Frank Sanders voelde na het overlijden van zijn man Jos Brink een gevoel van opluchting. “Eindelijk vrijheid, maar na een half jaar kwam de mokerslag.”
Bij Frank Sanders overheerste na het overlijden van zijn levenspartner Jos Brink een gevoel van opluchting. “Eindelijk vrijheid, geen controle meer: ‘Wat doen die sokken hier? Moeten die hier blijven liggen? Nee? Neem ze dan mee naar boven.’ Dat soort conversaties”, vertelt de 62-jarige Sanders in een interview met het feministische maandblad Opzij. “Maar na een half jaar kwam de mokerslag van het verdriet, de stilte en de eenzaamheid.”
Brink overleed in augustus aan de gevolgen van darmkanker. De directeur van de Frank Sanders Akademie voor Musicaltheater was verbaasd over het eerste gevoel van vrijheid. “Ik was natuurlijk ook erg verdrietig omdat ik mijn partner kwijt was, maar het gevoel van vrijheid was overheersend. Vergis je niet: Jos was een zeer dominante man”, legt hij uit. “Ik was vaak bang voor Jos, want o, wat kon die man je verbaal alle hoeken van de kamer laten zien, echt vilein.”
Brink was volgens Sanders niet altijd dominant binnen hun relatie. “De omslag kwam toen ik 26 was. Ik weet het nog goed: de affaire met de schemerlampjes in Theater Pepijn in Den Haag. Wij speelden daar al langer in een soort café-chantantsfeer, met half gedimde schemerlampjes, een wat zwoele sfeer. Dat vond Jos helemaal niets, die lampjes moesten uit”, vertelt hij. “Toen ik veel later in therapie ging, omdat ik mezelf kwijt was, dat klinkt als een cliché, maar het was precies wat er aan de hand was, zei ik tegen mijn therapeute: ik weet precies wanneer de ellende is begonnen: met die schemerlampjes in Den Haag.”
[Novum]
