Regisseur Fons Rademakers, die op 86-jarige leeftijd is overleden, dacht zelden over de dood. “Dat zie ik tegen die tijd wel”, zei hij enkele jaren geleden.
Regisseur Fons Rademakers, die woensdagnacht op 86-jarige leeftijd in Genève is overleden, dacht zelden na over de dood. “Dat zie ik tegen die tijd wel”, zei hij enkele jaren geleden in een interview met Vrij Nederland.
De filmmaker werd op 5 september 1920 in het Brabantse Roosendaal geboren, waar zijn vader gemeentesecretaris was. Daar ontdekte hij al op jonge leeftijd, in de plaatselijke bioscoop, de magie van de cinema.
De filmfan toog eind jaren dertig naar Amsterdam, om zich in te schrijven bij de toneelschool. Hij maakte naam bij de Nederlandse Comedie, eerst als acteur, later ook als regisseur.
In 1955 trouwde hij met Lili Veenmans, met wie hij tot zijn dood samen was. Drie jaar later besloot hij als regisseur de overstap te maken naar het witte doek. Zijn debuutfilm ‘Dorp aan de rivier’ werd in 1958 genomineerd voor een Oscar. Rademakers was hiermee de eerste Nederlandse regisseur in de geschiedenis die voor het gouden beeldje werd genomineerd.
In 1986 mocht hij de Amerikaanse filmprijs daadwerkelijk mee naar huis nemen. ‘De aanslag’, naar het bekende boek van Harry Mulisch, won toen de Oscar voor beste buitenlandse film.
Rademakers staat bekend om zijn literatuurverfilmingen. Hij liet zich inspireren door auteurs als Hugo Claus (‘Het mes’) en Antoon Coolen (‘Dorp aan de rivier’). Ook werkte hij met W.F. Hermans aan het scenario voor de verfilming van ‘De donkere kamer van Damocles’. Probleemloos verliep die samenwerking niet. Toen de productie van ‘Als twee druppels water’ al in volle gang was, zegde Hermans zijn medewerking aan het project op.
Stilistisch werd Rademakers vaak omschreven als een verhalenverteller, geen creatieve cineast. ‘Plaatjes maken’, zo zou Mulisch ooit, met voelbaar dédain, zijn films hebben omschreven.
In 2003 bracht filmdistributeur A-film het gehele oeuvre van de regisseur, dat elf films beslaat, uit in een speciale verzamelbox. Op de dvd’s is ook zijn laatste film ‘The rose garden’ te vinden, die in 1989 verscheen.
In zijn dagelijkse leven was de cineast gelukkig. Vooral de klassieke stad Rome, waar hij vanuit zijn appartement uitkeek op het Pantheon, zag hij als de hemel op aarde. “Ik weet niet of ik in de hemel kom”, vertelde hij in een interview met Vrij Nederland. “Maar het hiernamaals kan alleen maar tegenvallen.”
[Novum]
