Vanuit Zeewolde bouwt Ger Bras aan een multicultureel media-imperium voor een allochtone doelgroep. Een radiostation, een tijdschrift en een website zijn alvast het begin.
Voor allochtone jongeren valt er niks te beleven op de radio. Bij gebrek aan radiostations met een multicultureel muziekaanbod, luisteren ze vooral naar eigen cd’s. Op enkele lokale stations in de grote steden na, heeft Nederland geen migrantenradio van betekenis. Dat blijkt uit het marktonderzoek dat de oprichters van het commerciële station Colorful Radio hebben laten verrichten, voor ze in januari begonnen met uitzenden.
Met een gevarieerd multicultureel muziekaanbod richt Colorful Radio zich sindsdien op een groeiende markt. Over tien jaar wonen er twee miljoen niet-Westerse allochtonen in Nederland. Nu al zijn dat er 1,4 miljoen, van wie 800.000 jonger dan dertig jaar. De groep jonge allochtonen groeit snel, zo heeft het Centraal Bureau voor de Statistiek becijferd.
Maar willen die ook allemaal dezelfde muziek horen? Kun je een Turk die van Türkpop houdt, een Marokkaan die graag naar raï luistert en een Antilliaan die het liefst reggae hoort allemaal bedienen met één station? Ger Bras (41), de eigenaar van Colorful Radio, denkt van wel. ,,De muzieksmaak van allochtone jongeren loopt weliswaar uiteen, maar er zijn ook veel overeenkomsten. Turken houden van Türkpop én van RB en hip-hop. Marokkanen houden van raï én van RB en hip-hop. Dus wij draaien een beetje Türkpop, een beetje raï en heel veel RB en hip-hop.”
Muziek die ook onder Nederlandse jongeren steeds populairder wordt, volgens Bras. ,,Die houden vaak net zo goed van Afrikaanse en Latijns-Amerikaanse muziek. Wij zijn dan ook eerst en vooral een jongerenzender, geen allochtonenzender. Wij draaien alle muziek, zolang die maar populair is bij onze doelgroep. Dus geen traditonele volksmuziek, maar bijvoorbeeld wel de Westers georiënteerde pop van de Turkse zanger Tarkan. Maar Que si que no van Jody Bernal draaien we net zo goed.” De kracht van Colorful Radio schuilt volgens Bras in de variatie. ,,We doen geen uurtje voor de Turken en daarna een uurtje voor de Marokkanen, maar we draaien alles door elkaar, zodat er een multiculturele mix ontstaat.”
Bras denkt daarmee ook een interessante doelgroep voor adverteerders aan te spreken. Die kunnen behalve op de radio ook adverteren in een blad, Colorful Magazine, en op een website, www.colorful.nl. ,,Adverteerders zijn enthousiast”, zegt Bras, die nog geen luistercijfers kan overleggen. ,,Daarvoor bestaan we nog te kort.”
Colorful Radio is er inmiddels wel in geslaagd 5,2 miljoen kabelaansluitingen te verzamelen, zo’n tachtig procent van het totaal. Een belangrijke hindernis voor het bereiken van landelijke dekking is Amsterdam, waar de programmaraad in februari besloot Colorful Radio van de kabel te gooien ten gunste van de Duitse schlagerzender WDR4. Drie allochtone leden van de programmaraad zijn daarom opgestapt. Bras: ,,Zij wilden niet langer dienen als excuus voor de zogenaamde pluriformiteit van de Amsterdamse programmaraad.” Op de Amsterdamse kabel zitten nu alleen nog lokale migrantenstations. Een opsteker voor Colorful is dat Rotterdam heeft besloten het station per 1 september op te nemen in het zenderaanbod.
Een etherfrequentie zit er voor vooralsnog niet in. Colorful Radio is een van de vele gegadigden voor de hooguit twee nieuwe etherfrequenties die binnenkort te vergeven zijn. De meeste frequenties zullen in handen blijven van de bestaande commerciële stations, zoals Sky Radio en Radio 538. Als de nieuwe frequenties geveild gaan worden – en daar ziet het wel naar uit – maakt Colorful weinig kans. Dan gaan kapitaalkrachtige buitenlandse partijen er waarschijnlijk met de frequenties vandoor, verwacht Bras. Alleen bij een `beauty contest’, waarbij frequenties verdeeld worden op basis van inhoudelijke criteria, zou Colorful enige kans maken. Het kabinet zou bijvoorbeeld nog kunnen bepalen dat een paar frequenties worden bestemd voor een nieuwszender en een allochtonenstation. In dat geval ziet het er zelfs goed uit voor Colorful Radio. De enige serieuze concurrent is dan Q the beat, eveneens een landelijke zender die zich onderscheidt met een multicureel muziekaanbod. Q heeft nu een middengolffrequentie met een beperkt bereik.
Maar ook zonder etherfrequentie verwacht Bras Colorful Radio winstgevend te kunnen worden. ,,Jongeren luisteren toch vooral thuis naar de radio en daar hebben ze vaak kabelaansluiting.” Binnen twee tot drie jaar is Colorful uit de rode cijfers, verwacht Bras, die het station zelf financiert. Bras, die geen radio-achtergrond heeft, maakte fortuin als ondernemer in de automatiseringssector. Hij bouwde een trainingsbedrijfje voor IT’ers uit tot een opleidingsinstituut met 160 werknemers en verkocht dat vorig jaar aan automatiseerder Landis. Bras besloot daarna ,,iets totaal anders” te gaan doen met zijn leven en kwam in de radiowereld terecht. Hij verzamelde een aantal ervaren radiomensen om zich heen en betrok een kantoorpand in Zeewolde, in de Flevopolder. Niet bepaald het kloppende hart van de multiculturele samenleving, ,,maar we hebben hier de ruimte”, aldus Bras.
Vanuit de polder bouwt Bras aan zijn imperium dat hij alvast `Colorful world’ gedoopt heeft. Luisteraars kunnen zelfs lid worden van Colorful en zitting nemen in de jongerenadviesraad, waarin ze mee mogen praten over de inhoud van de programma’s. De radio, het blad en de website moeten zo uitgroeien tot een ,,gemeenschap van jongeren die actief willen meebouwen aan een multiculturele samenleving”, want, aldus Bras, ,,we willen meer dan alleen maar geld verdienen.” (JOCHEN VAN BARSCHOT / NRC)
