Iedereen gunde Ad Ossendrijver een radiofrequentie. Maar maandag staat de man van Arrow Classic Rock met lege handen, ondanks een bod van negentien miljoen euro. ‘Het zijn struikrovers’, klinkt het verbitterd.
Zes jaar lang werkte Ad Ossendrijver hard aan zijn zender, die op de middengolf klassieke rock uitzendt, maar nu is het erop of eronder. De hele toekomst van Arrow Classic Rock hangt af van deze ene fax.
Schichtig schieten zijn ogen over het papier, de medewerkers in het rommelige kantoor houden hun adem in. En dan perst Ossendrijver het eerste alarmerende ‘sjongejonge’ eruit. Korte stilte, en dan, met een stem zacht van verbijstering: ‘Sky krijgt onze frequentie, voor hun Gouwe Ouwe zender. Hoe kan dat nou?’
Een minuut later, nog altijd lezend: ‘Ze hebben het meeste geboden. Het heeft aan het geld gelegen. Dat wij al tien jaar uitzenden, dat telt dus gewoon helemaal niet.’ Zijn vloek houdt hij bijna binnensmonds; Ossendrijver is geen man met een grote bek. Iedereen vindt hem aardig; zelfs zijn concurrenten gunnen hem een frequentie. Maar helaas.
Niet alleen grijpt hij naast een fm-frequentie voor zijn Arrow Classic Rock, hij had ook een bod uitgebracht op een tweede frequentiepakket, dat voor recente bijzondere muziek. Ook dat krijgt hij niet; dat kavel valt toe aan house- en dance-zender ID en T. Op een middengolfzender heeft hij niet geboden. ‘Wat moet ik met Pink Floyd op de middengolf’, vraagt hij zich af.
Ossendrijver leest verder, en constateert tot zijn boosheid: ‘Twee partijen hebben twee kavels gekregen. De Holland Media Groep en Sky. Zie je wel dat er een machtsconcentratie komt, ik heb ze nog zo gewaarschuwd. Het zijn ook nog allebei buitenlandse groepen.’
Hij belt zijn zakenpartner Willem van Kooten. ‘Willem. . . We hebben niks. . . Het is een schande’, zegt hij in de telefoon. ‘De Gouwe Ouwe Zender zit op onze kavel, voor 33 miljoen euro.’ Zelf had hij 19 miljoen geboden. ‘Dat verdienen ze nooit terug’, verbijt hij zijn teleurstelling.
Geen zender zit zo dicht bij de politiek als Arrow, honderd meter van het Binnenhof, maar de verhuizing is aanstaande. Overal staan al dozen. Als Arrow twee fm-frequentiepakketten had gewonnen, zou het richting een groot nieuw pand zijn gegaan. Met alleen een frequentie voor Arrow, zouden ze een kleine ruimte elders betrekken. Maar nu ze met lege handen staan, wat nu? Ossendrijver staart naar zijn cowboylaarzen, hij weet ook niet hoe het verder moet. ‘We gaan in ieder geval door’, zegt hij, te midden van zeven van zijn zwijgende medewerkers. ‘Op de kabel.’ Het verbanningsoord voor losers. En misschien dat ze nog een deal kunnen sluiten met een andere zendgemachtigde. En, met zijn laatste strijdbaarheid: ‘We gaan dat pakket claimen dat is blijven liggen, dat pakket voor klassieke muziek. Want waarom is Beethoven klassieker dan de Stones?’
Die kavel voor klassieke muziek, hij wordt weer woedend als hij de geschiedenis daarvan ophaalt. ‘De Tweede Kamer heeft speciaal voor Classic FM een mogelijkheid gecreëerd dat één partij twee zenders mag bezitten. Dat was bedoeld om Classic FM te redden. En wat gebeurt er? Niemand wil het hebben.’ Slechts één partij had er op geboden: Sky. Maar Sky gebruikte zijn recht op twee pakketten niet voor Classic, maar voor een zender die Ossendrijver uit de ether stoot. Ossendrijver: ‘Het zijn struikrovers.’
Maar heeft Ossendrijver zelf niet een fout van jewelste gemaakt? Hij had gratis en voor niets een prachtig frequentiepakket kunnen krijgen. Omdat Classic FM op de plank blijft liggen, zou dat kavel als ‘ongeclausuleerd’ (dat wil zeggen: zonder inhoudelijke beperking) zijn geveild. Drie partijen hadden met die mogelijkheid rekening gehouden, maar die kregen het om reglementaire redenen niet. Als Ossendrijver dat ook had gedaan, zou hij de schaterlachende winnaar van het hele fm-circus zijn geworden. Gratis een ongeclausuleerd frequentiepakket. Maar: ‘We hadden gehoord dat er andere partijen voor dat pakket in de markt waren, dus hebben we dat bewust niet gedaan.’ Haren uit de kop getrokken? ‘Nou, ja, nee.’
