Kiki Classen mist haar in januari overleden vader Edmond nog dagelijks. “Nadat ik hem had gevonden, heb ik maanden tegen een depressie geknokt”, zegt ze.
Kiki Classen mist haar in januari overleden vader Edmond nog dagelijks. “Nadat ik hem had gevonden, heb ik maanden tegen een depressie geknokt”, zegt de 50-jarige actrice vrijdag in het AD. Ze vond haar vader, ook acteur en vooral bekend van de series Oppassen en Vrienden Voor het Leven, in zijn huis nadat hij net een zware hersenbloeding had gehad.
“Mijn vader bleek gestruikeld en keihard tegen een tafel te zijn geklapt”, weet Classen, vooral bekend van Zeg ‘ns Aaa, nog goed. “Zeer waarschijnlijk heeft hij door die val een ernstige hersenbloeding gekregen. Hij was daar in de maanden voor zijn dood al bang voor.” ‘Als ik ooit val, dan gaat het mis’, zei hij volgens de actrice eens.
In het ziekenhuis was het vrijwel meteen duidelijk dat de 75-jarige Edmond het niet zou halen. “We hebben allemaal nog iets tegen hem kunnen zeggen. Iets terugzeggen kon hij absoluut niet meer.”
Dat was ook het pijnlijke verschil met de dood van Classens moeder, die aan kanker overleed. “Hoe weggeteerd zij er ook bij lag in het hospice, communicatie was met haar tot het allerlaatste ogenblik mogelijk. Bij mijn vader stond ik ineens met lege handen.”
Classen weet nog hoe loodzwaar ze het vond om nu, voor het eerst, ouderloos door het leven te gaan. “Alles, zoals liedjes die ik op de radio hoorde, betrok ik op mijn vaders dood. En het nog onverwerkte verlies van mijn moeder kwam daar als een elastiekje achteraan.”
Het was voor Classen een kwestie van bezig blijven, haar gedachten afleiden. Zo sloeg ze aan het strijken en richtte ze de boekenkasten elke dag anders in. “De ene dag stonden de boeken op alfabetische volgorde, dan weer op genre of kleur. Eindeloos heb ik keukenkastjes uitgemest en gepoetst.”
Het heeft maanden geduurd voor die ‘afleidingsmanoeuvres’ minder werden, weet Classen nog. “Ik ben zonder pillen of hulp van buitenaf doorgegaan. Het verdriet blijft, maar krijgt door de tijd een andere kleur.”
Gelukkig heeft Classen nu iets vrolijks om zich op te concentreren. Ze speelt in een theaterbewerking van de comedyserie Kinderen Geen Bezwaar. “Ik kan de knop weer omzetten. Als ik speel, is het verdriet ver weg”, vertelt Classen. “Maar als ik aan mijn overleden broer en ouders denk, ben ik breekbaar. Dat zal waarschijnlijk altijd zo blijven.”
[NOVUM]
