Dinand Woesthoff richt zich als jurylid van Superkids alleen op de optredens van kinderen op het podium en vergeet de tv-studio om zich heen. “We zijn helemaal niet bezig met televisiemaken, dat wil ik ook helemaal niet voor mezelf. Ik wil niet bezig zijn met het feit dat dit allemaal wordt opgenomen, maar met de kinderen”, zegt Dinand.
Het jureren van Superkids is de eerste tv-klus voor de zanger van de voormalige band Kane. “Ik heb nooit televisie gedaan. Ik ben heel veel gevraagd voor van alles en nog wat, maar ik ben geen televisiemaker en was met andere dingen bezig.” Nadat Superkids-presentator Johnny de Mol hem opbelde en vertelde over de show die draait om kindertalenten, zei Dinand niet lang daarna ja.
Dinand: “Het gaat hier om kids. Zelf was ik tien toen ik het podium opstapte en voelde dat het goed ging. Er zijn in je leven soms momenten waarop je mensen tegenkomt die je kunnen inspireren of verder kunnen helpen. Terugkijkend gaf me dat een enorme stimulans. Het is als kind fijn om soms de wind mee te hebben bij de stappen die je zet. Daarvoor ben ik dit gaan doen.”
Na de eerste opnames bevalt het leven als jurylid goed, zegt Dinand. “Kinderen zijn heel puur in wat ze doen. Het is fantastisch als ze daarmee recht je hart, je ziel ingaan.” Dinand Woesthoff erkent dat het moeilijk is om zoveel verschillende genres te moeten jureren. “Appeltje met peertjes vergelijken, noem ik dat elke uitzending. Dat kan maar op één manier. Hoe wordt het verhaal verteld in het moment dat het moet gebeuren? De passie, de wil, de rechte rug, de ziel. Alles komt samen en raakt je of niet. De mate waarin, is waardoor wij kunnen beoordelen en zo ook de publieksjury die een achtergrond heeft in de diverse disciplines.”
“Ik let vooral op hoe het verhaal verteld wordt. Ik heb een muzikale pop/rock achtergrond en Tijl Beckand weet veel van klassiek, terwijl Carlo Boszhard uit de musicalhoek komt en Angela Schijf de danseres is in het verhaal. Die optelsom maakt waarom de jury zo goed werkt en er een onderlinge klik is. We jureren positief en eerlijk, dat betekent dat we ook kritisch zijn. Bovenal hopen we dat we de kids een stapje verder kunnen helpen. We zijn op zoek naar de best vertelde verhalen. Introvert of extravert. Hoe komt het binnen in dat ene moment.”
Dinand vermoedt dat er tussen de superkids op het podium ook kinderen staan met hele fanatieke ouders. “De overgrote meerderheid van de kinderen doet het vanuit zichzelf. Maar er zitten ook kinderen bij waarbij je het vermoeden hebt dat papa en mama een beetje aan het duwen zijn. De kinderen zijn dan wel heel goed, maar is het ook wat ze echt willen? Ik kan me daar niet teveel mee bemoeien.”
Als vader vindt Dinand het belangrijk dat zijn eigen zoontjes zelf hun talent leren ontdekken. “We duwen ze als ouders niet in een richting waarvan wij vinden die ze op moeten. We proberen ze in aanraking te laten komen met allerlei verschillende dingen, daarna moet zich dat uitkristalliseren. Ik was als kind al superfanatiek vanuit mezelf. Mijn grootste fout als vader zou zijn dat ik dat fanatisme zou opleggen aan mijn kinderen. Gelukkig ben ik geen gefrustreerde vader die zijn dromen niet heeft waargemaakt. Ik laat ze, en hoop dat ze vooral gelukkig worden.” [NOVUM]