Linda de Mol houdt haar lezerspubliek welbewust voor de gek. Haar glossy Linda hangt van leugens aan elkaar. Zo siert ze met een dikke hangbuik de cover.
Linda de Mol houdt haar lezerspubliek welbewust voor de gek. Het januarinummer van haar glossy Linda hangt van leugens aan elkaar. Zo siert de blonde diva met een dikke hangbuik en spekdijen de voorkant van het blad, het resultaat van een gedurfde photoshop-sessie.
De ‘dikke’ Linda is een bewerking van de bikinifoto die ze eerder dit jaar liet maken voor de cover van haar tijdschrift. De televisievrouw werd toen op de voorkant van het blad vergezeld door onder anderen Caroline Tensen en Susan Visser. Omdat De Mol verstek liet gaan bij de gezamenlijke fotoshoot en in haar eentje op de foto ging, deden geruchten de ronde dat ze haar plaatje zou hebben laten retoucheren.
Het populaire maandblad is ook van binnen gevuld met fictieve items en interviews. Zo doet Hillary Clinton haar beste beautytips uit de doeken en vertellen Britney Spears, Karl Noten en Amy Winehouse over hun rampzalige jaar.
Een speciale plek in het blad is ingeruimd voor de koninklijke familie. In een verzonnen brief laat prins Willem-Alexander van zich horen, die eerder dit jaar door de bladenmaakster werd benaderd voor een interview. “We zouden u dolgraag vertellen over onze wensen en verlangens”, stelt hij. “Maar het mag niet zijn, Uwe Langbenige Heerlijkheid. De poorten van het paleis zullen voor u gesloten blijven.”
Prinses Máxima mocht wel haar fictieve zegje doen in Linda. De prinses bespreekt de rel die ontstond rond haar toespraak eerder dit jaar, waarin ze beweerde dat ‘de’ Nederlander niet bestaat. “Ik word als Assepoester verbannen naar de kerkers van het kasteel”, klaagt de prinses. “Ze zeggen dat ze een meer persoonlijke aanpak van ons verwachten, maar o wee, als we een centimeter van het protocol afwijken.”
Op de laatste pagina van het tijdschrift legt Linda het nog even uit voor de onnozele lezer. “Ruim negentig procent van deze Linda is fake, verzonnen, compleet uit de duim gezogen, hartstikke nep”, schrijft ze. “Dit is bedoeld als satire, een persiflage op een veelbewogen jaar. Zoiets als Koefnoen, maar dan in tijdschriftvorm.”
[Novum]
