Jeroen van Inkel is sinds zijn vijftigste verjaardag in een wat rustiger vaarwater terechtgekomen. Van Inkel is bij Radio Veronica terug op het oude nest, een radiostation waar hij naar eigen zeggen nog wat ouder kan worden. Maar zo stabiel als hij nu is, was hij tien jaar geleden niet. Rond zijn veertigste diende zich een fikse midlifecrisis aan.
Megapopulair
Alleen in een andere vorm dan hij dacht. Van Inkel begon te twijfelen aan het bestaan dat hij had opgebouwd en vroeg zich af of zijn gezinsleven niet saai was. “Links en rechts werd ik ingehaald door deejays als Edwin Evers en Giel Beelen, die in korte tijd megapopulair werden.”
Misschien was hij verslaafd aan de aandacht en het besef dat hij de nummer-één-deejay was, geeft Van Inkel openhartig toe.
Drank, drugs en vrouwen
“Als dat dreigt te verdwijnen, ga je wankelen. Ik probeerde dat te compenseren.” De verleiding van drank, drugs en vrouwen, zo zou Van Inkel het willen samenvatten. “Ongelukkig was ik niet, maar ik was niet langer de jonge gast die nog hoop en verwachtingen had voor de toekomst.”
Ondanks dat alles zo’n beetje was uitgekomen – leuk werk, een mooie vrouw, mooie dochters, status en aanzien – ontbrak er toch iets. Van Inkel zag dat sommige mensen in zijn omgeving nieuwe talenten ontdekten, ze gingen schilderen of schrijven. “En zoiets ontdekte ik niet.”
Donkere periode
Van Inkel ging uiteindelijk een paar maanden het huis uit. Hij noemt dat ‘een donkere periode’. De radio-deejay was verdrietig en eenzaam en voelde dat hij op een dood spoor zat.
Van Inkel zocht professionele hulp, maar had daar weinig aan. “Ik ging terug naar vrouw en kinderen en ben nooit meer weggegaan. Ik ben Sandra nog steeds dankbaar dat ze mij zo royaal de ruimte heeft gegeven om een en ander uit te vogelen.”
Kortsluiting
En inmiddels heeft Van Inkel ook zijn nieuwe talent gevonden: schrijven. Zijn eerste roman Kortsluiting is uit, de tweede (Verwarring) verschijnt deze zomer en aan de derde wordt al hard gewerkt. “Ik denk dat ik daar het meest trots op zal zijn – al zou ik wat ik schrijf nog geen literaire hoogvliegers durven noemen. Maar ik heb iets extra’s in mijn leven gevonden wat ik óók kan – en dat is zeer bevredigend, het geeft zelfvertrouwen.” [Radio.NL/Novum]
