Hans Dorrestein noemt de vele aandacht die hij van vrouwen krijgt ‘echt een droom van vroeger die uitkomt’. “Ik ben een soort knuffelbeer geworden.”
Hans Dorrestein noemt de vele aandacht die hij van vrouwen krijgt ‘echt een droom van vroeger die uitkomt’. “Ik ben een soort knuffelbeer geworden”, constateert de cabaretier en schrijver zaterdag in De Telegraaf. “Overal komen jonge meiden naar me toe om te vertellen hoe geweldig ze mijn werk vinden.”
“Kijk, ik ben 73. Een gezonde jonge vrouw zit er niet op te wachten om met mij de koffer in te duiken. Maar ik heb iets dat ze vertederend vinden”, merkt Dorrestein. Ook op het Boekenbal was het raak. “Ik was met mijn dochter. Na een halfuurtje riep ze: papa, dit kan gewoon niet! Allemaal vrouwen die om me heen dromden.”
Verlegen wordt Dorrestein er naar eigen zeggen niet van. “Ik geniet gewoon, want mijn voordeel is ook dat ik het allemaal heerlijk vind om te horen, maar dat ik er niet in ga geloven. Ik blijf sukkelen en af en toe maak ik iets leuks.”
Moeite met zijn beroemdheid heeft Dorrestein evenmin. “Ik vind het heerlijk. Toen ik nog op de kweekschool zat hield ik al hele interviews met mezelf. Inderdaad, alsof ik een ster was. Op een gegeven moment merkte ik: verrek, dat kan ik heel goed. Interviews barstensvol gevatte antwoorden en kwinkslagen.”
Het fijnste van zijn beroemdheid vindt Dorrestein dat hij nooit meer alleen zit. “Vroeger, als ik op een vol terrasje ging zitten, liep het vrij snel leeg. Als ik nu in m’n eentje op een terras ga zitten, verschijnt spoedig de eerste leuke jongedame of leuke kerel en beginnen ze met me te kwekken.”
[NOVUM]
