Stel jij jezelf voor de spiegel wel eens deze vraag: waarom zit ik eigenlijk op de radio? Omdat ik dat het leukste vind om te doen. Omdat ik daarmee een hoop mensen een plezier kan doen. Omdat ik daar m’n creatieve ei kwijt kan.
Of omdat ik anders niet meer in die dure hut kan wonen of die dikke bak kan rijden. Of omdat ik anders nooit meer herkend word bij de bakker.
Als het antwoord op die vraag één van die drie laatste antwoorden is dan wordt het hoog tijd om de radio te verlaten. Of te gaan werken voor een radiostation waar je wel weer het plezier en de motivatie uit de eerstgenoemde dingen kan halen.
Want luisteraars voelen het als je het allemaal voor de poen of de naam en de faam zit te doen. Dat is hetzelfde als een serveerster die de bestelling opnemen en het eten aan tafel brengen puur en alleen voor het geld doet en niet -ook- om jou een leuke avond te bezorgen en daarmee haarzelf ook.
Ik hou m’n hart dan ook altijd vast bij nieuwe radioprogramma’s die gelanceerd worden, op welk tijdstip dan ook. Zeker als het op moeilijke tijdstippen is, zoals de ochtend. Doe je het werkelijk vanuit ‘intrinsieke motivatie’ zo’n radioshow of ben je vooral bezig met de benefits? Als ik instagram zo een beetje bekijk dan kan ik niet anders concluderen dat de gekke dansjes, jezelf profileren, jezelf fotograferen of filmen atlijd aan de orde van de dag is.
Zelden hoor of zie ik een luisteraar. Altijd maar weer die opgedofte gezichten van de jocks, met of zonder net geföhnd haar. Die zelfgeilerij is de doodsteek voor de radio. Ik zal je namelijk eens een geheimpje verklappen: de luisteraar zit niet te wachten op foto’s en filmpjes van jou. Die wil zichzelf zien op sociale media of op z’n minst iets waar hij of zij om kan lachen.
En dat is NIET, ik herhaal NIET, jij die zo sexy mogelijk in je eigen telefoon zit te loeren. Of die zegt ‘kijk mij eens’ op een rode loper, bij een autodealer of op een bankje in het park. Met pseudofilosofische teksten als ‘Life Is Beautiful..!’ eronder. Gadverdamme.
Het ergste is nog dat al dat egogedoe de afstand tussen jou en de luisteraar alleen maar groter maakt. Terwijl het toch de bedoeling is dat je elkaar beter leert kennen om zo een langdurige relatie met elkaar op te bouwen. Moet je je voorstellen dat ik jou net heb leren kennen en ik stuur je iedere dag alleen maar foto’s van me, myself and I. Ik denk dat de content na twee dagen al niet meer geopend wordt en ik na een week geblokkeerd ben. Zo’n relatie is namelijk niet wederkerig, wanneer post je eens iets voor of over mij?
Het ergste vind ik nog dat programmaleiders het allemaal maar toelaten en soms zelfs stimuleren. Al die ijdelheid. De eerste jock of producer die onder mijn hoede met een selfiestick de studio in gaat krijgt er met diezelfde selfiestick nog voor het eerste weerbericht flink van langs. Dan maar een strafblad. Wat denk je wel niet, met al dat egocentrisme jaag je de luisteraars voorgoed weg! Vroeger waren het alleen nog maar de naamjingles, tegenwoordig is het hek echt van de dam. De radio gaat ten onder aan al die zelfpijperij.
Het gros van de jocks ziet het vooral als mogelijkheid om zichzelf te profileren. Misschien komt het omdat ze geen ene moer meer te vertellen hebben over wat ze uitzenden. Muziek wordt voor ze uitgekozen, ellenlange reclameblokken, stapel a4’tjes om te teasen en voor de rest: lekker foto’s van jezelf maken. Welkom bij de radiowereld anno 2018. Benieuwd of het in 2019 nog gekker gaat worden. De eerste jock die een paar ribben laat weghalen net als Marilyn Manson zodat ie zichzelf letterlijk kan pijpen op de radio. Misschien iets voor Giel, lees je mee?
Patrick Kicken
