Allemaal hetzelfde, de popmuziek in Europa? Niets is minder waar: Het valt frappant op dat de muziek op de eenheids-pop zenders in de buurlanden nogal afwijkt van wat wij hier horen.
Ik ga wel eens de grens over, en elke keer als ik Oldenzaal gepasseerd ben, hoor ik zoals gebruikelijk Duitse zenders met de terugkerende conclusie dat er veel liedjes zijn, die ons helemaal niets zeggen. De laatste keer met Kerst: Eerst draaiden ze ene Sarah Connor. Tien minuten later de “No Angels.” Verbaasd pakte ik de gedrukte versie van de enige echte Wanadoo ® Top 40 erbij: nee, geen vermelding van die twee.
Omgekeerd mis je in Duitsland wat bekende liedjes van deze kant: geen Twarres, geen Krezip, geen Sita.
Het schijnt, dat we wel allemaal naar dezelfde US-amerikaanse producties (hier: muziek) luisteren, maar de muziek van de buurman ( en dan heb ik niet over volksmuziek ) die horen wij niet.
Even denken:
Ooit was er een MTV Europe, wel georienteerd naar Engeland, maar vaak met geinige Zweedse, Duitse of zelfs Nederlandse reclame spotjes ertussen in.
Tegenwoordig heeft iedereen zijn eigen MTV:
– in Duitsland de Duitse versie van MTV, (en sinds kort zelfs MTV2!);
– in NL (en Vlaanderen) de Nederlandse versie;
– voor de Franstaligen een Franse MTV en in Engeland achter de betaal-dekoder de oerversie.
Allemaal met hetzelfde logo en merchandising, dus je zou denken, “wow, ik kijk na een Europees product”, da’s ook zo, maar de inhoud is dat dus juist niet.
Ander voorbeeld: de tegenwoordig populaire serie “Top of the Pops” annex tijdschrift (in NL bij BNN, in Duitsland bij RTL, in UK bij de BBC, in Vlaanderen bij VTM enz.) heeft wel de zelfde opzet en identieke logo, maar gedraaid worden er in elk land andere stukjes, logisch want Rene Froger en de Vliegende Panters hebben in de Franse versie ‘niets te zoeken’.
Okay, ik begrijp dat de Vliegende Panters moeilijk in Duitsland te promoten zijn, want je hebt daar geen bonus kaart en geen airmiles, net zoals je Stefan Raab omgekeerd ook niet na Nederland kan verplaatsen, maar het gaat mij hier om de talrijke ‘internationaal aanvaardbare’ producties.
En dat is toch bizar dat we wel allemaal de liedjes van de andere kant van de Oceanen (Destiny’s Child, Kylie Minogue..) kennen, maar niet de muziek van de buurman:
Zo waren er de voorbije weken maar liefst drie Engelstalige liedjes (te weten van ene Sarah Connor, Melanie Thornton en een meiden groep gen. “No Angels” ) in de Duitse Top 20, maar van die liedjes of bandjes is in NL niets bekend of ooit gedraaid. Omgekeerd zoek je Sita, Judith en Birgit vergeefs in Duitse hitlijsten.
Jammer?! Want feit is: deze Engelstalige, maar wel Europese producties zijn in principe uitwisselbaar, en dat is niet negatief bedoeld.
En nu zeg je: ja, maar we krijgen toch mondjesmaat andere Europese artiesten over de vloer, zelfs anderstalige zangers: denk maar aan Alizee (F), Rammstein (D) en Laura Pausini. (I) Toch is dit maar een heel klein fractie van de muziek die in die landen wordt geproduceerd.
Dit soort groepen / interpreten scoort wel eens in Nederland een hit, of incidenteel ook een paar achter mekaar, maar een logica of regelmaat zie ik daar niet: vraag maar aan een Duitser of hij ooit van Laura Pausini heeft gehoord, het zal tegenvallen. Terwijl wij afgelopen zomer al van Alizee’s “Lolita” mochten genieten, is dit liedje op dit moment (!) in Duitsland een hit. Voor ons dus oude koek.
Conclusie: ook al opereren vele zenderketens en hun makers / aandeelhouders inmiddels op een Europese markt / Europees niveau, en ook al heb je Sky Radio en MTV in verschillende versies in verschillende landen. Elk product wordt aangepast volgens de formule: een beetje eigen producties plus een hoop Amerikaanse muziek.
En dat is eigenlijk best wel jammer, toch? Waarom altijd maar Amerikaanse producties en geen “Europese pop”?!
Bernd Kueck
Bernd@radiowereld.net
