-traditie, een afknapper.
Regisseur Rob Van Eyck beloofde vooraf dat zijn film anders zou zijn dan verwacht. Hij beleed ook zijn geloof in de complottheorie en hoopte dat we na Blue Belgium ook believers zouden zijn. Niets was minder waar. Rob Van Eyck is al jaren een amateurcineast en blijft zichzelf getrouw. De stylistische missers zijn deze keer des te pijnlijker omdat de film over meer dan ernstige zaken gaat. Beweren dat het fictie is, volstaat niet. De Dutroux-realiteit blijft over de film hangen. Zelfs al heeft hij nagenoeg niets met het dossier te maken.
Blue Belgium is slechts vanuit die context te begrijpen. Anders ogen de gaten in het scenario nog groter en komen dramatische wendingen nog gekker over. Rob Van Eyck gaat in zijn complottheorie wel heel ver. Hij linkt Victor, de louche manipulator, niet alleen aan Dutroux, maar ook aan de bende van Nijvel. Dichterlijke vrijheden zijn er in overvloed. Of de politie echter zal lachen met een scène waarin ze zomaar een door notabelen letterlijk opgejaagd meisje overdraagt aan Phil en Jack, alias Dutroux en Wein~stein, valt te betwijfelen. Er werd in Brugge hardop gegrinnikt met de krakkemikkige enscenering, de naïeve dramaturgie, de vertolking. Toegegeven, de regisseur had in zijn beelden verder kunnen gaan bij het exploiteren van dit brandbare onderwerp.
Normaal komt Blue Belgium vanaf 19 januari in de bioscopen. De meeste uitbaters kijken de kat uit de boom, maar volgens de regisseur bestaat er wel degelijk belangstelling. Vandaag beginnen de onderhandelingen. (Standaard)