Wellicht verbaast u zich over de titel van deze column. Maar in radioland schijnt de term sidekick inmiddels steeds meer aan populariteit te winnen. Even een korte verklaring. Een sidekick is iemand die naast een presentator van een radioprogramma zit. Hij of zij beschikt over een eigen microfoon (doorgaans bediend door de presentator) en wordt zo nu en dan door de presentator bij het programma betrokken. De voornaamste functie van de sidekick lijkt dan ook te zijn: het overnemen van de presentatie op het moment dat de presentator het niet meer weet en dreigt te gaan blunderen, ofwel het maken van dermate twijfelachtige opmerkingen dat de presentator zich nog leuker en beter gaat voelen dan hij al denkt te zijn. Dit alles wordt verdoezeld door aan te geven dat de sidekick in feite een leerling in een praktijkopleiding is.
Wanneer er één schaap over de dam is, volgen er meer. Dat is een bekend gegeven. Dus wanneer ergens in het land een omroep succes heeft met het instellen van een sidekick binnen de programmering, dan volgt automatisch half omroepland. Let wel: een sidekick is iets anders dan een duo-presentator. Het verschijnsel duo-presentatie is al geruime tijd ingeburgerd in radioland. Grote namen zijn in dit verband reeds de revue gepasseerd. Ik noem een Curry & Van Inkel, een Kooijmans & Van Bruggen, enzovoort. Maar de sidekick is duidelijk een nieuw modeverschijnsel bij de omroepbazen. Wie de eerste was, zou ik niet durven zeggen. Wie de laatste wordt, al evenmin. Maar dat deze nieuwe vorm van radio maken lang niet altijd zaligmakend is, is inmiddels wel duidelijk.
Dat Kas van Iersel zich tijdens zijn gebabbel voor Veronica FM al geruime tijd verzekerd weet van een tweede stem nemen we maar voor lief. Vraag blijft echter of Kas in zijn eentje niet veel beter uit de verf zou komen. Want gedurende zijn langdurige carrière voor de radio en inmiddels ook de televisie heeft hij bewezen een vakman te zijn. Op zich ook niet verwonderlijk als je weet wat die man allemaal al gedaan heeft op omroepgebied. Een betere leermeester zal er dus wel niet zijn en het moet ongetwijfeld een voorrecht zijn om zijn sidekick te zijn. Maar soms verlang ik wel terug naar de dagen dat Kas gewoon alleen zijn babbeltjes deed.
Ernstiger is de huidige situatie op Radio 10 FM. Al decennia lang wordt Nederland ’s morgens op de radio toegesproken door het sprekende paard (“Hallo Tommie Mulder”) van de pop of een envelop. Maar de man die de term “Tom Mulder humor” tot een begrip maakte, is wat mij betreft een echte eenling op het gebied van presenteren. Hij heeft een geheel eigen stijl ontwikkeld, die zich mijns inziens niet laat combineren met enige andere stijl. Let wel, ik bewonder zijn vakmanschap ten zeerste en zou willen dat ik een dergelijke carrière zou kunnen opbouwen. Ik geef het je te doen om jaar in, jaar uit een zo grote schare luisteraars aan je te binden.
Maar wat onze Tommie tegenwoordig doet, zou hij beter niet kunnen doen. Dat typische toontje dat hij aanslaat als hij een grap maakt, dat werkt niet in duo-verband. En vlak voor en vlak na de wachtwissel hebben Tom Mulder en zijn voorganger (qua uitzendtijden) Dave Donkervoort tegenwoordig de neiging elkaars sidekick te zijn. En dat levert tragische dieptepunten op in de anders zou stabiel klinkende programmering van Radio 10 FM. Nu weet ik uit ervaring dat je jezelf niet altijd bewust bent van de goede en slechte kanten aan je eigen programma’s op het moment dat je live radio maakt. Doorgaans is er dan wel een programmaleider of ander soort baas die je op de vingers tikt. Het probleem is echter dat Tom, voor zover ik weet, zelf de scepter zwaait. Wellicht ligt hier dus een taak voor uw columnist…? Bij deze!
Raimond Bos
presentator@hotmail.com
