Een week later. Het leven komt weer op gang. De media komen weer op gang. Want wat de media betreft kon deze ellende niet op een slechter moment komen. De vakantie is voorbij en dus begint het nieuwe televisieseizoen. Stapels nieuwe afleverervingen van bekende series als Friends, Buffy, Ally, en voor de première uitzending van Spin City is Michael J Fox zelfs komen opdagen (MJF is wegens zijn Parkison gestopt). Dat had deze week ongeveer moeten gebeuren. De netwerken verdrongen zich met spotjes over allen nieuwe shows.
Maar dat ging niet door. Een ramp voltrok zich en dus moest alles aan de kant. Zelfs de premières. En de oer-Amerikaanse Late Night shows. Alles ging aan de kant.
Letterman was als eerste terug. Maandag. Het was een hele emotionele uitzending. Geen lekkere leader, gewoon een Amerikaanse vlag, een shot van het theater/ de studio en baf, Letterman in beeld. Achter zijn bureau. Dave begon zonder grappen en praatte zich duidelijk door zijn emoties heen. Verexcuseerde zich. Hoe moet je in godsnaam een jolig programma maken als je 20 blokken van ‘Ground Zero’ af zit. Dave rouwde om de slachtoffers, roemde de hulpverleners, prees burgermeester Giuliani de hemel in, geloofde nog steeds niet dat het gebeurd was, was boos op de daders etc etc.
Kort gezegd, hij verwoorde de gevoelens van de gemiddelde Amerikaan / New Yorker. Dat is ook een van de functies van die shows. De zaken van de dag bespreken, zonodig een beetje uitleggen en vooral natuurlijk belachelijk maken.
Maar wie nodig je uit? Natuurlijk was er ook een probleem met de gasten. Want wie nodig je uit in zo’n eerste uitzending? Nou, Dan Rather natuurlijk. De newsanchor van CBS. Net zoals Barend en van Dorp graag naar Frits Wester grijpen in moeilijke tijden, zo grijpt Dave naar zijn eigen anchorman. Want daarmee kun je over de gebeurtenissen praten.
En Dan Rather, de anchor van CBS, die de hele week volstrekt professioneel het nieuws heeft gepresenteerd, die verschrikkelijke live beelden van commentaar heeft voorzien zonder dat er maar een kraakje in zijn stem kwam, die Dan, die hield het niet meer. Zijn bewondering voor de hulpverleners, burgermeester Giuliani, het leed van de mensen. Hij greep naar Letterman’s hand om steun.
Verder ging het gesprek vooral om de vragen die de gemiddelde Amerikaan als Dave (zo presenteert Letterman zich altijd) door het hoofd tollen. Waarom schieten we de daders niet overhoop? Hoe kunnen we hier iets aan doen? Gaat dit onze vrijheid kosten? Dan gaf ware en inzichtelijke antwoorden. Erg nuttig.
De tweede gast was Regis. Voor mensen die nog nooit Amerikaanse tv hebben gezien, Regis is een soort superman. Al tientallen jaren op tv en alom geliefd. De man is altijd vrolijk en maakt nooit grappen ten koste van iemand. Ideaal dus in het politiek correcte Amerika. Een soort Robert ten Brink en Hans van Willigenburg ineen, want hij presenteert ‘Who want to be a Milionar?’ en dagelijks zijn ochtendshow. Alleen is Regis nog grappig ook. Regis en Dave zijn goeie vrienden en Regis is nooit te beroerd om Dave uit de brand te helpen als er een gast nodig is op een moeilijk moment als dit (en da’s opmerkelijk, want Regis is van een ander netwerk). Dit gesprekje was duidelijk luchtiger. Hier en daar een goeie steek onder de gordel en zo.
Dinsdagochend was Regis er ook weer met zijn eigen show in de ochtend. Zijn cohost Kelly had een Amerikaanse vlagjurk aan. Need I say more.
Dinsdagavond was Jay Leno er ook weer. Een stuk minder emotioneel. ’s logisch ook, want zijn show komt uit L.A. En da’s een heel stuk verder. Maar ook hij verexcuseerde zich. Hoe kun je grappen maken in tijden als deze? Het antwoord is simpel. De late night shows zijn er om mensen een goed gevoel te geven. Om ze met een lach naar bed te sturen. Een beetje grappen over de dagelijkse beslommeringen. Meer niet. En aangezien zowel Bush and Giulliani hebben opgeroepen om het normale leven weer op te pakken doet iedereen dat maar, en daar horen de Late night shows bij.
Ook Leno had een serieuze gast als opening. Senator John McCain. Je kent hem nog wel, dat maffe mannetje dat president wilde worden, maar geen schijn van kans had tegen het mediage(we)ld van Bush. McCain legde geduldig uit wat er aan de hand is. In duidelijke woorden. Kalm, vastberaden en voor Amerikanen zeer geloofwaardig. Hij is ten slotte een POW, prisonor of war. Hij blijkt een bijzonder gewaardeerd senator (voor Arizona).
En er is iets speciaals met McCain. Hij lijkt er wel op uitgestuurd om het beleid van Bush te verdedigen. Want hij zat niet alleen bij Leno. Nee, hij zat op iedere zender. Zap een half uur langs de zenders hier, en je ziet een quote van McCain. Ik zag zelfs een uitzending waarin hij vragen van kinderen beantwoordde. Overal doet hij hetzelfde. Hij legt uit wat er aan de hand is, waarom er nog niet geschoten wordt, dat Amerikanen geduld moeten hebben, dat het lastiger is dan het lijkt, dat de VS steun van de halve wereld hebben en last but zeker nog least, dat er GEEN oorlog is tegen moslims in het algemeen.
Dat is laatste is trouwens iets dat iedere overheidsvertegenwoordiger op tv benadrukt. Er zijn namelijk al vrouwen met hoofddoekjes lastig gevallen. Ik geloof dat er zelfs al een paar doden zijn gevallen. Bush is zelfs hier in DC bij een islamitisch centrum geweest om zich op de hoogte te stellen van het geweld tegen moslims. En zijn persgesprekje achteraf, dat was een van de sterkste optredens die ik tot nu toe van ‘m gezien heb. Hij maakt onomwonden duidelijk dat er VOLSTREKT buiten de Amerikaanse normen en waarden valt om te discrimineren. Iedereen die nu onschuldige moslims aanvalt is het Amerikaans burgerschap niet waard. Voor een keer ben ik uit de grond van mijn hart met George W. eens.
De ramp gaat trouwens wel voor een unieke uitzending zorgen. De vier grote netwerken verzorgen voor het eerst in de geschiedenis van de Amerikaanse tv GEZAMELIJK een programma ter ondersteuning van de slachtoffers van de ramp. Of, zoals ze het zelf zeggen:
In an unprecedented cooperative and collaborative effort, ABC, CBS, Fox and NBC will present “America: A Tribute to Heroes,” a live two-hour, commercial-free, simulcast bringing the American family together to salute the American spirit, and raising funds for a long-term relief effort for the thousands and thousands of Americans who have directly suffered from this heinous assault on humanity.
From New York and Los Angeles, celebrities from television, feature films, music, sports and news will take part in an unforgettable and uplifting evening filled with music, memories, hope and inspiration.
En de line-up mag enige naam hebben. De Mtv VME line up verbleekt er bij:
Participating at press time, in alphabetical order, are: Bon Jovi, Amy Brenneman, Jim Carrey, George Clooney, Sheryl Crow, Tom Cruise, Cameron Diaz, The Dixie Chicks, Robert De Niro, Clint Eastwood, Calista Flockhart, Dennis Franz, Kelsey Grammer, Tom Hanks, Faith Hill, Billy Joel, Alicia Keys, Conan O’Brien, Tom Petty, Ray Romano, Julia Roberts, Paul Simon, Will Smith, Bruce Springsteen, Sela Ward, Robin Williams, Stevie Wonder, Neil Young.
Waar laat je ze allemaal in twee uur? Er gaan zelfs geruchten dat Michael Jackson langskomt. Hij zou ook een nummer aan het opnemen zijn met andere artiesten. Ik gok dat dit de live première van het nummer wordt. Het live aspect moet je trouwens met een korrel zout nemen. Het programma is hier aan de Oostkust live en wordt aan de Westkust (waar ze drie uur eerder leven) gewoon keurig op een mooi tijdstip herhaald.
Oh ja, wat er gebeurt met die premières waarmee ik begon? Die komen gewoon volgende week hoor. En de spotjes vliegen je alweer tegemoet. NBC heeft een nieuwe gemaakt. Je ziet alle sterren in groezelig zwart-wit sip kijken. Losse cameramomenten zeg maar. Er speelt een sip muziekje. Aan het einde vraagt een stem zich af of de kijker volgende week weer gewoon kan kijken. Zij hopen van wel. En liefst bij NBC natuurlijk.
En denk niet dat dit een klein klusje is, want alle achter de schermen zijn alle netwerken als een gek bezig om alles te checken op shots van het WTC, het Pentagon, al te grote explosies etc. Die moeten er namelijk allemaal uit. En vergis je niet, die shots (raar woord in deze context) zitten overal. Denk maar aan Friends. Op plekken waar hier commercial breaks zitten, zit altijd ff een leuk schot van Manhattan, want Friends speelt tenslotte in NY.
Tot slot nog een korte persoonlijke opmerking over iets wat me wel raakte. Ik ben van het weekend ff van het Lincoln Momunent naar het Witte Huis gelopen. Gewoon om te kijken wat er aan de hand was. Op tv had ik wakes gezien met duizenden kaarsjes en ik wilde wel eens weten hoe krankzinnig de veiligheidsmaatregelen bij het Witte Huis waren. Viel allemaal wel mee. Paar extra politieauto’s en de meeste kaarsjes waren alweer weggehaald.
Er lag ook een foto van het Skyline van Manhattan. Het standaardplaatje van Liberty Island, waar het Vrijheidsbeeld staat. Want daar heb je zo’n mooi uitzicht op de Twin Towers. Ik heb dezelfde foto ook in mijn album zitten, net als iedere toerist die in NY is geweest. De tekst erbij was ‘In loving memory. Photograph taken on Saturday September 8.’ Drie dagen voor de elfde september 2001.
Toen stonden ze nog.
Jasper
