“Ik kom om jullie te entertainen, jullie om mee te zingen. Ik hoop dat jullie straks allemaal jullie stem kwijt zijn.” Ed Sheerans doel is duidelijk.
“Ik kom om jullie te entertainen, jullie om mee te zingen. Ik hoop dat jullie straks allemaal jullie stem kwijt zijn.” Ed Sheerans doel maandagavond in de Ziggo Dome is duidelijk. Het lukt de 23-jarige Britse singer-songwriter vrij snel. Al bij opkomst staat de ‘gilfactor’ in de stijf uitverkochte Amsterdamse concertzaal op standje One Direction.
Het aanzwellende geluid laat duidelijk zien dat het merendeel van het publiek uit zwijmelende tienermeisjes bestaat die alles wat Sheeran zingt voor zoete koek slikken. Ondanks dat het geluid veel te hard staat, weet hij het publiek moeiteloos om zijn vingers te winden. En dat helemaal alleen, zonder band.
De zanger freestylet zich door zijn optreden heen. Handig als hij is en om het gebrek aan een band te compenseren, verwerkt Sheeran al zijn aanslagen op zijn gitaar tot een loop en voegt vervolgens naar wens een dreunende bas of percussie toe. Ook zingt hij zelf zijn achtergrondkoortjes in. Het vergt steeds wat tijd, maar het levert wel wat op. Vooral muzikaal gezien want het concert is geen visueel spektakel. Sheeran kan soms moeilijk de aandacht vasthouden wat ook niet zo vreemd is met slechts een persoon op het podium.
Het is dat de meeste fans de teksten van Sheeran kunnen dromen, maar door het enorme geluid is het af en toe maar moeilijk te verstaan wat de zanger zingt. Als hij losgaat in zijn snelle rapnummers is Sheeran soms helemaal niet meer te volgen, maar indrukwekkend is het wel.
Na veertig minuten zwelt het geluid zo sterk aan dat de speakers eruit knallen. Sheeran verdwijnt noodgedwongen vijf minuten van het podium maar kan daarna weer verder alsof er nooit iets is gebeurd. Wonder boven wonder lijkt de muziek en zang daarna ook beter in harmonie.
De hoogtepunten bewaart Sheeran voor het laatste halfuur. Achtereen rijgt hij de hits aaneen met onder meer Thinking Out Loud, I See Fire, The A Team en Give Me Love. Vooral het laatste nummer maakt indruk, waar hij met zijn loops en een beetje fantasie toch een complete band op het podium tovert.
Ook de toegift met You Need Me, I Don’t Need You en Sing is een knaller, al is het einde nogal abrupt. Schor gaan in ieder geval heel wat bezoekers naar huis. Al is het niet zeker of dat nu van het meezingen is of van het gillen.
[NOVUM]