Vandaag heb ik twee radioprogramma’s gemaakt. Eerst een uur opname van een twee uur durend programma, daarna een uur live en vervolgens het tweede uur van dat andere programma. Twee hele verschillende programma’s trouwens, zodat je snel weer even de knop moet kunnen omzetten als je aan het volgende uur begint. Op zich allemaal nog niet zo ingewikkeld, want ik ken mensen die vroeger op de zendschepen met twee programma’s tegelijkertijd bezig waren in twee studio’s. Plaatje aankondigen, starten, microfoon dicht, volgende plaatje klaarzetten en meteen weer terug naar de andere studio waar zich dan een soortgelijk ritueel afspeelt.
Tegenwoordig is het bij mij steeds vaker zo dat ik programma’s maak die niet rechtstreeks worden uitgezonden. Gewoon puur om praktische redenen. De tijd waarop ik programma’s heb, is ook de tijd waarop ik geld moet verdienen. En dat gaat in dit geval niet helemaal samen. Het vooraf opnemen van de programma’s is dan een goede optie. En ik doe dat nooit langer dan een week vooruit en meestal zelfs op de dag zelf. Zo wordt mijn koffieprogramma dat ik dagelijks presenteer van 10:00 tot 12:00 uur tegenwoordig door mij opgenomen op een vroeger tijdstip. Meestal ergens rond 08:00 uur, maar als het nodig is ook wel eens om 06:00 uur of nog eerder. Al met al wel een heel geregel.
Een andere oplossing zou zijn de tijden van uitzending gewoon aan te passen, maar ja… Dat gaat natuurlijk niet zo snel. En terecht. Het zou een mooie boel worden als je de indeling van een omroep gaat bepalen naar de beschikbaarheid van één individuele medewerker. Hoewel, is dat vorig jaar niet gebeurd bij Radio 538 met de komst van Edwin Evers? Maar goed, die heeft ook een status. Ik niet. Een andere, mijns inziens nog veel betere oplossing zou voor mij zijn dat ik het verdienen van geld zou doen TIJDENS het maken van mijn programma’s. Of, beter uitgedrukt, DOOR het maken van mijn programma’s. Met andere woorden, dat ik ergens betaald als presentator aan de slag kan gaan.
Maar ja, dat willen met mij nog enkele duizenden mensen in Nederland, geloof ik. En voor zoveel presentatoren is er nu eenmaal geen plaats bij de professioneel werkende omroepen. Ik heb het trouwens vorig jaar wel gedaan, hoor. Betaald radio maken. Maar dat was via een omweg. Ik presenteerde een verzoekplatenprogramma voor bedrijven. Ja, inderdaad, ook niet echt een origineel idee. Maar mits goed aangepakt, kan het best winstgevend zijn. Misschien dus ook een idee voor andere omroepen. Wat ik deed was eigenlijk heel simpel. Benader elk bedrijf in je regio en vraag om een lijstje van 20 favoriete platen. Het bedrijf betaalt daar een bepaald bedrag voor. In de uitzending komen de platen gedurende een uur voorbij en wordt een klein telefoongesprek gehouden met een medewerker.
Het concept is beproefd en kan op zich niet stuk. Het is alleen ook weer een heel geregel en daar had ik eigenlijk de tijd niet echt meer voor. Maar wie die tijd wel heeft of er meerdere mensen op kan zetten, maakt prachtige (lokale!!) radio en houdt er nog wat aan over ook. In de praktijk blijkt dat bedrijven vaker warmlopen voor speciale acties als deze dan voor het reguliere adverteren, waar men toch soms een beetje op uitgekeken lijkt te zijn. Althans, dat is mijn ervaring. Mogelijk speelt dit in andere delen van het land een rol van mindere betekenis.
Toen ik vanavond klaar was met de twee reeds eerder vermelde radioprogramma’s heb ik meteen maar even de planning aangepast van de uit te zenden schijfjes in onze studio. Door simpel iets om te zetten kon ik voorkomen dat ik weer extra naar de studio moet bellen of rijden. De zaak loopt nu weer tot morgenochtend vlekkeloos door. En dat is wel zo prettig. Elke dag moet ik de planning nauwlettend in de gaten houden, anders worden hele programma’s niet op de juiste tijd uitgezonden. En zo langzamerhand ben ik nog de enige die precies weet wat wanneer moet komen en waar het ligt. Ja… Inderdaad… Een heel geregel!
Raimond Bos
presentator@hotmail.com
