Afgelopen vrijdag was er iemand op visite in de studio van onze lokale omroep. Een kenner op het gebied van computers en telecommunicatie. Hij was alweer een hele tijd niet in onze studio geweest en keek geïnteresseerd naar de veranderingen die zich in de afgelopen jaren hebben voltrokken op technisch gebied. En toen kwam de onvermijdelijke vraag: ,,Goh, werken jullie eigenlijk nog steeds niet met een non-stop-systeem dat gebaseerd is op het afspelen van MP3-tjes”? Kennelijk is het tegenwoordig vanzelfsprekend dat elke zichzelf respecterende omroep onmiddellijk een flinke investering doet om mee te kunnen komen met de hedendaagse technologie.
Zijn vraag zette mij dit weekend tot nadenken over de vele handige snufjes en nieuwe vindingen van de laatste jaren. En zojuist werd ik gebeld door de presentator van onze hitparade. Hij is een paar weken afwezig geweest en heeft via via het één en ander vernomen over onze jongste aanschaf. ,,Hé Bos, war hoor ik? Hebben we nieuwe cd-spelers? Snelstartend? Professioneel? Goed man!”. Ja, inderdaad, we hebben nieuwe spelers. En dat is zeker een aanwinst. Een omroep kan tegenwoordig niet draaien zonder. Maar volgens mij zijn er best wel een aantal dingen waar een omroep wel buiten kan, zonder dat het afbreuk doet aan de kwaliteit van de radioprogramma’s.
Want, laten we wel wezen, dat is natuurlijk uiteindelijk wat telt. Het eindproduct voor de luisteraar. Een non-stop-systeem is mooi, maar live programma’s zijn natuurlijk altijd beter. En dan kun je ook daarbij weer gebruik maken van functies als “live-assist”, die het je mogelijk maken om via de PC je plaatjes te selecteren en klaar te zetten. Maar wil ik dat eigenlijk wel? Soms. Als ik zelf een bepaalde plaat niet in mijn koffertje heb zitten en een luisteraar vraagt erom, dan is het handig om hem uit de digitale wondermachine te kunnen toveren. Maar zelf ben ik waarschijnlijk nog teveel iemand van de oude stempel. Ik hecht vaak aan de oude methoden van radio maken, op technisch gebied. Noem me ouderwets, noem me sentimenteel. Whatever.
Ik herinner me de introductie van de CD. Ergens aan het eind van de jaren ’80 kocht ik mijn eerste CD-speler. En het duurde best een tijd voordat ik de CD ook daadwerkelijk veel ging gebruiken. In die tijd maakte ik al radioprogramma’s en dat ging allemaal op basis van de oude vertrouwde vinyl-schijven. En de collectie schijven breidde zich gestaag uit. Ergens halverwege de jaren ’90 heb ik voor mezelf het besluit genomen geen nieuwe investeringen te doen in singles en elpees. Eigenlijk meer wegens ruimtegebrek dan wegens het feit dat ik definitief was gezwicht voor de CD. Want inmiddels heb ik zo’n 15.000 singles, schat ik. En ik gebruik er nog bijna dagelijks iets van in mijn programma’s.
Het voordeel van singles en elpees draaien is dat ze zo eerlijk zijn. Zit er een krasje op, dan slaat de naald over. Zit het gaatje niet in het midden, dan jengelt de plaat. Je weet wat je krijgt en je ziet wat er gebeurt. Bij een CD is dat al anders. Daar zie je nauwelijks iets. Alles gebeurt, net als bij veel politieke vraagstukken, achter gesloten deuren. En af en toe zie je wel iets draaien, maar je moet maar afwachten wat eruit komt. En hoe het eruit komt. Als er al iets uitkomt. Zo heb ik hier een speler staan die, sinds een stroomstoring, over elke track een onaangenaam knarsend geluid ten gehore brengt. Niet echt logisch allemaal. Nee, dan kun je beter gewoon een ouderwets plaatje opzetten.
Nog vager wordt het bij de MP3. Daarvan zie je helemaal niet meer waar je mee bezig bent. Je moet je dus helemaal overgeven aan de apparatuur. En als ik zie hoevaak een PC kan crashen en hoe ogenschijnlijk simpel dat is, ben ik er nauwelijks zeker van dat een MP3-systeem onder mijn bediening zal functioneren zoals het bedoeld is. En ik verneem inmiddels dat MP4 alweer onderweg is. Die bezoeker van vrijdag vroeg zich tevens af waarom onze omroep nog niet is te horen op internet, via streaming audio. Euh… Geen idee? Gebrek aan tijd en geld misschien? Of zou het wellicht zo zijn dat we het nut er vooralsnog niet echt van inzien?
Hellup! Zo langzamerhand wordt het allemaal veel te ingewikkeld gemaakt. En dat is helemaal niet nodig, soms. Zoals ik al zei, het gaat immers om het eindproduct. En als dat maar goede radio oplevert, dan zal het mij worst zijn wat erachter zit. Ik kan me enigszins voorstellen wat de makers van die CD-collectie destijds hebben bedoeld met de titel “Die goeie ouwe radio”…!
Raimond Bos
Presentator@hotmail.com
