Volgend jaar moet alles anders! Dat zijn de woorden die ik de afgelopen weken veelvuldig heb geroepen tegen verschillende mensen in mijn omgeving. Ik heb al geruime tijd een ontevreden gevoel over de gang van zaken in alles wat mij bezig houdt. Ik heb in deze column zo nu en dan kritiek geuit op programma’s, instanties, omroepen enzovoort, maar die kritiek zou ik net zo goed kunnen hebben geuit op de dingen waarbij ikzelf direct betrokken ben. Wat de meeste dingen waarmee ik me heb beziggehouden in het afgelopen jaar, lopen niet zoals ik dat graag zou zien. Volgens een goede kennis zou dat onder meer te wijten zijn aan het feit dat ik mijn verwachtingen te hoog leg. En daar zit ongetwijfeld een kern van waarheid in. Maar ik zie er persoonlijk niets verkeerds in om hoge verwachtingen te hebben van projecten waarvoor je jezelf inzet.
Aan inzet op zich overigens geen gebrek. Ik heb de laatste tijd zoveel verschillende dingen gedaan, dat velen zich zullen afvragen waar ik toch de tijd en energie vandaan haal. Welnu, het antwoord is eigenlijk heel simpel. Ik heb net zoveel tijd als ieder ander mens, ik besteed die tijd alleen op een verkeerde manier. Namelijk zodanig dat ik het uiteindelijk niet lang zal kunnen volhouden. Immers, hoe je het ook wendt of keert, er zal uiteindelijk geld op de plank moeten komen om te kunnen overleven. En dat is nou net het probleem. geld maakt niet gelukkig, zegt men. Maar wellicht zou ik toch een tevredener gevoel hebben over het afgelopen jaar als ik wat meer geld had gehad…
Ik behoor tot de helft van Nederland die op oudejaarsavond in het bezit was van een staatslot, in de hoop toch tenminste het geld van dat ene lot terug te verdienen op basis van de trekkingslijst. Het mocht niet zo zijn. Maar als ik ooit een aanzienlijk bedrag zou winnen, is de bestemming daarvoor reeds gevonden. Ik heb vooralsnog geen behoefte aan overbodige luxe of enorme feesten bij het ontvangen van een flinke som geld. Ik heb wel behoefte aan het kunnen uitten van mijn creativiteit op het gebied van de media. En ik heb daarnaast de behoefte aan het kunnen vermaken van groepen mensen. Liefst zo groot mogelijke groepen tegelijk.
Toen ik afgelopen zaterdag tijdens een door mij georganiseerde en gepresenteerde feestavond keihard stond mee te zingen met de platen die ik als deejay van die party ten gehore bracht, kreeg ik zowaar zelfs de neiging om zanger te worden en te gaan optreden. Een gebrek aan vocale en muzikale kwaliteiten weerhoudt mij hiervan echter. Dit tot grote opluchting van mijn naasten. Maar het geld, verkregen uit een eventuele loterijprijs, zou door mij beslist in de mediawereld geïnvesteerd worden. Er zijn twee mogelijkheden. Ik heb begrepen dat je ongeveer 2,5 miljoen gulden nodig hebt om de rest van je leven niet meer te hoeven werken. Zodoende kan ik dus alle tijd gaan besteden aan mijn werkzaamheden voor de lokale omroep, zonder in financiële nood te geraken. De tweede optie is een bedrijf op te zetten, zoals een nieuw radiostation of een geluidsstudio. En daar dan vervolgens een salaris mee te genereren. Uiteraard met behoud van een deel van het prijzengeld als reservepotje.
Maar goed, laat ik reëel zijn. Zo’n prijs win je niet zomaar, dus er zal een andere weg gevonden moeten worden. Ik heb daartoe inmiddels een aantal stappen gezet. Ik ben eigenaar van het commercieel interessante webdomein vindpagina.nl en ik ben sinds december mede-beheerder van de websites beverwijk.nu en ijmond.nu, die gedurende de komende maanden verder ontwikkeld zullen worden. Daarnaast bezit ik een bedrijf dat zich bezig houdt met acquisitie, geluidsverzorging en organisatie. Allemaal niet onaardig. Maar toch hebben deze activiteiten me nauwelijks datgene opgeleverd waarvoor ze bedoeld zijn, te weten geld en voldoening. Sterker nog, bepaalde dingen zijn me juist steeds meer tegen gaan staan. En daarbij komt dan nog de droevige situatie in omroepland.
Ik schreef al eerder over ruzies tussen de studiomuren van lokale zenders. En het vervelende van programmaleider zijn van zo’n omroep is dat je over het algemeen een aanzienlijk deel van je tijd kwijt bent aan het zoeken van oplossingen in conflictsituaties. En dat is jammer. Als ik bedrijfsleider zou zijn geweest van een organisatie met betaalde krachten, had ik allang een aantal mensen op het matje geroepen en zouden er wellicht reeds de nodige ontslagen zijn gevallen op basis van bepaalde gedragingen. Weet u, er zijn zelfs momenten dat ik stiekem hoop dat bepaalde mensen zich tijdens zo’n conflict per direct terugtrekken uit de organisatie. Soms dreigen mensen met opstappen en ik heb dan meestal zoiets van: ja, ga maar! Liever vandaag dan morgen! Maar dat laat ik niet merken, om te voorkomen dat zaken escaleren.
Ergens in de hoek van de huiskamer heb ik een boek liggen van Emile Ratelband. Een boek dat ik van Mister Positivo persoonlijk ontving nadat ik hem twee uur lang had geïnterviewd in een live uitzending. Ik heb mezelf er tot op de dag van vandaag niet toe kunnen zetten het te lezen. Niet omdat ik er tegenop zie, dat beslist niet! Ik kijk er zelfs naar uit. Echter, ik ben in het algemeen geen lezer, met uitzondering van de bladen in de leesmap en zo nu en dan een krant. En dus vormt het lezen van zo’n boek voor mij een omschakeling in mijn leefpatroon die ik kennelijk uitgebreid moet voorbereiden.
Maar mijn goede voornemen voor het jaar 2001 is dat ik dit boek nog deze maand ga lezen. Na afloop ben ik dan vast een ander mens. Immers, dat is wat Emile Ratelband zijn publiek voorhoudt. Tot inzicht komen en vervolgens het geleerde in de praktijk brengen. Want je moet het wel ZELF doen, natuurlijk. En ik heb veel te veel kansen op succes onbenut gelaten het afgelopen jaar. Wellicht door een motivatiegebrek? Wie zal het weten. Ik elk geval was mij aan het einde van de zojuist verstreken decembermaand duidelijk: Volgend jaar moet alles anders. De eerste stap daartoe is reeds gezet door de inrichting van een nieuwe woning te starten. De rest moet op korte termijn volgen. Hoe groot de gevolgen daarvan zullen zijn, is niet te overzien. Maar wat mij betreft geldt: U hoort nog van mij!
Raimond Bos
presentator@hotmail.com
