Artiesten krijgen doorgaans een staande ovatie aan het einde van de avond. Bij Leonard Cohen ging het woensdagavond in Ahoy ging het heel anders.
Artiesten krijgen doorgaans een staande ovatie aan het einde van de avond, als dank voor hun optreden. Bij Leonard Cohen ging het woensdagavond in Ahoy heel anders. Toen de 78-jarige zanger in een drafje het podium opstiefelde, ontplofte de zaal al volledig.
Cohen trapte de Rotterdamse show af met Dance Me to the End of Love en bedankte het publiek daarna uitvoerig voor het warme onthaal. Hij kreeg de lachers op zijn hand. “Bedankt dat jullie zo hoog zijn geklommen om mij te zien”, doelde hij op de tribunes. “Leun niet te ver voorover!”
De Canadees nam de tijd voor zijn show, die nauwelijks rafelrandjes kende. Op aanwijzing van de maestro hanteerde de drummer zijn stokjes met flair, draaide de enige staande gitarist pirouettes en dansten de blonde achtergrondzangeressen op commando. Maar het moet gezegd: Cohen nam netjes zijn hoed af als zijn muzikanten een solo speelden.
Na een pauze van twintig minuten begon het tweede deel van het optreden intiemer en kleiner. Klassiekers als Suzanne en Hallelujah passeerden de revue. Cohen mag niet meer de jongste zijn, hij was goed bij stem en waagde zich af en toe aan een klein dansje. Het publiek was ook niet het jongste, maar reageerde met onverholen enthousiasme en applaudisseerde gretig.
De momenten dat Cohen echt zijn publiek bij de show betrok waren aan het begin van zijn optreden en direct na de pauze. En natuurlijk aan het einde. Afsluiter Take This Waltz vormde het perfecte decor voor de zanger om nogmaals zijn band te bedanken. En het was het teken voor het publiek om massaal een sprintje te trekken naar het podium en Cohen – wellicht voor het laatst – een handje te schudden.
[NOVUM]
