De tweede dag van het North Sea Jazz festival stond in het teken van de diva’s. Chaka Khan struikelde, Trijntje Oosterhuis bleef fier overeind.
De tweede dag van het North Sea Jazz festival stond in het teken van de diva’s. Reputaties deden er echter weinig toe, want waar wereldster Chaka Khan struikelde, bleef Neerlands trots Trijntje Oosterhuis in een uitverkocht Ahoy fier overeind. De originaliteitprijs ging naar Erykah Badu, die met een evenzo onconventioneel uiterlijk als muzikaal optreden de show stal.
Op papier leek het een combinatie die garant moest staan voor spektakel: de legendarische pianist George Duke bijgestaan door de minstens zo legendarische zangeres Chaka Khan. Vorig jaar gaf Khan tijdens North Sea Jazz nog een spetterend optreden ten beste, waarin al haar grote hits als ‘Ain’t nobody’, ‘I’m every woman’ en ‘I feel for you’ de revue passeerden.
Dit jaar stond ze echter niet in de grote zaal, maar in een veel intiemere setting geprogrammeerd. Begeleid door enkel een – overigens voortreffelijke- bassist en drummer en George Duke op de piano en het keyboard bleek dat fragiele jazznummers niet zo besteed zijn aan Khan als de discostampers waarvan ze bekend is. Haar schelle stemgeluid en hoge uithalen deden onprettig aan, en het publiek, dat toch extra had betaald om dit concert bij te wonen, verliet massaal de zaal. “Sorry, ik zing geen ‘ain’t nobody’ vanavond, beet de diva de vetrekkende mensen toe. Het had Khan gesierd als ze in had gezien dat niet het publiek, maar zijzelf de schuldige was van een teleurstellend optreden.
Een zekerheid bij North Sea Jazz is dat als het in de ene zaal niet bevalt, er altijd legio uitwijkmogelijkheden zijn. Zo bewees Wouter Hamel eens te meer dat zijn lichtvoetige feel-good deuntjes niet alleen voor de radio geschikt zijn, maar ook eenvoudig overeind blijven in het grote Ahoy. Hamel dartelde over het podium en straalde, net als zijn band, van plezier terwijl het publiek heupwiegend meezong. Het is moeilijk om aanstoot te nemen aan de blonde zanger, en daarin schuilt direct ook de makke: het bleef ook zaterdag allemaal wat veilig.
Burt Bacharach mag gerekend worden tot de beste liedjesschrijvers ooit. De inmiddels 81-jarige zanger, die onder jongeren wellicht vooral bekend is vanwege zijn gastrollen in de Austin Power-films, liet in enkele medley’s horen waarom. ‘I say a little prayer for you’, ‘Anyone who had a heart’, ‘Walk on by’ en ‘Do you know the way to San Jose’ werden weliswaar beter gezongen door Aretha Franklin en Dionne Warwick dan door de achtergrondzangers die Bacharach zaterdag had meegenomen, het blijven onverwoestbaar sterke nummers. Het optreden kwam tot een hoogtepunt toen Bacharach vanachter zijn piano naar voren kwam en liefdevol ‘my dear Traaintje’ aankondigde. Trijntje Oosterhuis bracht in 2006 een album uit waarop ze alle grote hits van Bacharach zong, en die was hier zo van onder de indruk dat hij meewerkte aan haar volgende plaat ‘Who’ll speak for love’. Bij de vertolking van dit nummer liet de Nederlandse zangeres horen waarom ze tot de beste in haar genre gerekend mag worden. Een collectief kippenvelmoment was het gevolg.
Tot de wereldtop van zangeressen behoort ook Erykah Badu. Eind jaren negentig was ze een van de steunpilaren van de toen immens populaire neo-soul, maar sindsdien heeft ze zich ontpopt tot een artieste die het avontuur niet schuwt. Haar laatste album ‘New Amerykah part one’ is even veelzijdig als experimenteel, en haar optreden zaterdagavond sloot hier naadloos bij aan. Haar extravagante outfit deed denken aan Grace Jones en George Clinton, muzikaal ging het op en neer van hiphop naar electronische dance en van p-funk naar mierzoete soul. Badu leek eens te meer te willen zeggen dat ze zich niet in een hokje laat stoppen. Mochten mensen dit na haar spetterende optreden op North Sea Jazz toch willen doen, dan past ze slechts in een hokje: de buitencategorie.
[Novum]
