Emile Ratelband noemt het achteraf ondoordacht om met zijn vriendin in januari naar Guinee af te reizen om ebolapatiënten te helpen. “Achteraf gezien was onze reis naar Guinee idealistisch, maar ook ondoordacht”, vertelt Emile in De Telegraaf.
”Gitta en ik wilden eigenlijk drie weken blijven, maar na een paar dagen kwamen we erachter dat we deze missie hadden onderschat. We werden de hele dag met dood en verderf geconfronteerd.”
De positiviteitsgoeroe vertelt hoe hij in paniek raakte nadat hij hulpverleners had bijgestaan. “Mijn taak was om alles wat de patiënten hadden aangeraakt, zoals handdoeken en drinkbekers, te verbranden. Ik ben drie kwartier binnen geweest, maar het voelde als zes uur. Toen ik weer buiten kwam raakte ik opeens in paniek.” Emile was doodsbang besmet te raken door zijn vervuilde pak. “Ik begon heel zwaar te ademen. Ik heb even serieus gedacht dat ik een hartaanval kreeg.”
Gitta overleed in april plotseling aan een hersenbloeding. ”We zouden deze zomer trouwen”, onthult Emile. ”Om Gitta’s dood te verwerken ben ik gaan schrijven. Ik heb veertien dagen lang dag en nacht achter de computer gezeten om ons liefdesverhaal op papier te zetten. Het is een boek geworden met de titel ‘Eindelijk had liefde een naam’. Dat heeft therapeutisch gewerkt.” [NOVUM]
