De inhoud van een hitparade is slechts een momentopname. ,,Niets is vergankelijker dan een hit”, sprak ooit een oud-collega tot mij. Van die collega heb ik overigens daarna niets meer vernomen, maar dit terzijde. Hoewel de platen in de hitparade dus typisch een bepaald tijdsbeeld karakteriseren, is het verschijnsel hitparade op zich absoluut tijdloos te noemen. Tot die conclusie kwam ik vorige week, bij het beluisteren van een aflevering van de Nederlandse Top 40.
Dat de lijst inmiddels is geadopteerd door een kabel- en internetprovider en derhalve diens naam met zich meedraagt, zie ik gemakshalve even door de vingers. Het gaat mij nu even om het kale product hitparade op zich. De langslopende hitparade in Nederland, voor zover ik weet. De Nederlandse Top 40. Ik was een groot fan van deze lijst gedurende de tweede helft van de jaren ’80. Geen week sloeg ik over om het gedrukte exemplaar in de winkel te kunnen bemachtigen en op vrijdagmiddag zal ik aan het toestel gekluisterd om Lex Harding de plaatjes te horen aan- en afkondigen.
Wat er precies de aanleiding voor is geweest, weet ik tot op de dag van vandaag niet precies. Maar op de een of andere manier verslapte mijn aandacht voor de wekelijkse dosering hits opeens enkele jaren geleden. Na ruim 15 jaar trouw de hitlijsten te hebben gespaard en in mappen te hebben bewaard, was het zomaar over. De oude exemplaren bleven in de kast staan, maar de collectie werd niet meer aangevuld. Ergens spijt me dat, want op zich is het een leuke bezigheid. Maar ik kon me er niet meer toe zetten, zonder dat er iets wezenlijks veranderd was in mijn verdere leefpatroon.
Mijn confrontatie met Erik de Zwart op de radio afgelopen week was de eerste sinds lange tijd. En ik moet zeggen dat ik er met veel plezier naar heb geluisterd. Weliswaar kwam het merendeel van de gedraaide platen mij niet echt bekend voor, maar dat is een logisch gevolg van het niet meer bijhouden van deze muziek en het luisteren naar zenders waar overwegend oudere muziek wordt gedraaid. Dit deed evenwel niets af aan mijn uiteindelijke conclusie met betrekking tot de uitzending van De Zwart. Deze verraste me eigenlijk enigszins door zowel vormgeving als presentatie.
Persoonlijk ben ik van mening dat Erik de Zwart enige tijd “wat minder goed uit de verf” is gekomen op de radio. Ik kon er goed naar luisteren, maar de radio-hormonen kwamen nauwelijks in beweging bij het consumeren van zijn kunsten. Maar ik kan tevreden constateren dat de Nederlandse Top 40 anno 2002 weer klinkt als een klok. Zoals gezegd, het geheel is nogal doorspekt van commercie en heeft mede daardoor de nodige extra toeters en bellen gekregen, maar de ruggegraat staat nog steeds overeind. De manier van presenteren deed me weer denken aan de tijd van weleer, met Ome Lex op het apparaat.
Via de nieuwspagina’s vernam ik dat Yorin FM een nieuwe hitlijst in Nederland gaat introduceren. Een lijst die zijn sporen al heeft verdiend in ons omringende landen en ongetwijfeld hier ook wel zal aanslaan. Ook dit bewijst dat er nog steeds veel behoefte is aan een hitparade. Ik meen dat het De Zwart zelf was die ooit in een interview verklaarde dat het hebben van een hitparade van onschatbare waarde is voor dergelijke radiostations. In de loop der tijd zijn er ook heel wat lijsten geweest op de verschillende zenders. En hoe goed ze het soms ook doen, ik hou toch altijd een zwak voor die enige echte… De Nederlandse Top 40.
