Kijk, als je niks belooft, dan hoef je je nergens aan te houden en is het een stuk makkelijker om je aan je niet-belofte te houden.
Voila, het lijkt wel een oude Chinese wijsheid van de wijsgeer Confucius, maar het is niks anders dan de eerste zin van een nieuwe column. De Japanse tv staat nog even op sterk water (sake natuurlijk) en aangezien ik in mijn vorige column nadrukkelijk niet beloofd had om de FM band in New York City even af te scannen, heb ik dat dan toch maar gedaan.
Eerst moet ik nog ff wat ophelderen. In mijn vorige column ( Uw VRR in het Land van de Reizend de Radio – deel 14) leuterde ik wat aan over wat er zoal op de FM band in het fijne Kyoto in Japan zat. U zult zich dat wel herinneren. En zoniet, lees dan verdorie eens snel mijn vorige column. Ik schrijf die dingen niet voor niets zeg! De link staat er niet voor niets bij. Ik dwaal af. Sorry.
Ik begreep in die column niet helemaal waarom het grote Kyoto maar een paar radiozenders had. Ik gooide tamelijk nochalant de opmerking ‘Tenzij Japanners nog ergens buiten de 87,5 – 108 MHz zenders verstopt hebben’ in de ring. Dat is dus ook zo. Een aantal oplettende lezers (zou ik ook onoplettende lezers hebben?) nam zowaar de moeite om ff een e-mailtje te sturen. Ik waardeer dat. Ik kan niet genoeg reacties krijgen. Doe dat meer lezers 😉 De FM-band in Japan zit niet van 87.5 – 108 MHz ligt maar van 76 – 90 a 92 MHz. Hogere frequenties worden gebruikt door de tv. Peter, Eric en Rob: bedankt!
New York City FM band
Zo, dat is afgehandeld. Nu het echte werk. Wel zoals beloofd, een rondje over de New York City FM band. Ik had niet zoveel tijd, want ik had natuurlijk wel wat anders te doen (zoals naar het verdwenen WTC kijken). Gelukkig moest ik wat lang wachten op het veertje naar Staten Island en heb ik ’s avonds nog wat liggen luisteren.
Dat is trouwens nog een aardige NYC toeristentip. Als je geen zin hebt om een fiks bedrag neer te leggen voor een bezoekje aan Liberty en Ellis Island, neem dan de gratis veerboot op en neer naar Staten Island en je komt net zo dicht langs het Vrijheidsbeeld als met de ‘officiele’ tour. En het uitzicht op de zuidpunt van Manhattan is ook net zo goed. Een voorwaarde is echter weer wel dat Canada niet in de fik staat. Het zicht was wel erg slecht door een paar Canadese bosbrandjes een slordige 1000 km verderop. Ik dwaal weer af. Ik moet dat niet doen. Gaat allemaal niet over media. Bovendien worden mijn columns dan te lang en daar wordt over geklaagd. En dat is nu ook weer niet de bedoeling.
De FM band.
Voor AM had ik geen tijd. Een andere keer misschien. Ik heb een keer de band afgescand, af en toe teruggezapt naar de toffe zenders en verspreid over de dag (11h, 16h en 18h30 op zondag 7 juli) dit gevonden:
87.80: Hele ouwe mono(?) muziek
88.25: Jazz
88.95: Grieks/Hebreeuws(=Joods?), ik verstond het niet in ieder geval
89.50: Relegieuze zender. Geneuzel met een rabbijn, ofwel een interpretatie van de Tora
91.10: Gospel. Een fijne reggae gospelplaatje: ‘So tell me Who’s the Greatest of all ….’
91.40: Arabisch? Geen Spaans in ieder geval, maar wel een smartlap van dat kaliber.
92.30: Eindelijk. Fijne muziek. Alleen wel met een fikse berg reclame. Ik viel erin vlak voor de break. En in de break zat: Een fijne McSnek reclame, een reclame voor de nieuwe (ik vrees hele slechte) film ‘Eight legged creeps’, een typisch op de ‘zwarte’ (lees African American) markt gerichte Fruitopia vruchtensap reclame, een Queen’s college reclame – pffff die was lang, een Italiaans-Amerikaans klinkende reclame voor Sobe beverages, een reclame voor Belize (daar wil ik ook nog wel heen ja), Autozone, Fanta (met een fijn hip deuntje), sexueel misbruik (met een celeb natuurlijk, ben ff de naam kwijt), en toen eindelijk weer wat muziek.
Ik had ‘K-ROCK’ gevonden ‘injected with more songs that rock’. Jaja, maar ook met meer reclame dan welk ander station dan ook. Pffff. Dat was echt minstens 6 minuten reclame. Allemaal hele lange spotjes. En toen ik even later terugzapte naar dit station, was het weer raak. Waardeloos.
Maar wat voor muziek word er dan op K-ROCK gedraaid?, vraagt u zich misschien af. Welnu, ik kende er niks van, maar het was aangename, pure, stevige rockmuziek. Even raggen met die gitaar. In de vroege avond hoorde ik nog een fijne soft-rockplaat voorbij komen, maar verder lekker stevig. Heerlijk.
93.10: Een fijne Spaans-talige bolero
94.00: Een vrolijk Jazz deuntje met daarna een idioot gedicht-achtig ding waarin de zin ‘The Next best thing is…’ of 15 manieren werd afgemaakt. En daarna een telefoongesprekje met een halve zool die er een hobby van gemaakt had om het periodiek systeem van chemische elementen in een adem uit te spreken. Dan krijg je dus zoiets als : H He Li Be B C N O F Ne Na Mg Al Si P S Cl Ar en dan nog een stuk over 85 elementen. Nou ja, het is maar wat je leuk vind.
De presentator vond echter de langere versie iets aardiger: ‘The longer version has a little more music in it’ Jaja. Ik vond het vooral absurd (zelfs als gediplomeerd chemicus). Het geheel werd vervolgt met een fijne Faru plaat uit Portugal waarbij wel ff goed werd uitgelegd hoe je ernaar moest luisteren om een maximum van emoties uit de muziek te begrijpen. Wow.
94.85: Klassieke muziek
95.50: Eindelijk een pop zender. Ik dacht eigenlijk stiekem dat de NYC FM band vol zou zitten met pop, maar dat valt dus eigenlijk best mee. Het station heet WPLJ en ik was middenin het Summer Party Weekend terecht gekomen en als eerst kwam een fijne Summer Party Weekend Flashback uit 1991 voorbij: Unbelievable van EMF.
Daarna hoorde ik nog Enrique Iglezias, een lekkere gouwe ouwe in de categorie ‘loei maar met die gitaar’, Duran Duran, een van de deuntjes van de Shrek soundtrack (ik kon even niet op de titel komen), Walk this Way van Aerosmith ZONDER Run DMC en the Corrs. Tussen de plaatjes zaten veel verwijzingen naar de Jersey shore, dus gok ik dat deze zender niet uit NYC zelf kwam maar uit de naast NYC gelegen staat New Jersey. [PS een oplettende lezer merkt op dat mijn indruk verkeerd is, WPLJ zit wel degelijk in NYC. Sterker nog – ik heb het even op de kaart opgezocht – ze zitten een straat (blok zeggen we hier) of 13 van Times Square. Bedankt voor de tip Erwin]
96.25: Klassieke piano
97.00: HOT 97. Een fijn rapstation uit Weschester. Waar dat ligt weet ik niet, maar ik gok weer op New Jersey. Maar het zou natuurlijk ook een buitenwijk van New York kunnen zijn, of een duf stadje in Conneticut. Allemaal goedkopere locaties dan NYC zelf natuurlijk. Verder nog een reclame voor de film ‘The Spy who shagged me’ die voor het eerst op TBS te zien zou zijn. En dat klopte. Gister gezien. En, typisch Amerikaans, was er ook gelijk de instant replay, ofwel dezelfde film twee keer achter elkaar voor als je het begin gemist hebt). Mike Myers zou zelf een inleiding geven. Dat heb ik dan weer gemist. Er hingen in de metro trouwens veel billboards vol met reclame voor HOT 97.O (let op, je spreekt dat uit als ‘HAT NaindieSeven-Oo’).
97.80: Lichte disco dance. Eerst een leuk Engelstalig zomerhitje, en daarna een Spaanstalig deuntje.
98.70: Weer viel ik bij aanvang in de reclame: een soul reclame, daarna een kledingreclame, waarbij politie-, brandweer- en legerpersoneel extra korting kreeg. Ja, die mensen staan in dit land nog op een voetstuk. Laatst verteld iemand me dat 40 % van het federale overheidsgeld naar het ministerie van defensie gaat hier. En politieagenten en brandweermannen zijn natuurlijk nog steeds helden in NYC. Gelukkig hield de reclame op en ontdekte ik eindelijk dat ik KISS FM gevonden had, met veel ‘old jamming’. Het zijn maar kreten. Soms kun je er wat mee, en soms ook weer niet. Volgens mij doelen ze op veel rustige soul en R&B. Positief was dat er een vrouwelijke dj zat en dat ze een geinig verzoekje van de telefoon oppikte.
99.50: Bob Marley, en daarna een Elton John deuntje. Softe plaatjes uit de ouwe doos dus.
Tering! (om wijlen Bart de Graaf maar eens te citeren), wat wordt deze column lang. Vandaar dat ik de boel even in tweeën heb gekapt. Gewoon netjes in het midden. Over een paar dagen deel 15b dus. Met onder andere Z100. Totdan!
Vriendelijke groet,
Jasper
