Nu de laatste uren voor Kink FM zijn aangebroken, de inmiddels 16 jarige puber het ouderlijk huis wordt uitgezet en er letterlijk geen alternatief meer lijkt te zijn, is het tijd om de balans op te maken. Door Jan Hoogesteijn.
Kink werd bedacht en opgericht in 1995 toen er nog geen radiostation was dat 24 uur per dag, 7 dagen per week progressieve, of zoals u wilt, alternatieve popmuziek draaide. Radio 3, zo heette dat toen nog, was een onbeluisterbaar allegaartje van BZN, 2Unlimited en Mariah Cary, en alleen in de avonduren waagde de VPRO zich aan wat moeilijkere muziek.
Dat gebeurde op een manier die ons – twee Veronicanen – niet zo beviel: we vonden het hooghartig gepresenteerd, slecht vormgegeven en alternatiever dan alternatief. Wij dachten dat beter te kunnen en door een station op te zetten dat de luchtige Veronica-vorm combineerde met een mix van popclassics en de muziek van Lowlands en Pinkpop.
Zo simpel was dat. Althans, dat dachten we… De jaren die hierop volgden waren allesbehalve simpel want Kink kwam in een 16 jaar durende cycloon terecht die zijn weerga niet kende. Het station heeft meerdere malen op intensive care aan de beademing gelegen maar krabbelde steeds weer overeind, mede geholpen door de enorme wilskracht en ‘t grote enthousiasme van haar medewerkers, die vaak voor niets werkten.
In deze overlevingsstrijd mag de belangrijke rol van de Vereniging Veronica niet onbenoemd blijven. Zonder deze oude, rijke, soms wat labiele suikertante had Kink het namelijk nooit gered. Die steun kwam vooral van een fanatiek groepje Verenigingsraad-leden dat zich op allerlei manieren heeft ingezet voor The Alternative.
Ze wist keer op keer de rest van de VR ervan te overtuigen om het station te behouden en het te blijven financieren, in de reële hoop dat er een etherfrequentie zou komen. Ik weet zeker dat ze de muziek van Kink afschuwelijk vonden en het stiekem betreurden dat er geen rondborstige, blonde Veronica-meisjes bij Kink rondhingen, maar ze voelden wel haarfijn aan dat daar net zo’n drive en spirit hing als bij hun oude Veronica.
Ze zagen dat er mensen rondliepen die het in eerste instantie niet voor het geld, maar voor de muziek en het radiostation deden. Dit clubje VR-leden voorkwam overigens ook dat Veronica in 2003 in BNN zou opgaan, waardoor Veronica voorgoed zou zijn verdwenen.
Al die mensen zijn er niet meer. Ze zijn overleden of hebben de vereniging verlaten, en dat is niet zonder gevolgen gebleven.
Er valt veel te zeggen en te speculeren over het recente besluit om met Kink te stoppen maar dat is zinloos. Het is beter en waardiger om met trots terug te kijken op de afgelopen 16 jaar, een periode waarin een generatie luisteraars is opgegroeid met Kink. Allemaal mensen die muziek hebben ontdekt door Kink, lol hebben beleefd aan de programma’s en ook massaal in opstand kwamen toen het station weer ergens van de kabel werd gegooid. Geen doorsnee publiek dus, maar een rijk geschakeerde verzameling muziek- en radioliefhebbers die met volle overtuiging de radio aanzetten.
Dat veel mensen het station in hun hart hadden gesloten werd mij pijnlijk duidelijk na het overlijden van Arjen Grolleman in 2010. Uit de honderden reacties bleek hoe zeer de luisteraars zich verwant voelden met Kink én met Arjen. Daar zaten veel dertig-plussers bij die geschokt reageerden op dit vreselijk nieuws en die op een ontroerende wijze memoreerden hoezeer ze beinvloed en geraakt waren door Kink en door Arjen. (lees dit bijvoorbeeld maar eens)
Dus dames en heren, als er na 16 jaar Kink al een winst- en verliesrekening kan worden opgemaakt, dan is dát uw zogenaamde Return On Investment: de grote betrokkenheid van de Kink- luisteraars en de ongekende, vaak belangenloze inzet van haar medewerkers. En een ieder die de afgelopen jaren voor deze zender heeft gewerkt, moet daar heel erg trots op zijn.
Wat nu? Is er leven na Kink? Ja natuurlijk. Zolang er artiesten zijn die goede muziek maken en mensen die naar die muziek willen luisteren, blijft er voor de bovengemiddeld geinteresseerde liefhebber behoefte aan ‘iets’ daartussen. Mensen met hersens, een hart en gevoel voor humor die in staat zijn om die muziek te selecteren en professioneel te presenteren.
Internet heeft met al haar mogelijkheden tot personalisatie (iTunes DJ) en muziekdiensten zoals Spotify veel te bieden, maar de rol van de begeesterde DJ mag niet onderschat worden. Die zal altijd een belangrijke rol spelen in het doorgeven van (nieuwe) muziek. Iedereen die beweert dat radio op zijn einde loopt is seniel en verwart een aantal zaken.
Dat er leven is na Kink bewijst PinquinRadio, een initiatief van een paar Kink medewerkers dat financieel gesteund wordt door bemiddelde Kink-fans. Laat iedereen dit goede voorbeeld volgen. Als nou al die duizenden mensen die de afgelopen maanden via Twitter geprotesteerd hebben tegen het opheffen van Kink, maandelijks 5 euro overmaken naar de bankrekening van Pinq FM, dan kan dit initiatief overleven én dan is er ook nog sprake van iets héééél moderns, dat crowdfunding heet. (Wedden dat dit allerlei hijgerige, nep-hippe investeerders aantrekt die deze boot niet –opnieuw – willen missen?) Put your money where your ears are.
Tenslotte dit: ik mag dan formeel niets meer te maken hebben met Kink FM of Veronica, toch meen ik enig recht te hebben om iedereen die vanaf 1995 met hart en ziel voor Kink heeft gewerkt, hartelijk en met heel veel respect te bedanken. Kink FM: het is héél mooi geweest.
Jan Hoogesteijn
Eén van de oprichters van Kink FM & directeur Kink FM 1995 – 2005
