Wederom laat Menno Buch zien hoe het er binnen de muren van het Nederlandse gevangeniswezen aan toe gaat. In ‘Buch In De Bajes: De Zwaarst Bewaakte Gevangenis Van Nederland’ duikt Menno Buch tien weken lang onder in de wereld van de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) in de PI Vught. ‘Buch In De Bajes: De Zwaarst Bewaakte Gevangenis Van Nederland’, is vanaf donderdag 28 maart wekelijks te zien is bij RTL 4 tussen 21.30 en 22.30 uur.
Hij heeft intense gesprekken met medewerkers en hij duikt in de ziel van gevaarlijke gedetineerden. Vorig jaar trok Menno Buch, die eind jaren negentig Sex voor de Buch presenteerde, in de eerste aflevering van ‘Buch in de Bajes’ ruim 850 duizend kijkers, maar toen werd het nog op zondagavond uitgezonden.
In de Penitentiaire Inrichtingen van Vught zitten meer dan 600 gedetineerden en werken ruim 800 medewerkers. In de extra beveiligde inrichting zitten de gevaarlijkste gedetineerden, zoals de moordenaar van Theo van Gogh, en kopstukken uit de Nederlandse onderwereld en internationale maffia verblijven hier in minimale vrijheid. Het strenge regime van deze veel besproken PI is het decor van ‘Buch In De Bajes: De Zwaarst Bewaakte Gevangenis Van Nederland’.
De PI Vught beschikt tevens over een tbs longstay unit en een speciale Terroristen Afdeling, maar het bekendste onderdeel is de Extra Beveiligde Inrichting, oftewel de EBI. Een van hen is Mohammed B. die zelfs klaagde over de ”onmenselijke omstandigheden” in de EBI. Menno bezoekt de EBI en probeert te ervaren hoe het is om hier opgesloten te zitten.
Menno Buch: ”Na het maken van de eerste serie ‘Buch In De Bajes’ in de PI Almere dacht ik wel enigszins te weten hoe het Nederlandse gevangeniswezen in elkaar steekt. Natuurlijk was ik supertrots en opgetogen toen we te horen kregen dat we voor serie twee naar Vught mochten. Daar zitten de zwaarste gevallen, met psychiatrische centra en de EBI.
Maar toen we daadwerkelijk dat gigantische complex van 30 hectare betraden, was ik verbijsterd door de grootsheid, de heftigheid en de gecompliceerdheid van de problematiek. Hier had ik me van tevoren geen voorstelling van kunnen maken. De verhalen die ik in de PI Vught te horen kreeg, waren zo schokkend en indrukwekkend, dat als ik de opnamen in de montage terugkeek, ik weer op het puntje van mijn stoel zat.
Ik maak een diepe, diepe buiging voor die honderden personeelsleden die zich dag in, dag uit met grote professionaliteit inzetten om enige vooruitgang te kunnen bewerkstelligen in de levens van de gedetineerden en patiënten. Want voor mij als relatieve buitenstaander lijkt het vaak zo uitzichtloos.” [Radiowereld.NL]
